13 กันยายน 2550 23:07 น.
เก็จถะหวา
โลกมนุษย์เปลี่ยนไปไม่ยั้งหยุด
รีบเร่งรุดพัฒนาพาสดใส
ทางสังคมวัตถุก้าวหน้าไกล
คนรุ่นใหม่ไฮเทคด้วยเทคโนฯ
ธรรมชาติโลเลไม่เหมือนก่อน
ขาดขั้นตอนหมุนเวียนเปลี่ยนอักโข
น้ำท่วมท้นบ้านเมืองกันใหญ่โต
ไม่อาจโต้ป้องกันอันตราย
ถ้าไม่เร่งซ่อมแซมนั้นคงแย่
คนเอาแต่มุ่งผลจนเสียหาย
อากาศน้ำอาหารคงวอดวาย
ล้วนกลับกลายเป็นพิษลองคิดดู
มาช่วยกันคืนสู่ธรรมชาติ
ช่วยชีวาตม์โลกไว้ให้คงอยู่
มีภูเขาต้นไม้ไว้ชื่นชู
ปรับสมดุลย์กอบกู้โลกของเรา
12 กันยายน 2550 16:50 น.
เก็จถะหวา
อันกำแพงคุกนี้มีไว้ขัง
เมื่อคนพลั้งทำผิดชีวิตผวน
ต้องจองจำกักกันด้วยโซ่ตรวน
คิดทบทวนก่อนก่อกรรมทำผิดไป
ประเพณีก่อนเก่ากำหนดไว้
หญิงชายให้มีคู่ดูเหมาะสม
เป็นกฏเกณฑ์ตั้งไว้ในสังคม
ชายชื่นชมหญิงดีมีคู่ครอง
ปัจจุบันโลกยุคใหม่จึงให้สิทธิ์
อาจจะคิดครองคู่อยู่กันสอง
หญิงกับหญิงชายกับชายตามทำนอง
เป็นคู่ปองพิศวาสประกาศตน
มิใช่เรื่องผิดแผกหรือแหกคุก
เรื่องความสุขทางใจไม่สับสน
รักรุมเร้าเข้าใจกันสองคน
หวังมากล้นความเข้าใจใช่ซ้ำเติม
ถึงจะเป็นคู่แปลกคิดแหกคุก
ดีกว่าทุกข์อยู่กับชายไม่ส่งเสริม
เขาไม่รักไม่สนใจหญิงคนเดิม
มีรักเพิ่มสองสามได้ตามใจ
ชายรักชายก็ไม่แปลกแม้แหกกฏ
ควรจะงดเลิกด่าเขาเอาใจใส่
คนทุกคนมีสิทธิ์ทำอย่างใจ
เปิดทางให้ดีกว่าอย่าขังเลย
11 กันยายน 2550 23:49 น.
เก็จถะหวา
คนใจดี รักแท้ เหมือนแม่พ่อ
คนชอบก่อ กิจกรรม นำสุขสันต์
คนห่วงหา อาทร สารพัน
คนที่กัน และแก้ ไม่แง่งอน
ครูดีในดวงใจใครเล่ารู้
ศิษย์ซึ้งอยู่ภูมิใจท่านได้สอน
ให้ความรู้เมตตาทุกบทตอน
เอื้ออาทรศิษย์รักอย่างจริงใจ
จึงสรรเสริญ บูชา พระคุณท่าน
ชีวิตฉัน ได้ดี มิเหลวไหล
รำลึกถึง คนที่ พาก้าวไกล
เขาใช่ใคร คือครู สู้งานจริง
ระลึกพระคุณครูผู้สอนสั่ง
ท่านเปรียบดั่งเทียนทองส่องทุกสิ่ง
ให้รู้แจ้งชีวิตคิดประวิง
ศิษย์รักยิ่งครูดีในดวงใจ
10 กันยายน 2550 22:52 น.
เก็จถะหวา
เมื่อพบกันซึ้งใจได้รู้จัก
โอ้ความรักหวานใดไหนจะเหมือน
ดุจเคยพรากจากไกลได้มาเยือน
กี่ปีเดือนชีพลับไม่กลับกลาย
อย่าเสียใจแม้ไม่ได้เคียงข้าง
เมื่อฉันร้างจากไปน่าใจหาย
อุ่นไอรักเธอฉันมั่นมิคลาย
ใจสลายต้องพรากจากนิรันดร์
สิ่งดีใดได้ทำยังจำปลื้ม
ไม่เคยลืมสุขล้ำเกินกว่าฝัน
หากวันหนึ่งลาลับดับไปพลัน
ก็ปล่อยฉันตามกรรมที่ทำมา
ข้อสุดท้ายขอไว้ให้ทำด้วย
เมื่อฉันม้วยชีวินสิ้นสังขาร์
ตั้งใจนะสวดวอนพรเทวา
ส่งวิญญาไปดีมีสุขเทอญ
10 กันยายน 2550 12:57 น.
เก็จถะหวา
มีบางครั้งชีวิตก้าวผิดทาง
เป็นคนร้างไร้รักสมัครหมาย
ฝืนอดทนคิดฝันวันเดียวดาย
คนเขาหน่ายเมินหน้าไม่มามอง
เฝ้าปลุกปลอบใจจ๋าอย่าร้องไห้
แม้ไม่ได้รักตอบมอบสนอง
ก็ขอเพียงให้เขาได้เคียงครอง
กับนวลน้องที่รักปักอุรา
คงมีบ้างเสียใจไปนั่งเหม่อ
หลงพร่ำเพ้อรอคอยเขามาหา
เพียงแค่เห็นแต่ชื่อสื่อสารมา
สะดุดตาสะกิดใจให้อาวรณ์
ธรรมดาคนเมินกับคนมอง
หรือเราต้องจำไกลลาไปก่อน
รอจนกว่าใจช้ำยอมตัดรอน
จึ่งค่อยย้อนกลับมาในหน้าเดิม
หน้าส่วนตัว
3416
