12 มกราคม 2550 00:05 น.
เก็จฐวา
ชะเง้อแง้แลมองลองถามทัก
คนน่ารักยืนรอใครไกล้พลบค่ำ
แปลกใจจริงสาวสวยใส่ชุดดำ
แม่งามขำรอใครใคร่ถามดู
เธอหันมาแล้วยิ้มพิมพ์ใจนัก
แสนน่ารักคงสงสัยความใคร่รู้
แล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงอันหวานหู
ยืนรอผู้จะมารับเธอกลับบ้าน
ฟังแล้วให้สงสัยเป็นหนักหนา
ทำไมมายืนรอข้างทางผ่าน
เปลี่ยวแสนเปลี่ยวไม่มีใครใจช่างหาญ
แม่หน้าหวานหันมาบอกหลอกให้กลัว
เธอบอกว่าเมื่อวันก่อนนอนในรถ
เหมือนโดนกดที่ไหล่ไปถึงหัว
รู้อีกทีคลำดูเหลือแต่ตัว
ร่างกับหัวอยู่กันคนละที่ทาง
พอฟังจบแทบสลบอยู่ตรงนั้น
ที่เห็นนั่นทำเอาเราตาค้าง
หัวเธอไม่อยู่แล้วเหลือแต่ร่าง
รีบหันหลังโกยแนบแบบไม่รอ
7 มกราคม 2550 21:17 น.
เก็จฐวา
ฉันไม่ได้รักเธอแค่หน้าตา
ฉันไม่ได้บ้าในตัวเธอที่ให้ของ
ฉันไม่ได้ชอบเธอที่เงินทอง
ฉันไม่ได้แค่ลองรักเธอเล่น..แล้วเผ่นไป
เพราะฉันรักเธอ..ที่เป็นเธอ
รักเสมอไม่มีวันเปลี่ยนไปไหน
รักตัวเธอที่ความคิด...และจิตใจ
คนอย่างเธอ หายังไง ก็คงไม่มีแบบนี้
.....ที่เป็นเธอ.....
7 มกราคม 2550 20:40 น.
เก็จฐวา
งามผุดผาด ผ่องแผ้ว ด้งแก้วใส
เจียระไน เลิศล้ำ งามโฉมศรี
งามดวงพักตร์ ดังจันทรา ไร้ราคี
ดวงมณี พริ้มเพรา เข้ากับวัย
ยามเยื้องกราย สไบชาย ล้อเล่นลม
ช่างน่าชม นวลเจ้า แลวิไล
กรุ่นกลิ่นกาย จรุงจิต น่าพิศมัย
แม่สไบ ทองเอก เฉกผกา
ยามเจ้าแย้ม ยิ้มนิด จริตไร้
วาจาใด เอ่ยอ้าง ช่างเจรจา
ไพเราะยิ่ง ยินเสียง นวลยุพา
มวลบุพผา แย้มบาน สราญพลัน
ช่างชดช้อย กิริยา มารยาท
นวลนฤนารถ งามยิ่ง ยอดมิ่งขวัญ
ยิ่งเพ่งพิศ ยิ่งงาม ยอดชีวัน
นางในฝัน ของพี่นี้ คือแก้วตา
3 มกราคม 2550 22:07 น.
เก็จฐวา
งานวิวาห์ พาชื่น รื่นเริงสุข
คนที่ทุกข์ กลับเป็นเรา เศร้าหม่นหมอง
ความสุขเขา ทำเรา น้ำตานอง
อาบทั้งสอง แก้มนวล ชวนระทม
ด้วยว่าตัว เจ้าบ่าว เรารู้จัก
เป็นคนรัก เคยมีวัน อันสุขสม
เคยสัญญา จะไม่ทำ ให้ช้ำตรม
กลายเป็นลม ปากว่า สัญญาลวง
ส่วนเจ้าสาว เพื่อนฉัน คบกันมา
เป็นเพื่อนซ่า เพื่อนซี้ สุดจะหวง
กลับทำร้าย ใจกัน สุดช้ำทรวง
เจอคนลวง เป็นคนรัก สุดหักใจ
2 มกราคม 2550 23:01 น.
เก็จฐวา
ยังคิดถึงเธออยู่ไม่รู้หาย
ยังไม่วายพร่ำเพ้อละเมอหา
เธอจากไปไกลแสนไกลสุดสายตา
ใจเหว่ว้าด้วยคำนึงคิดถึงเธอ
กี่คืนเล่าที่ฉันเฝ้ารอการกลับ
เธอไปลับยังคงรู้อยู่เสมอ
แต่ใจมันก็ยังจะละเมอ
ยังพร่ำเพ้อว่าเธอจะหวนคืน
หน้าส่วนตัว
1860
