7 พฤศจิกายน 2550 06:02 น.
เก็จถะหวา
หนูเอื้องน้อยน่ารัก เธอรู้จักมีน้ำใจ
ปู่ย่ามีของให้ รู้จักไหว้ตอบขอบคุณ
หนูน้อยชอบไปวัด ไปใส่บาตรและทำบุญ
ทำดีไว้เป็นทุน เมื่อเติบใหญ่จะได้ดี
หนูเอื้องยิ้มระรื่น ทำหน้าตื่นดูสดศรี
ขนมที่เธอมี แบ่งปันให้เพื่อนทุกคน
บางคราเพื่อนชวนไป เที่ยวเล่นไกลด้วยซุกซน
คุณแม่มักจะบ่น เธอขอโทษไม่โกรธเคือง
คุณครูให้การบ้าน เพื่อนทำงานไม่รู้เรื่อง
ถามหน่อยสิจ้ะเอื้อง รู้ปราชญ์เปรื่องอธิบาย
ของเล่นพ่อซื้อหา เมื่อเพื่อนมาไม่เสียดาย
น้ำใจเธอมากหลาย เพื่อนหญิงชายเล่นด้วยกัน
วันหยุดเอื้องเบิกบาน ช่วยงานบ้านแสนขยัน
ปัดกวาดเช็ดถูพลัน ย่ายิ้มรื่นชื่นใจจัง
หนูเอื้องมีน้ำใจ รู้จักให้เป็นพลัง
เด็กดีคือความหวัง เสียสละนะเพื่อนเอย......
6 พฤศจิกายน 2550 00:16 น.
เก็จถะหวา
หากรักกันฝันใฝ่ใส่ใจบ้าง
ปล่อยอ้างว้างเหงาใจให้สับสน
หรือลืมแล้วแก้วใจของคนจน
เคยพร่ำบ่นคำรักชักแชเชือน
อันร้อยรสบทกวีทวีโศก
วิปโยครักใดใครจะเหมือน
ยามดื้อดึงที่รักเคยตักเตือน
ยามร้างเลือนเงียบหายไม่เอ่ยลา
คืนฟ้าหนาวร้าวใจในสายหมอก
อยากพร่ำบอกคนดีที่ฝันหา
กระซิบย้ำคำรักมั่นสัญญา
โอ้ใจจ๋าเสียงพร่ำใครคร่ำครวญ
เดือนจะร่วงดาวลับกับใจหมอง
น้ำตานองสะอื้นไห้ในลมหวน
หนาวน้ำค้างสะท้านจิตคิดทบทวน
นุ่มเนื้อนวลแนบนิ่งอิงแอบกัน
รุ่งทิวาฟ้าสางแลลางเลือน
กี่ปีเดือนใจลับดับสวรรค์
เคยชี้ชวนมองนภาฟ้าอำพัน
ฝากฝั่งฝันแห่งนี้มีเพียงเรา
หากรักกันใส่ใจกันบ้างเถิด
รักก่อเกิดเปิดใจไม่หม่นเเศร้า
หวังรักรอรอรักจักบรรเทา
ใจของเราพบกันตามสัญญา......
4 พฤศจิกายน 2550 21:32 น.
เก็จถะหวา
คนเกิดมาต่างกันเพศพันธุ์เผ่า
หลงมัวเมายึดมั่นสำคัญหมาย
บ้าสมบัติสะสมจนงมงาย
ผลสุดท้ายหลงทางอย่างมืดมน
มีความอยากมากมายที่หมายมั่น
แย่งชิงกันผลาญทรัพย์อย่างสับสน
หาวิธีหลากหลายอันแยบยล
ด้วยเล่ห์กลแยบคายหมายครอบครอง
อยากร่ำรวยยศศักดิ์รักชื่อเสียง
ต่างทุ่มเถียงวิวาทบาดหมางหมอง
ไฟลุกโหมท่วมโลกน้ำตานอง
ชนเรียกร้องอำนาจเพื่อฟาดฟัน
บุรุษชนกล้าหาญเข้าต้านต่อ
บอกให้พอหยุดเถิดเปิดสวรรค์
อหิงสาอโหสิอภัยกัน
เลิกรบราฆ่าฟันโปรดมั่นใจ
ทรงชี้ทางบอกทิศพิสดาร
ธรรมภิบาลแจ่มแจ้งแถลงไข
ดุจเทียนทองส่องสว่างกระจ่างใน
ปลดทุกข์ให้ปวงชนพ้นภัยพาล
ชีวิตใหม่เรียบง่ายคลายความเครียด
ละโกรธเกลียดละวางทางร้าวฉาน
เมตตาธรรมสั่งสมอุดมการณ์
โลกสุขศานต์ร่มเย็นเป็นผลบุญ.........
3 พฤศจิกายน 2550 11:30 น.
เก็จถะหวา
อดีตฝันวันเก่าเรื่องราวผ่าน
เมื่อถึงกาลพ้นไปไม่หยุดนิ่ง
อนาคตก้าวไปอย่าประวิง
เพราะทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนเรื่อยไป
หากจะมีดีร้ายกรายมาบ้าง
ต้องปล่อยวางรู้เท่าเราสดใส
สุขและทุกข์ทุกอย่างอยู่ที่ใจ
อันหลักใหญ่หลุดพ้นกรรมวนเวียน
อดีตเป็นหนทางที่ย่างผ่าน
มีเบิกบานเศร้าหมองต้องแปรเปลี่ยน
หัดทำใจวางว่างอย่างพากเพียร
เป็นบทเรียนชีวิตคิดปรับตน
อย่าซ้ำเติมตอกย้ำทำใจเจ็บ
ขอให้เก็บสิ่งดีมีเหตุผล
คิดแง่ดีดีกว่าห่วงกังวล
พร้อมผจญความจริงใช่สิ่งลวง
อนาคตต้องกล้าก้าวถึงคราวแล้ว
บุกเบิกแนวฟ้าใหม่ตัดใจห่วง
สู่ประตูความหวังเลิศทั้งปวง
ต้องลุล่วงห่วงกรรมมุ่งทำดี
เพื่อชีวิตสดใสในวันหนึ่ง
เป็นวันซึ่งมีรักเปี่ยมศักดิ์ศรี
อดีตเก่าเล่าได้อย่างเปรมปรีดิ์
เมื่อเรามีหลักชัยได้ยึดครอง.....
1 พฤศจิกายน 2550 13:52 น.
เก็จถะหวา
เมื่อพบรักผูกพันมั่นสมัคร
ถามถึงรักหรือไม่มากแค่ไหน
จะเทียบผืนแผ่นดินกลัวแคบไป
ฤๅแผ่นฟ้าก็ใช่จะเท่าเทียม
คือคำถามอยากรู้เมื่อยามรัก
สุดจะหักใจหายแม้อายเหนียม
รักก็รักรู้ตัวว่าต้องเจียม
รักเต็มเปี่ยมล้นใจไม่บรรเทา
มากเท่ากับหัวใจใครคนหนึ่ง
ที่ซาบซึ้งรักได้ในใจเขา
แม้จะชั่งตวงวัดประมาณเอา
กะคาดเดาอย่างไรคงไม่พอ
รักที่ให้มากไปใจหนักหน่วง
ต้องคอยถ่วงยั้งใจไว้บ้างหนอ
กลัวกังวลห่วงใยไปพะนอ
ตามติดต่อยุ่งยากหากปล่อยใจ
รู้ไว้ว่ารักแน่และรักอยู่
ยังหมายคู่ซึ้งสนิทคิดเคียงใกล้
คงสักวันฝันนั้นคงเป็นไป
ให้คนไกลมาเยือนเหมือนสัญญา
อย่าถามกันดีกว่าว่ารักไหม
คำตอบไม่เปลี่ยนแปรแท้นักหนา
แม้วันเดือนล่วงลับไม่กลับมา
ขอสัญญารักมั่นอย่าหวั่นเลย....................
หน้าส่วนตัว
1180
