24 กุมภาพันธ์ 2546 07:40 น.
ฮัตคุง
เธอเคยเป็นบ้างมั้ย
ที่คิดว่าเจอใครสักคนที่เธอตามหา
วินาทีแรกที่พบ....คิดว่าคุ้มแล้วกับวันเวลา
ที่เฝ้ารอมา...ให้เกิดคุณค่าในใจ
แล้วเธอจะทำยังไงกับเขาคนนั้น
ให้รู้ว่าเขาสำคัญกับเธอมากแค่ไหน
วิธีที่ดีที่สุด....ที่เธอคิดว่าเขาน่าจะพึงพอใจ
ช่วยบอกฉันทีได้ไหม
ฉันจะได้ใช้วิธีนั้น....กับเธอ
20 กุมภาพันธ์ 2546 00:38 น.
ฮัตคุง
มีเพียงไดอารี่เล่มใหญ่บนฟ้า
ที่รู้ดีว่า...ใจฉันเข้าใกล้เธอมากแค่ไหน
แต่เพราะรู้ดีว่าเธอยังมีเขา......
ที่เป็นคนของหัวใจ
จึงได้แต่แอบซ่อนโกหกเธอเรื่อยไป
ด้วยกลัวเธอจะรู้ใจ...แล้วไกลกัน
กับบางสิ่งบางอย่าง --- ที่เธออาจไม่เห็น
ความรู้สึกที่ฉันเป็น --- ไปมากกว่านั้น
ขอแค่เพียงวันนี้ --- ฉันยังมีเธอผูกพัน
ส่วนความรู้สึกลึกๆ --- ข้างในนั้น
เก็บไว้ที่ฉัน คนเดียว ก็พอ
18 กุมภาพันธ์ 2546 12:31 น.
ฮัตคุง
ขอบคุณ....สำหรับความสำคัญที่ให้มา
กับคนที่น้อยค่าอย่างฉัน
ขอบคุณ....ที่มาคอยห่วงใยดูแลกัน
ใส่ใจทุกความผูกพัน...เรื่อยมา
ทุกย่างก้าวที่ออกเดิน
มั่นใจเหลือเกิน....เมื่อยังมีเธอคอยห่วงหา
เป็นแรงใจในรักและศรัทธา
อุปสรรคใดๆ...ฉันก็พร้อมจะฟันฝ่า
ตราบใดที่ความเหนื่อยอ่อนล้า
ถูกกำจัดด้วยแค่เพียงหลับตา....แล้วคิดถึงเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2546 21:17 น.
ฮัตคุง
เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ
ที่กำลังอ้อนวอนผู้หญิงตรงหน้าให้เธอรักเขา
เพราะคุณ...ทำให้รู้สึกว่าอยากเป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเก่า
และอยากช่วยแบ่งเบา....ยามเธอมีน้ำตาเรื่อยไป
เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆที่รักเธอ
อาจไม่ใช่คนที่เธอค้นหาอยู่เสมอ...ฝันใฝ่
เป็นได้แค่คนที่รักเธอมากกว่าเมื่อวาน......
แต่ก็ยังน้อยกว่าพรุ่งนี้...อยู่ทุกครั้งไป
และจะไม่รักจนชั่วชีวิตของเธอที่ขอไว้
แต่จะรักเธอตราบจนที่ฉันยังมีลมหายใจ....เท่านาน
12 กุมภาพันธ์ 2546 17:09 น.
ฮัตคุง
ช่วยเกลียดฉันหน่อยได้ไหม
อย่างน้อยก็จะได้รู้ไว้...ว่ายังรู้สึกกับฉันคนนี้
ไม่ใช่ทำเฉยชา...ไม่แสดงอาการท่าที
อย่างกับฉันไม่มีตัวตนหรืออย่างไร
จะมองกันด้วยหางตาเย้ยหยันก็เอา
ดีกว่าแววตาที่ว่างเปล่า...รู้มั้ยมันทรมานฉันแค่ไหน
ช่วยเก็บเอาฉันไว้เป็นอารมณ์.....แม้จะขมๆก็ไม่เป็นไร
ยิ่งดีเลย...หากเกลียดฉันได้ทุกลมหายใจ
ให้ได้รู้ว่าน้ำตาทุกหยดที่รินไหล
ยังมีเหตุผลว่าเป็นเพราะอะไร...กับใจของเธอ
หน้าส่วนตัว
691
