24 ธันวาคม 2545 09:25 น.
ฮัตคุง
นี่ใช่มั้ยที่เรียกว่ารัก
พอได้ทำความรู้จักตาก็เริ่มบอดสนิท
จะทำอะไรก็เปลี่ยนเป็นใช้อารมณ์แทนความคิด
ผิดหรือไม่ผิดขึ้นอยู่กับความพอใจของเธอ
โบราณท่านเตือนเอาไว้ก็ไม่เชื่อ
อานุภาพแห่งรักนั้นล้นเหลือ --- กว่าสิ่งรอบตัวเสมอ
ไม่รู้อะไรรู้แต่ว่าวินาทีนี้ -- รักเธอ
แม้ไม่ได้พบเจอกลางคืนฝันถึงเธอก็ยังดี
24 ธันวาคม 2545 09:16 น.
ฮัตคุง
แม้จะเป็นคนดื้อรั้น
แต่ก็มีเธอคนเดียวเท่านั้น --- เป็นคนสำคัญในใจ
ถึงจะเป็นคนคอยเอาแต่ใจอยู่เรื่อยไป
แต่ก็ไม่ได้ขี้งอนกับใคร --- นอกจากเธอ
ก็อาจมีบ้าง--- ซุกซน
ทำเธอสับสนวุ่นวายอยู่เสมอ
แต่คนดื้อรั้นคนนี้มีอยู่หนึ่งคำที่อยากจะบอกเธอ
ว่ารักเธอ------ รักเธอจริงๆ
11 ธันวาคม 2545 17:46 น.
ฮัตคุง
อยากได้เค้าไปนักใช่มั้ย
งั้นก็ตามใจ...แต่ช่วยล่ามโซ่ไว้ด้วย..นิดนึง
ไม่อยากให้เค้ามาง้อ...ไม่ต้องมาบอกคิดถึง
อ้อ!.....เดี๋ยวบอกเค้าด้วยว่าคนๆนึงไม่เสียน้ำตา
อยากบอกขอบคุณเธออีกสักหน่อย
ที่มาคอยรับช่วงซวยต่อมากกว่า
ทนหน่อยแล้วกันเวลาถูกเค้าทิ้งขว้างปา
เผื่อสักวันจะมีคนโง่ๆอย่างเธอผ่านเข้ามา
แล้วเธอค่อยบอกกับเค้าว่า...โอ๊ย!...ดีใจจัง
11 ธันวาคม 2545 17:40 น.
ฮัตคุง
ยังเข้มแข็งอยู่ใช่มั้ย
กำลังใจอ่อนลงบ้างหรือเปล่า
มีน้ำตาหยดลงบ้างมั้ยในความเหงา
ในยามที่เราห่างไกล
สู้เค้านะ....คนดี
บอกได้เท่านี้...เป็นกำลังใจให้
แต่ในความทรงจำ....
คงบอกได้มากกว่าหมื่นล้านคำใดๆ
เพราะไม่ว่าจะวันไหนๆ
หัวใจฉันก็ยังจะคงเดิม
2 ธันวาคม 2545 01:23 น.
ฮัตคุง
ต่อให้จดหมายเป็นสิบเป็นร้อย
ก็ไม่สำคัญเท่าที่รอคอยของเธออยู่ตอนนี้
จริงๆอ่านเมลล์จากคอมฯก็ได้.......
แต่อยากอ่านตัวอักษรจากลายมือเธอคนดี
ส่งข่าวมาบ้างสิ....ว่าตอนนี้เป็นอยู่อย่างไร
อยากอ่านถ้อยคำจากปลายปากกา
รู้มั้ย...ว่ามันมากค่ากับฉันแค่ไหน
หากเธอไม่มีเวลา....
ทั้งหน้ากระดาษเขียนแค่คิดถึงคำเดียวก็ได้
เพราะแค่เท่านั้นก็ทำให้อีกหนึ่งหัวใจ
รู้สึกซึ้งได้...เกินกว่าอะไรที่มี
หน้าส่วนตัว
697
