7 พฤศจิกายน 2549 20:21 น.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
*************************************
กลอนหก
ดวงใจดวงใดพิสุทธิ์
ประดุจน้ำค้างกลางหาว
งดงามกว่าแสงสกาว
แห่งดาวบนฟ้าราตรี
ดวงใจดวงใดสะอาด
กว่าหยาดฝนพรมภพนี้
รินหลั่งความปรารถนาดี
มิมีเล่ห์เหลี่ยมมายา
ดวงใจดวงใดสูงส่ง
ดำรงคุณธรรมล้ำค่า
เปี่ยมล้นด้วยจิตเมตตา
ศรัทธาทั้งกายใจใฝ่ดี
มิมีใช่ไหมเช่นว่า
มองหาทั่วหล้าฟ้านี้
หายากหนักหนาค่ามณี
ค่าที่งดงามในใจคน
กาพย์ฉบัง ๑๖
มองหาทั่วทุกแห่งหน..............ศรัทธาค่าล้น
สินทรัพย์อำนาจวาสนา
ราวไร้แล้วใจใฝ่หา..................มโนธรรมนำพา
วิถีชีวิตจิตวิญญาณ
ดวงใจใดงามข้ามกาล...............ไร้ทรัพย์สินสถาน
ด้อยค่ากว่าสัตว์เถื่อนไพร
ค่าที่งามศรีวิไล..........................อำนาจยิ่งใหญ่
ทรัพย์สินมากมายก่ายกอง
ไร้ทรัพย์อัปมงคลครอง............ชีวิตเศร้าหมอง
มีแต่จักนองน้ำตา
สิทธิเสรีอิสรา...........................คล้ายถูกบีฑา
มิมีที่ให้หยัดยืน
โลกนี้เปลี่ยนไปไม่อาจฝืน.......ชั่ววันและคืน
มิอาจหวนคืนฝืนลา
อาลัยใจพิสุทธิ์ค่า....................งามซึ้งตรึงตรา
พ่ายค่านิยมใหม่หมายครอง
นิยมชมผู้เรืองรอง...................ทรัพย์สินเงินทอง
ห่อนคำนึงถึงที่มา
ดีเลวอยู่ที่เงินตรา...................ทรัพย์สินนานา
คล้ายพิสูจน์ค่าความเป็นคน
กอลนหก
ดวงใจดวงใดพิสุทธิ์
ประดุจน้ำค้างกลางเวหน
งดงามเสมอในใจตน
มิหมายให้ชนเชยชม.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๘ สิงหาคม ๒๕๔๙
7 พฤศจิกายน 2549 20:19 น.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
พิศเพ่ง ณ แผ่นน้ำ.............ยามเย็น
ลมผ่านพัดน้ำเป็น..............ระลอกริ้ว
ทยอยสู่ฝั่งแลเห็น..............ลายเลื่อม
งามดั่งกากเพชรพลิ้ว...........หว่านห้วงมหานที
แสงสุรีย์สั่งฟ้า.....................อัสดง
อาบทั่วสาครคง.....................คู่หล้า
สะท้อนพร่างวนวง..................กระทบฝั่ง
แลดั่งปริศนาท้า.....................มนุษย์ผู้มีญาณ
พิศภาพแห่งผิวน้ำ...................ยามลมรำเพยพัดผ่าน
งามงดปรากฏการณ์.................ธรรมชาติสรรเสกสร้างแสดง
แลเลื่อมกระเพื่อมพราย..........เปล่งประกายพริบพรายแสง
ล้อเล่นคลื่นลมแรง..................แดงฉาดฉานตะวันรอน
ลมลิ่วพลิ้วพัดผ่าน..................ลานแลตาให้อาวรณ์
สุริยาล้าแรงอ่อน.....................สะท้อนพรายประกายแสง
ลูกคลื่นคืนสู่ฝั่ง.....................ประดุจดั่งจักสำแดง
สัจจะว่าเปลี่ยนแปลง..............ทุกนาทีวิถีทาง
แดดอ่อนทาบเปลวระยับ.........สะท้อนกับแผ่นน้ำกว้าง
ราวเกล็ดเพชรโรยวาง.............พร่างพราวพรายดุจลายศิลป์
แต่งแต้มให้ผิวน้ำ..................งามเลิศล้ำมิรู้สิ้น
เพ่งพิศด้วยจิตจิน-...................ตนาการผ่านเวลา
จักเห็นอย่างลึกซึ้ง.................เข้าใจถึงซึ่งปริศนา
แก่นแท้ที่แปรค่า.....................คือปริศนาสัจธรรม
เกรียงไกร หัวบุญศาล
ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสารคู่รักคู่ชีวิต ฉบับที่ ๒๖ ปีที่ ๒๕๔๑
แก้ไขใหม่ ๙ สิงหาคม ๒๕๔๙
หน้าส่วนตัว
2070
