31 กรกฎาคม 2550 23:44 น.
เก็จถะหวา
ขอถามใจเธอหน่อยค่อยค่อยตอบ
มีฉันลอบเข้าไปในนั้นไหม
หรือได้แต่เพียงเมียงมองจ้องเข้าไป
เพราะข้างในมีเขาเฝ้าจับจอง
รักก็รักก็คงเพียงแค่รัก
โปรดรู้จักเข้าใจใช่จองหอง
หากรักแล้วเจ็บปวดไม่กล้าลอง
กลัวจะต้องช้ำใจไม่คลายคืน
โปรดตอบมาให้กระจ่างอย่างโปร่งใส
หากในใจมีใครเขาคนอื่น
จำใจลาแม้ต้องทนกล้ำกลืน
ไม่อยากฝืนโชคชะตาพาปวดใจ
ขอถามใจเธอนิดเคยคิดไหม
ไม่มีใครเขาอยากเป็นคนเบอร์สอง
จะคิดถึงเวียนมาหาแค่สำรอง
จึงขอจองในใจไปเช่นเดิม
30 กรกฎาคม 2550 13:56 น.
เก็จถะหวา
ช่างเถอะนะใครจะว่าไม่สำคัญ
เมื่อเรานั้นมั่นใจในคุณค่า
ว่าเรามีดีรับประทับตรา
ใครจะว่าช่างเขาเราไม่แคร์
ให้หัดทำหัวใจเสริมใยเหล็ก
คนจะเล็กจะใหญ่ยังไม่แน่
ต่างคนต่างชีวิตต่างผันแปร
สิ่งแน่แท้คือความดีที่ยั่งยืน
ก็มีบ้างบางครั้งยังท้อถอย
มีบ่อยบ่อยอ่อนล้าเกินจะฝืน
อาศัยเพื่อนหนุนหลังพลังคืน
ให้ตื่นฟื้นตั้งหน้าพาทำดี
ช่างเถอะนะใครจะว่าดีหรือร้าย
ใครจะหมายประณามหยามศักดิ์ศรี
ขอแต่เพียงมุ่งมั่นทำให้เต็มที่
ใครย่ำยีให้เป็นสุขทุกที่เทอญ
28 กรกฎาคม 2550 07:03 น.
เก็จถะหวา
จะอย่างไรอย่าไหวหวั่นหันหน้าสู้
ลองคิดดูเถิดหนาอย่าสงสัย
หากตีตนไปก่อนคงกลุ้มใจ
มาคิดในแง่ดีอย่ารีรอ
จะป่วยเจ็บอกหักรักพาเศร้า
จะมัวเมาลุ่มหลงคงต้องขอ
รักตนบ้างบ้าไปให้รู้พอ
อย่าตามง้อเป็นเงาตามเขาเลย
จะเสียใจว่าตกงานพาลจนเจ็บ
แถมถูกเหน็บว่าโง่พิโธ่เอ๋ย
อย่าฟังคำคนอื่นมากนักเลย
คนชอบเย้ยเหยียบย่ำซ้ำเติมกัน
เขาไม่ใช่เจ้าชีวิตให้คิดตรอง
เราเจ้าของรู้ตัวดีให้คงมั่น
อันคำใครที่ไหนไม่สำคัญ
คนเรานั้นผิดพลาดได้ใช่เทวา
มาปรับใจคิดแง่ดีมีสุขสันต์
ชีวิตมันก็อย่างนี้ช่างเถิดหนา
สร้างพลังกำลังใจให้คืนมา
โชคชะตาอยู่ที่ใจจะให้เป็น
คิดแง่ดีพาดีมีผลเลิศ
ทำให้เกิดโชคดีมีให้เห็น
เมื่อจิตดีนำกายหายลำเค็ญ
ความร่มเย็นจักมีมาอย่าท้อใจ
26 กรกฎาคม 2550 07:52 น.
เก็จถะหวา
สวัสดีเช้าสดใสใจสดชื่น
พลิกกายตื่นจากฝันเช้าวันใหม่
ธรรมดาตราบที่มีลมหายใจ
สู้สู้ไปเถิดหนาอย่าท้อเลย
อารมณ์คนเรานี้มีขึ้นลง
ไม่มั่นคงหรอกหนาจะเฉลย
เช้าวันนี้ดีใจสุดเปรียบเปรย
เย็นถูกเย้ยอาจโมโหจิตโลเล
นั่นก็คือสัจธรรมดั่งคำพระ
สอนให้ละโลภหลงอย่าหันเห
อย่าหวั่นไหวสั่นคลอนหรือรวนเร
จักซวนเซพาชีวิตติดอบาย
มองให้เห็นเน้นตาในให้สว่าง
ปล่อยว่างวางตามจริงสิ่งทั้งหลาย
ตื่นจากหลับความคิดจักกลับกลาย
จึงมั่นหมายอ้อมันเป็นเช่นนั้นเอง
24 กรกฎาคม 2550 21:30 น.
เก็จถะหวา
อยากบอกเธอให้รู้ว่าอย่าท้อถอย
มีคนคอยส่งใจไปช่วยหนุน
คิดถึงกันอุ่นเอื้อและเจือจุน
ชีวิตวุ่นอย่างไรให้อดทน
ธรรมดาโลกนี้มีขึ้นลง
อย่าได้หลงผิดไปใจสับสน
มีผิดหวังสมหวังดั่งใจตน
หาได้พ้นกฏแห่งกรรมนำชีวา
ชีวิตคนดีเลวบ้างเหลวไหล
ขาดปัจจัยให้หนุนบุญวาสนา
มีเพื่อนพ้องมากมายไม่มายา
แต่เงินตราหายากลำบากครัน
บางอย่างที่เป็นเราไม่ใช่เรา
ใช่คาดเดาพิสูจน์ได้ใช่ความฝัน
อวัยวะน้อยใหญ่ชุมนุมกัน
เป็นตัวฉันวั้นนี้ที่ยืมมา
ดีจ้าทุกท่านทุกคน
หน้าส่วนตัว
1015
