8 ตุลาคม 2545 20:16 น.
ฮัตคุง
คำว่ารักของเธอในวันนี้
คำเดิมที่มี...แต่ความหมายไม่เหมือนเก่า
รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินระหว่างเธอกับเขา
กลับเป็นฉันหรือเปล่า...ในมือที่เกินมา
คำว่ารักจากเธอคนเก่า
หรือพูดบ่อยเข้าจนไม่รู้สึกรู้สา
เลยบอกกลับไปบ้าง....
ว่ารักเธอพร้อมกับน้ำตา
จะได้รู้ซะบ้างว่า
รักจากปากคนที่จริงใจกว่ามันเป็นยังไง
8 ตุลาคม 2545 20:05 น.
ฮัตคุง
ทำไมจะจำไม่ได้
ในเมื่อวันที่เธอบอกลาจากไป....
มันตรงกับวันเกิดฉันพอดี
เซอร์ไพร์มากเลยกับของขวัญวันเกิดชิ้นนี้
มาวันนี้....วันเกิดฉันอีกที
เธอกลับจะมาขอคืนดี
เสียใจนะ....คนโง่คนนี้...เจ็บแล้วจำ...
8 ตุลาคม 2545 20:00 น.
ฮัตคุง
เหงาเพราะ.....เธอมาจากลับไกล
เหงาเพราะ.....ใจที่ยังยึดติดแต่ในฝัน
เหงาเพราะ.....ความอ้างว้างเงียบงัน
เหงาเพราะ.....ตาที่หลับลงนั้นยังเป็นภาพเธอ
เหงาเพราะ.....กระดาษแผ่นเก่าบางๆ
เหงาเพราะ.....ตัวหนังสือที่เลือนลางว่ารักเสมอ
เหงาเพราะ.....ตั้งใจใช่ว่าพลั้งเผลอ
เหงาเพราะ.....ด้วยหวังว่าเธอจะกลับมา
7 ตุลาคม 2545 23:39 น.
ฮัตคุง
เสียงฝนโปรยปราย
ร่วงหล่นเป็นสายจากเมฆสีดำย่ำแย่
ไม่รู้เหมือนกันว่าท้องฟ้าก็ขี้แย
เหมือนคนขี้แพ้อย่างฉัน
ไม่รู้ว่าท้องฟ้าต้องร้องไห้เพราะใคร
แต่เป็นเธอที่ทำน้ำตาไหลจากใจฉัน
ถึงจะเพราะอะไร...ฉันกับฟ้าก็คงไม่ต่างกัน
เพราะน้ำใสๆที่ไหลออกมานั้น
มันหนักพอๆกัน...ทุกๆวันจากใจ
7 ตุลาคม 2545 23:31 น.
ฮัตคุง
เกลียด.....ความอ่อนแอ
เกลียด.....ความพ่ายแพ้ที่มีอยู่ร่ำไป
เกลียด.....ตัวเอง
เกลียด.....อารมณ์ที่อ่อนไหว
เกลียด.....หัวใจที่มันบอบบางเหลือเกิน
เกลียด.....กลางคืนเกลียดความฝัน
เกลียด.....ความผูกพันที่มีให้กันแล้วห่างเหิน
เกลียด.....สายตายามที่โดนหมางเมิน
เกลียด.....คำพูดเดิมๆ.. เสียใจ...
หน้าส่วนตัว
740
