25 พฤษภาคม 2547 21:08 น.
เกร็ดดาว
แม้จะต้องเจ็บช้ำร้าวรวด
แม้จะต้องเจ็บปวดแค่ไหน
แต่เพื่อให้เธอได้เจอคนที่ดีสมใจ
จนต้องยอมเอ่ยออกไปว่าลาก่อนก็ตามที
แม้จะได้กายของเธอมาใกล้ชิด
แนบสนิทเพียงใดก็ใจหาย
มีเพียงกายแต่เธอไร้หัวใจ
เพราะทั้งใจเธอไปกับเขาอยู่ดี
ทำได้เพียงอวยพรให้เธอสุขสมหวัง
ทำได้เพียงส่งพลังสร้างแรงต่อ
ทำได้เพียงส่งแรงใจทั้งที่ท้อ
ทำได้ก็แค่ขอเป็นคนในเงา..ของคนไกล..
ถ้าหากเลือกเกิดได้ดั่งหวัง
ฉันคงอยากเป็นดั่งที่ใจเธอฝัน
แต่วันนี้คงทำได้แค่เป็นแรงผลักดัน
ให้เธอนั้นเจอคนในฝันในความจริง....
18 พฤษภาคม 2547 17:48 น.
เกร็ดดาว
อ่อนระโหยโรยแรมร้างมาละเลือน
บางสิ่งยังย้ำเตือนให้หวลไห้
คนที่หวังที่คอยให้ห่วงใย
มีคนในดวงใจที่แท้จริง
คงต้องยอมรับความแพ้พ่าย
คงต้องยอมอับอายไปครานี้
รู้ตัวอยู่เสมอว่ามิเคยมี
ความสำคัญเท่าที่เธอนี้จะต้องการ
มิเคยโกรธเคยเกลียดในดวงแก้ว
รู้แน่แท้แล้วเธอกับเค้ารักกันมั่น
ขอแค่เพียงอย่างเดียวอย่าปิดกัน
บอกความนัยให้ฉันรู้ความจริง
สิ่งที่ทำได้ในเวลานี้
คงเก็บความรู้สึกดี ๆ ในความฝัน
ความทรงจำอันแสนหวานเคยมีกัน
คงอุ่นในความทรงจำไปแสนนาน
ขอให้ความรักของเธอนั้นคงมั่น
อย่ามีวันสั่นสลายพ่ายแพ้ค่า
ตัวฉันนั้นคงเป็นแค่เพียงสิ่งคั่นเวลา
ตอนที่เค้าเดินหนีหน้าจากเธอไป
อาจมิได้เป็นคนในใจที่แท้
อาจเป็นเพียงแค่คนในความฝัน
อาจเป็นแค่คนที่คอยให้กำลังใจกัน
อาจเป็นแค่คืนวันผันผ่าน...กับสายลม...
หน้าส่วนตัว
362
