3 กุมภาพันธ์ 2552 16:45 น.
เกราะแก้ว
เพลงลูกทุ่งของนักร้องสาวเสียงใสดังขึ้นทันทีที่ร่างเปลือยเปล่าก้าวท้าวออกมาจากห้องน้ำ ผมยาวระสะโพกเปียกชื้น น้ำหยดลงพื้นตามทางที่ฉันเดินมาหยิบผ้าเช็ดตัวที่วางไว้ปลายเตียงเมื่อเช็ดตัวเสร็จเรียบร้อย ก็คว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่บางเบามาสวม โดยนิสัยคนที่อยู่คนเดียวอย่างฉันจึงไม่กังวลต่อสายตาคนอื่น..แล้วจะมี " คนอื่น" ที่ไหนจะมาเยือนในเวลาที่บอกเตือนเกือบเที่ยงคืนแล้ว
เสียงฝนนอกหน้าต่างทำให้ฉันก้าวเท้ามาปิดมันซะ แต่กระนั้นเสียงของมันก็แทรกผ่านผสมกับเพลงลูกทุ่งของฉันอยู่ มันไม่ได้รำคาญแต่มันทำให้ฉันคิดถึงใครบางคนที่มาเยือนพร้อมสายฝนเสมอ ชามะลิร้อนๆ หอมๆ พลันให้คิดถึงแก้มคนบางคนที่มาส่งฉันยามฝนตก ดื่มชาหอมกรุ่นร่างกายอบอุ่นขึ้นแล้วฉันกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน กองกระดาษและหนังสือเกลื่อนอยู่เต็มโต๊ะ ฉันหยิบมาดูผ่านๆ ไม่คิดจะทำมันต่อปล่อยไว้อย่างนั้นตามเดิม วันนี้ทั้งวันฉันนั่งเฝ้ามันทั้งวันแต่ขยับนิ้วพิมพืไม่ได้สักคำ ทั้งๆ ที่ใกล้วันส่งรายงานผลงานฉบับสุดท้ายก็ร่นเข้ามาใกล้จะเหยียบปลายจมูกของฉันอยู่แล้ว..ฉันมองดูภาพอีโรติกอยู่หน้าจอภาพที่เปิดค้างมาตั้งแต่เช้าแล้วรู้สึกใจหวิวๆ เมื่อมองภาพชายหญิงโอบกอดซึ่งกันและกันแนบชิด มันมีเสน่ห์จนฉันอยากเป็นหญิงในภาพซะเอง
ไม่นะ..ฉันไม่ได้ผิดปกติความรู้สึกของฉันยังสมบูรณืเต็มเปี่ยม ด้วยความเป็นหญิงจำเป็นต้องเก็บซ่อนความต้องการบางอย่างไว้อาจจะมีความคิดถึงถวิลหาต้องการสัมผัสจากคนรักหรือรักใครซักคนฉันอยากรักใครซักคนโดยไม่ต้องคำนึงถึงความถูกต้องเหมาะสม...มันไม่ใช่เรื่องไม่งามนะ...ฉันแค่หมายถึงการที่จะรักใครซักคนที่ความเป็นตัวตนของคนๆคนนั้นไม่ใช่รักในสิ่งที่คนๆ นั้นทำให้เราพอใจ