หน้าส่วนตัว
เช้านี้ฝนตกปรอยๆ
ท้องฟ้ารอคอยเธออยู่
ฉันนึกถึงเธอให้รับรู้
ฉันภาวนาให้เธออยู่คู่กาย
บ่ายนี้มันช่างเงียบเหงานัก
นกบินเหมือนกับจะเรียกหา
ฉันคิดถึงเธอตอนจากลา
ฉันภาวนาให้เธออยู่ไม่ไกล
เย็นนี้ฟากฟ้าถูกระบายด้วยใจฉัน
นกโผบินพลันหันหา
เหมือนกับตัวเธอเดินเข้ามา
ฉันคิดถึงเธอทุกห้วงใจ
711
ถึงเวลาที่ต้องเอ่ยคำลา
ถึงเวลาน้ำตาต้องรินไหล
อยู่กันมานานเกินกว่าจะตัดใจ
เส้นสายใยมิตรภาพยังคงมี
ด้วยเวลาพาเรามาพบกัน
ความผูกพันถักทอขึ้นตรงนี้
รั้วแดงขาวอัสสัมชัญเพื่อนคนดี
วีรกรรมที่เคยมียังซึ้งใจ
ด้วยเวลาพลัดพรากพาเราจาก
ให้เราจากกันไป...ที่ไหน
ต่างคนก็ต่างรู้อยู่แก่ใจ
ว่าต้องไปด้วยความจำเป็น
ขอให้เวลาพัดมาพาเราพบ
ให้มาจบด้วยความหวังอย่างที่เห็น
ให้พวกเราอยู่พร้อมหน้าอย่างที่เป็น
เพราะเราเป็นเพื่อนกันนิรันดร์กาล
