ที่เป็นมาคือความเหงา ที่ใช้ความเป็นเราเข้ามาบดบัง แต่ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะเป็นอย่าง...คนรู้ใจ เพียงยึดไว้กับตัว เพราะกลัวความเหงาจะเข้าใกล้ กลัวเหงามากกว่ากลัวเสียใจ ต่างฝ่ายจึงต่างทำร้ายกัน เมื่อโลกสว่างไสว จึงผละออกจากใครที่เคยยึดมั่น พอเถอะกับการหลอกลวงกัน ทั้งที่ไม่เคยผูกพันด้วยหัวใจ อย่าคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน จึงต้องคอยกระชับมั่นเอาไว้ เมื่อไม่มีความรู้สึกแท้..แท้จากหัวใจ ก็ไม่อาจเรียกได้ว่ารักกัน