6 พฤศจิกายน 2550 00:16 น.
เก็จถะหวา
หากรักกันฝันใฝ่ใส่ใจบ้าง
ปล่อยอ้างว้างเหงาใจให้สับสน
หรือลืมแล้วแก้วใจของคนจน
เคยพร่ำบ่นคำรักชักแชเชือน
อันร้อยรสบทกวีทวีโศก
วิปโยครักใดใครจะเหมือน
ยามดื้อดึงที่รักเคยตักเตือน
ยามร้างเลือนเงียบหายไม่เอ่ยลา
คืนฟ้าหนาวร้าวใจในสายหมอก
อยากพร่ำบอกคนดีที่ฝันหา
กระซิบย้ำคำรักมั่นสัญญา
โอ้ใจจ๋าเสียงพร่ำใครคร่ำครวญ
เดือนจะร่วงดาวลับกับใจหมอง
น้ำตานองสะอื้นไห้ในลมหวน
หนาวน้ำค้างสะท้านจิตคิดทบทวน
นุ่มเนื้อนวลแนบนิ่งอิงแอบกัน
รุ่งทิวาฟ้าสางแลลางเลือน
กี่ปีเดือนใจลับดับสวรรค์
เคยชี้ชวนมองนภาฟ้าอำพัน
ฝากฝั่งฝันแห่งนี้มีเพียงเรา
หากรักกันใส่ใจกันบ้างเถิด
รักก่อเกิดเปิดใจไม่หม่นเเศร้า
หวังรักรอรอรักจักบรรเทา
ใจของเราพบกันตามสัญญา......
4 พฤศจิกายน 2550 21:32 น.
เก็จถะหวา
คนเกิดมาต่างกันเพศพันธุ์เผ่า
หลงมัวเมายึดมั่นสำคัญหมาย
บ้าสมบัติสะสมจนงมงาย
ผลสุดท้ายหลงทางอย่างมืดมน
มีความอยากมากมายที่หมายมั่น
แย่งชิงกันผลาญทรัพย์อย่างสับสน
หาวิธีหลากหลายอันแยบยล
ด้วยเล่ห์กลแยบคายหมายครอบครอง
อยากร่ำรวยยศศักดิ์รักชื่อเสียง
ต่างทุ่มเถียงวิวาทบาดหมางหมอง
ไฟลุกโหมท่วมโลกน้ำตานอง
ชนเรียกร้องอำนาจเพื่อฟาดฟัน
บุรุษชนกล้าหาญเข้าต้านต่อ
บอกให้พอหยุดเถิดเปิดสวรรค์
อหิงสาอโหสิอภัยกัน
เลิกรบราฆ่าฟันโปรดมั่นใจ
ทรงชี้ทางบอกทิศพิสดาร
ธรรมภิบาลแจ่มแจ้งแถลงไข
ดุจเทียนทองส่องสว่างกระจ่างใน
ปลดทุกข์ให้ปวงชนพ้นภัยพาล
ชีวิตใหม่เรียบง่ายคลายความเครียด
ละโกรธเกลียดละวางทางร้าวฉาน
เมตตาธรรมสั่งสมอุดมการณ์
โลกสุขศานต์ร่มเย็นเป็นผลบุญ.........
3 พฤศจิกายน 2550 11:30 น.
เก็จถะหวา
อดีตฝันวันเก่าเรื่องราวผ่าน
เมื่อถึงกาลพ้นไปไม่หยุดนิ่ง
อนาคตก้าวไปอย่าประวิง
เพราะทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนเรื่อยไป
หากจะมีดีร้ายกรายมาบ้าง
ต้องปล่อยวางรู้เท่าเราสดใส
สุขและทุกข์ทุกอย่างอยู่ที่ใจ
อันหลักใหญ่หลุดพ้นกรรมวนเวียน
อดีตเป็นหนทางที่ย่างผ่าน
มีเบิกบานเศร้าหมองต้องแปรเปลี่ยน
หัดทำใจวางว่างอย่างพากเพียร
เป็นบทเรียนชีวิตคิดปรับตน
อย่าซ้ำเติมตอกย้ำทำใจเจ็บ
ขอให้เก็บสิ่งดีมีเหตุผล
คิดแง่ดีดีกว่าห่วงกังวล
พร้อมผจญความจริงใช่สิ่งลวง
อนาคตต้องกล้าก้าวถึงคราวแล้ว
บุกเบิกแนวฟ้าใหม่ตัดใจห่วง
สู่ประตูความหวังเลิศทั้งปวง
ต้องลุล่วงห่วงกรรมมุ่งทำดี
เพื่อชีวิตสดใสในวันหนึ่ง
เป็นวันซึ่งมีรักเปี่ยมศักดิ์ศรี
อดีตเก่าเล่าได้อย่างเปรมปรีดิ์
เมื่อเรามีหลักชัยได้ยึดครอง.....
1 พฤศจิกายน 2550 13:52 น.
เก็จถะหวา
เมื่อพบรักผูกพันมั่นสมัคร
ถามถึงรักหรือไม่มากแค่ไหน
จะเทียบผืนแผ่นดินกลัวแคบไป
ฤๅแผ่นฟ้าก็ใช่จะเท่าเทียม
คือคำถามอยากรู้เมื่อยามรัก
สุดจะหักใจหายแม้อายเหนียม
รักก็รักรู้ตัวว่าต้องเจียม
รักเต็มเปี่ยมล้นใจไม่บรรเทา
มากเท่ากับหัวใจใครคนหนึ่ง
ที่ซาบซึ้งรักได้ในใจเขา
แม้จะชั่งตวงวัดประมาณเอา
กะคาดเดาอย่างไรคงไม่พอ
รักที่ให้มากไปใจหนักหน่วง
ต้องคอยถ่วงยั้งใจไว้บ้างหนอ
กลัวกังวลห่วงใยไปพะนอ
ตามติดต่อยุ่งยากหากปล่อยใจ
รู้ไว้ว่ารักแน่และรักอยู่
ยังหมายคู่ซึ้งสนิทคิดเคียงใกล้
คงสักวันฝันนั้นคงเป็นไป
ให้คนไกลมาเยือนเหมือนสัญญา
อย่าถามกันดีกว่าว่ารักไหม
คำตอบไม่เปลี่ยนแปรแท้นักหนา
แม้วันเดือนล่วงลับไม่กลับมา
ขอสัญญารักมั่นอย่าหวั่นเลย....................
หน้าส่วนตัว
3540
