3 กรกฎาคม 2551 16:47 น.
เกิดมาดำ...ทำพรือได้
น้ำมันเเพงต้องเดินทางอย่างมีเเผน
เดินทดแทนการใช้รถหมดปัญหา
ข้าวของเเพงอย่าซื้อเพลินเกินอัตรา
หากพึ่งพาการเป็นหนี้มีเเต่จน
ทางไหนจะประหยัดได้ให้ประหยัด
รู้จักจัดระเบียบงานประสานผล
แต่อย่าคิดประหยัดใช้น้ำใจตน
ต้องเป็นคนใจกว้าง...ทางที่ควร
2 กรกฎาคม 2551 01:35 น.
เกิดมาดำ...ทำพรือได้
นอนไม่หลับคืนนี้ที่เหน็บหนาว
นั่งสบเเววตาดาวคราวคึดถึง
อยากจะบอกความในใจรำพึง
ใครจะซึ้งใครจะสนคนเดียวดาย
นึกถึงภาพคนอื่นหมื่นเเสนคู่
เขาคงอยู่สุขสมอารมณ์หมาย
สายใยรักสมัครมั่นมิหวั่นวาย
แม้ความตายเกินพรากให้จากกัน
ขอครั้งหนึ่งหากมีในชีวิต
ขอมีสิทธิ์มีรักบ้างอย่างที่ฝัน
ขอหนึ่งคนจริงใจให้ผูกพัน
ไมต้องหวั่นฝันร้ายคล้ายคืนนี้
4 มิถุนายน 2551 18:57 น.
เกิดมาดำ...ทำพรือได้
เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
ดวงดาวสบตาด้วยความเหงา
ในวันที่ก้อนหินเริ่มบางเบา
คงจะมีเพียงเราที่เดียวดาย
ถ้าหากเธออยู่ตรงนี้
คงจะเป็นความโชคดีที่ฉันมาดหมาย
แต่ที่ยังคงฝันร้าย
เพราะเธอมีชายคนอื่นแทน
เขาคงรักเธอมากซินะ
มากกว่าคนอย่างฉันจะหวงแหน
ถึงเธออยู่ไหนไกลสุดเเดน
หนึ่งอ้อมแขนตรงนี้ยังมีเธอ
15 พฤษภาคม 2551 08:07 น.
เกิดมาดำ...ทำพรือได้
เมื่อพายุโหมรุกบุกพม่า
พรากน้ำตาคร่าชีวิตผิดวิสัย
ความโศกซุกทุกข์ทั่วล้านหัวใจ
จักมีใครข้องเกี่ยวคอยเยียวยา
จีนประสบแผ่นดินไหวไร้ที่อยู่
ล้นหลามผู้ลำบากหลากปัญหา
สิ้นน้ำดื่มสะอาดขาดข้าวปลา
ไร้เงินตราที่พักหลักประกัน
ล้านเสียงครวญล้วนเสียงครางอย่างโหยหา
ห้วงเวลาโหดร้ายใช่ความฝัน
เป็นความจริงสิ่งที่ตื่นทุกคืนวัน
เหตุการณ์นั้นเกิดคำถามความผิดใคร?
ไม่มีใครฝืนกฎกรรมธรรมชาติ
ทุกคนอาจเจ็บหนักเกินผลักไส
ทุกคนอาจสิ้นหวังกำลังใจ
แต่ไม่สิ้นเยื่อใยเเห่งไมตรี
ขอเป็นหนึ่งแรงใจให้สู้ต่อ
ถึงทดท้อแต่อย่าถอยทยอยหนี
เมื่อมีชีพย่อมมีหวังสุขยังมี
สักวันพบสิ่งดีที่รอคอย
หน้าส่วนตัว
1860
