หน้าส่วนตัว
ไม่ว่าวันจะผ่านไปเท่าไหร่
ไม่ว่าเธอจะอยู่ไกลแค่ไหน
ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร
ไม่เป็นไรใจฉันยังคงเดิม
620
มองตะวันใกล้จะลับที่ปลายฟ้า
เหมือนกับหน้าของเธอที่ห่างหาย
ความรู้สึกของฉันมันใกล้ตาย
คงมลายสักวันไม่ต้องรอ
เช้านี้ฝนตกปรอยๆ
ท้องฟ้ารอคอยเธออยู่
ฉันนึกถึงเธอให้รับรู้
ฉันภาวนาให้เธออยู่คู่กาย
บ่ายนี้มันช่างเงียบเหงานัก
นกบินเหมือนกับจะเรียกหา
ฉันคิดถึงเธอตอนจากลา
ฉันภาวนาให้เธออยู่ไม่ไกล
เย็นนี้ฟากฟ้าถูกระบายด้วยใจฉัน
นกโผบินพลันหันหา
เหมือนกับตัวเธอเดินเข้ามา
ฉันคิดถึงเธอทุกห้วงใจ
ถึงเวลาที่ต้องเอ่ยคำลา
ถึงเวลาน้ำตาต้องรินไหล
อยู่กันมานานเกินกว่าจะตัดใจ
เส้นสายใยมิตรภาพยังคงมี
ด้วยเวลาพาเรามาพบกัน
ความผูกพันถักทอขึ้นตรงนี้
รั้วแดงขาวอัสสัมชัญเพื่อนคนดี
วีรกรรมที่เคยมียังซึ้งใจ
ด้วยเวลาพลัดพรากพาเราจาก
ให้เราจากกันไป...ที่ไหน
ต่างคนก็ต่างรู้อยู่แก่ใจ
ว่าต้องไปด้วยความจำเป็น
ขอให้เวลาพัดมาพาเราพบ
ให้มาจบด้วยความหวังอย่างที่เห็น
ให้พวกเราอยู่พร้อมหน้าอย่างที่เป็น
เพราะเราเป็นเพื่อนกันนิรันดร์กาล
