21 พฤศจิกายน 2545 00:38 น.
ฮัตคุง
ฉันมีภาชนะปลายทางสู่ฝัน
หลังจากนั้นก็เท ความคิดถึงกันเป็นส่วนผสม
แล้วเติมความผูกพันที่พยายามหมักบ่ม
คนให้เข้ากันกลืนกลม...จนเป็นความห่วงใย
รองพื้นขนมด้วยความเข้าใจสักเล็กน้อย
เสริมอีกหน่อยกับความห่วงหาเอาใจใส่
รอสักพักให้ฟูขึ้นมา...จนเริ่มหนาเป็นความเชื่อใจ
แล้วราดความเอื้ออาทรที่ด้านบนเอาไว้
เพื่อเตรียมเข้าตู้อบอุ่นไอ...ด้วยความมั่นคงต่อกัน
ไม่รู้จะถูกใจเธอหรือเปล่า
หลังจากยกออกจากเตา...ที่อุณหภูมิทอสานฝัน
เสร็จออกมาเป็นขนมหวานอาหารใจซึ่งกันและกัน
จะให้รู้รส...ต้องค่อยๆชิมด้วยความรู้สึกจากใจเท่านั้น
ชิ้นเดียวในโลก...ที่ไม่เคยคิดให้ใครแบ่งปัน
ด้วยความยินดีตั้งใจที่ฉันนั้น...มอบให้เธอ
17 พฤศจิกายน 2545 16:51 น.
ฮัตคุง
จะขอร่ายมนต์โอมเพี้ยง
ขอให้หัวใจเธอเอนเอียงมาทางนี้
เสกให้เธอรักเธอใยดี
ให้หัวใจที่เธอมีลืมเขาไป
จะขอร่ายมนต์เก่าๆ
เสกให้เขาคนนั้นเองที่เป็นฝ่ายไป
ปล่อยเธอให้เหงาทิ้งเธอให้เศร้าใจ
และฉันเองที่จะคอยปลอบใจ
และให้เธอรักฉันเข้าจนได้สักวัน
17 พฤศจิกายน 2545 16:34 น.
ฮัตคุง
โกรธกันเรื่องอะไรจ้ะ
บอกฉันหน่อยนะ...บอกกันให้รู้หน่อย
เพราะอาจเป็นแค่เพียงเรื่องเล็กน้อย
แล้วฉันจะได้ค่อยๆอธิบาย
มองกันด้วยสายตาที่ค้อน
เป็นสัญญาณบ่งบอกว่ายากที่จะหาย
ใบ้บอกกันนิดนึง....เผื่อเธอจะได้ผ่อนคลาย
ระวัง...เครียดมากเด็กจะเรียกว่ายายนะคนดี
ไหนดูสินิ้วก้อยอยู่ไหน
ลองหดอีกสี่นิ้วลงไป...แล้วยื่นส่งมาทางนี้
หน่า..นะ..หันกลับมาเกี่ยวก้อยกันอีกที
เพราะน่าจะรู้ไม่ว่าอีกสักกี่ปี
ฉันคนนี้ก็ยังยอมจะง้อเธอ
15 พฤศจิกายน 2545 18:03 น.
ฮัตคุง
อยากมีหัวใจหลายๆห้อง
เอาไว้จับจองคนโน้นคนนี้
มีหัวใจเป็นคอนโดเลยยิ่งดี
จะซอยห้องให้ถี่ๆ...ไว้จองหลายๆใจ
แต่พอมีเธออยู่เป็นคนแรก
ก็ทำให้หัวใจฉันแปลกแตกต่างไป
เธอค่อยๆเข้ารื้อผนังกั้น......
ทำลายเขตแบ่งเปลี่ยนใจฉันจนเป็นห้องกว้างใหญ่
ห้องเดียวเท่านั้นสำหรับเธอในหัวใจ
ห้องแรกและห้องสุดท้ายที่มีไว้เพื่อเธอ
15 พฤศจิกายน 2545 17:54 น.
ฮัตคุง
ฉันขอโทษ.....ที่ต้องไป
เพราะเข้าใจคิดว่าทำได้ในความเป็นเพื่อน
พยายามลบแล้วภาพในอดีตที่เธอลืมเลือน
ภาพเธอแชเชือน...ไม่สนใจ
ฉันขอโทษ....ที่คิดผิด
รู้แล้วว่าไม่มีสิทธิ์แม้จะเข้าใกล้
ไม่มีประโยชน์ที่จะหลอกตัวเองอยู่เรื่อยไป
ทำอะไรที่ตรงข้ามกับใจ...ยากเหลือเกิน
ฉันขอโทษ....ในทุกๆสิ่ง
เมื่อได้ค้นพบความจริงบนความห่างเหิน
อยากทำให้ได้...แต่เกินแรงทำเหลือเกิน
เพราะเธอยิ่งไกลหมางเมิน...มองตาเธอเจ็บปวดทุกที
ฉันขอโทษ....ที่อดทนไม่พอ
ยอมรับว่าท้อ...การรับรู้ว่าเธอไปมีคนโน้นคนนี้
เส้นทางรักที่ออกเดิน...จบด้วยความมั่นคงที่ไม่มี
และตัวฉันเองที่ไม่ดี
ไม่คู่ควรที่...แม้จะเป็นเพื่อนเธอ
หน้าส่วนตัว
1291
