20 ตุลาคม 2550 20:22 น.
เก็จถะหวา
ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มมาตาหวานชื่น
ยิ้มระรื่นน่ารักเป็นนักหนา
ยามยิ้มแย้มสดใสในชีวา
ยิ้มนำพาผูกจิตมิตรสัมพันธ์
ยิ้มยินดีที่เราได้รู้จัก
ยิ้มทายทักคลายทุกข์โลกสุขสันต์
ยิ้มคือสื่อแสดงการแบ่งปัน
ยิ้มสร้างฝันเสรีที่บั้นปลาย
ยิ้มเถิดหนาคือยารักษาโรค
ยิ้มดับโศกระกำช้ำห่างหาย
ยิ้มดีกว่าอย่าทำหน้าซังกะตาย
ยิ้มสบายสุขแท้แน่ในใจ
ยิ้มยิ้มยิ้มน้อยน้อยบนใบหน้า
ยิ้มหน่อยนะไม่ว่าที่ไหนไหน
หากยิ้มกันทุกหน้าไม่ว่าใคร
ส่งยิ้มให้คนใกล้ตัวอย่ามัวรอ
19 ตุลาคม 2550 23:01 น.
เก็จถะหวา
เหตุเพราะกรรมนำเกิดตามวิถี
ทุกชีวีกรรมเก่าเป็นเจ้าของ
ใช่อยากเด่นอยากดังอยากหวังปอง
กรรมพาพ้องพบพานเนิ่นนานเนา
ก่อนตัดสินรักชังชั่งใจก่อน
โปรดโอนอ่อนอย่าตีตราว่าโฉดเขลา
มีเมตตาเอาใจเขาใส่ใจเรา
คงบรรเทาใจสงบพบสุขพลัน
จากจุดเริ่มถึงปลายทางชีวิต
ใครลิขิตตนไปถึงปลายฝัน
หรือมีใครเพียบพร้อมทุกสิ่งอัน
เข้าใจกันช่วยเตือนนะเพื่อนเกลอ
เปรียบทะเลทุกเวลายังมีคลื่น
กระทบฝั่งครืนครืนอยู่เสมอ
ชีวิตคนอุปสรรคมากพบเจอ
ใช่เพียงเธอที่ทุกข์ใจในโลกา
แม้วันนี้ยังจมระทมทุกข์
ไม่มีคนปลอบปลุกให้หรรษา
ลุกขึ้นสู้ยอมรับธรรมดา
เมื่อเวลาผ่านไปคงได้ดี
เหม่อมองฟ้าวันนี้ยังมืดมิด
แม้ชีวิตก็มืดมนต้องทนฝืน
น้ำตาเอ่อท่วมใจในค่ำคืน
ต้องพลิกฟื้นความหวังพลังใจ......
19 ตุลาคม 2550 07:41 น.
เก็จถะหวา
เขียนกลอนรักอกหักรักสลาย
มีความหมายว่าทุกข์ระทมหมอง
ใจจึงเศร้าไร้คนเคียงประคอง
แม้พี่น้องก็เมินหมางร้างลาไกล
เขียนกลอนปรัชญามาสอนจิต
ว่าชีวิตธรรมดามาแต่ไหน
มาคนเดียวไยจองเพื่อนสองไป
ไม่มีใครคู่กันนิรันดร
ต่างคนต่างความคิดลิขิตฝัน
คืนและวันแปรเปลี่ยนเวียนมาสอน
รู้จักอดทนได้ในบางตอน
เหลือเพียงหมอนข้างกายได้ก่ายเกย
กลอนปลอบใจให้หายคลายวิตก
อย่าคิดวกทางเก่าเฝ้าเฉลย
ชีวิตคนทุกข์โศกย่อมคุ้นเคย
ใครจะเย้ยไยไพไม่ต้องกลัว
แม้กายนี้จักแตกแยกไปจาก
มิอาจพรากใ จเราเจ้าทูนหัว
พี่อยู่นี้แล้วน้องอย่าหมองมัว
ขอเพียงตัวเจ้านั้นไม่ผันแปร
18 ตุลาคม 2550 08:52 น.
เก็จถะหวา
เมื่อหลงใจไฟหวานเบิกบานนัก
ด้วยริรักครั้งใหม่ในใจเหงา
ในยามนั้นพลันชื่นเพียงสองเรา
ได้วอนเว้าพร่ำว่าอย่าร้างไกล
มาวันนี้ชีวีแสนหดหู่
คนเคยคู่เขาตัดรักและผลักไส
เจ็บปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บเท่าใด
ไม่มีเหลือเยื่อใยใฝ่อาทร
ถึงเวลาดอกรักหยุดบานเบ่ง
ขอฝากเพลงนี้มาอำลาก่อน
ยอมสละเดินหน้าแม้อาวรณ์
ใจร้าวรอนร้าวรานปานสิ้นลม
ในที่สุดซึ้งใจในความรัก
ต้องทุกข์หนักฝึกฝืนใจสุดข่ม
ไม่รักชังว่างสบายในอารมณ์
คว้าชัยชมรักจบพบเสรี
จึงเริงร่าท้าทายในลมหนาว
รอยแผลร้าวค่อยหายใจสดสี
รักหม่นหม่นจางหายไปเสียที
ต่อแต่นี้ขอทำใจให้มั่นคง
ขอมุ่งมั่นทำดีเพื่อพี่น้อง
ไม่เกี่ยวข้องรักใคร่ไม่ลุ่มหลง
ใครรักใครขอให้ใจซื่อตรง
สมประสงค์ในรักประจักษ์จริง
17 ตุลาคม 2550 07:41 น.
เก็จถะหวา
อันผองเพื่อนร่วมโลกร่วมโศกสุข
ยังมีทุกข์มีภัยในสงสาร
ต่างดิ้นรนเสาะแสวงสิ่งต้องการ
บ้างร้าวรานทุกข์ถมไม่สมปอง
ชีวิตคนมากมายมีหลายหลาก
บ้างดีมากบ้างมีหยิ่งจองหอง
อย่าถือสาว่าใครคิดจ้องมอง
ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนไม่อ่อนใจ
อันคนเราต่างจิตคิดแตกต่าง
หากว่างวางพินิจจิตสดใส
มองให้เห็นชีวิตความเป็นไป
ชีวิตใครใครลิขิตชีวิตเรา
อย่าจริงจังนั่งเศร้าว่าเราแย่
อย่ารังแกคนใกล้ใกล้ให้อับเฉา
ดูแลกันและกันหมั่นตรองเอา
ชีวิตเราสุขสันต์นิรันดร
๑๗ ต.ค. ๒๕๕๐, ๐๕.๐๙ น.
หน้าส่วนตัว
1665
