17 มีนาคม 2550 21:32 น.
เก็จฐวา
เห็นสายน้ำ นทีที่มันไหลไป
เหมือนว่าใจเคยสลายสิ้นลงตรงนั้น
ใจที่คอยภักดี รัก...ที่มีให้พี่นั้น
ช่างผูกพัน ผูกกันมานานแสนนาน
เวรกรรมใดปางก่อนที่น้องได้ทำ
ขอรับกรรมในชาตินี้ที่ทำพี่ไว้
แค่ได้พบเพื่อลา แค่ได้มารับอุ่นไอ
จากกายพี่ก็ซึ้งใจ ถึงน้องต้องลา
ผ้ากาษา โมทนาให้พี่ห่มไว้
ได้ทำอย่างที่ตั้งใจ
เลือกไปสู่แดน...พระธรรม
อยู่ที่ไหนพี่จงอโหสิกรรมให้กัน
บุญที่พี่ทำ จะนำน้องไป
สายน้ำโขง ขอจงช่วยเป็นพยาน
ถึงดวงไฟขึ้นจากน้ำแล้วพลันดับไป
แต่ความรัก ของเรา
จะไม่มีวันเสื่อมคลาย
เกิดชาติไหน...ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม
16 มีนาคม 2550 21:01 น.
เก็จฐวา
เห็นสายน้ำ นทีที่มันไหลไป
เหมือนว่าเราเคยแหวกว่ายด้วยกันก่อนนั้น
ใจที่คอยภักดี รัก...ที่มีให้แก่กัน
ช่างผูกพัน ผูกกันมานานแสนนาน
เป็นเวรกรรมปางก่อนที่ย้อนเข้ามา
ให้น้ำตาเราหลั่งรินแทบจะสิ้นใจ
ได้มาพบเพื่อลา จำพรากเราให้ห่างไกล
บุญเราสร้างมาน้อยไป ต้องจำใจลา
ผ้ากาษา ที่ให้มาพี่จะห่มไว้
อยากทำอย่างที่ตั้งใจ
เลือกไปสู่แดนพระธรรม
อยู่ที่ไหนน้องจงรับบุญที่พี่หนุนนำ
ขอให้เวรกรรม น้องจงสิ้นไป
สายน้ำโขง ขอจงช่วยเป็นพยาน
ถ้าดวงไฟขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน
นั่นคือ รัก ของเรา
จะรักกันไม่เสื่อมคลาย
เกิดชาติไหน...ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม
13 มีนาคม 2550 21:43 น.
เก็จฐวา
ด้วยแรงฤทธิ์อธิษฐานบนบานกล่าว
ตั้งสัจจะเมื่อคราวแต่หนหลัง
ใกล้ม้วยมรณ์สิ้นชีพในภวังค์
จิตก็ยังต้องการอยู่คู่เคียงเธอ
จุติใหม่ในโลกอันแตกต่าง
แต่ใจยังผูกพันมั่นเสมอ
รอคอยวันเวลาพาพบเจอ
แม้ไม่รู้ว่าเธออยู่หนใด
รอวันฟ้าพากรรมนำรักสู่
พาเนื้อคู่ที่เคยเคียงชิดใกล้
แม้วันนี้จะห่างไกลแสนไกล
แต่สักวันจะมาใกล้ให้ได้เชย
แล้ววันนั้นก็มาถึงซึ่งวันนี้
เป็นวันที่ทุกอย่างได้เฉลย
สิ้นสุดแล้วการรอคอยคนคุ้นเคย
ไม่ต้องเอ่ยเพียงแรกพบสบสายตา
เธอคือคนที่ฉันรอมาแสนนาน
อธิษฐานตั้งมั่นอีกสักครา
จะรักเธอตลอดไปให้สัญญา
ขอให้ฟ้าเป็นพยานนานนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
2563
