28 มกราคม 2550 23:01 น.
อีตาเชม
วันวานยังหวานอยู่ วันนี้สู้เฝ้ารอคอย
หายไปไร้ร่องรอย สักเล็กน้อยไม่ส่งสาร
รู้ไหมคนรออยู่ ใจหดหู่ทรมาน
ผิดไรใจสะท้าน ปล่อยให้ฉันเฝ้าแต่รอ
นานแล้วแม่แก้วเอ๋ย ใยเจ้าเลยละคำมั่น
วาจาช่างเสกสรร แค่วันวานพลันจางหาย
หมดแล้วความรู้สึก ให้ใจนึกไม่วางวาย
วันนี้ขอสู้ตาย ขอไว้ลายชายชาติเสือ
ทนรอต่อไม่ไหว อดทนไว้ใจสู้สู้
ปวดท้องจนเบี้ยวบู้ โธ่ใครอยู่มันนานจัง
ไม่ไหวจะออกแล้ว ศึกทแก้วมาประดัง
ปิดอยู่แต่เงียบจัง อพิถัง แค่ขัดกลอน
อิอิ.........
26 มกราคม 2550 12:31 น.
อีตาเชม
ไม่มี ไม่มี อะไรเลย
ไม่เคย ไม่เคย มีอะไร
ไม่คิด ไม่คิด มีสิ่งใด
ไม่ฝัน ไม่ฝัน ฉันตามลม
ฉันคิด ฉันคิด อยากจะมี
ฉันดี ฉันดี สู้ทุกอย่าง
ฉันสร้าง ฉันสร้าง ในทุกทาง
ไม่อ้างว้างเมื่อฉันนั้นพบเธอ
พร่ำเพ้อรำพันถึง
จิตคนึงทุกค่ำเช้าไม่จายหาย
นอนกอดหมอนเห็นหน้าเธอใจมลาย
เสือสิ้นลายเมื่อมาพบนวลอนงค์
เธอเข้ามา ภายใน ใจของฉัน
ชื่นชีวัน ยอดชู้สู่ความหมาย
แน่ใจนัก พิศพักตร์ดั่งเนื้อทราย
เยื้องย่างกราย แทบสิ้นโลก หลงโลกา
มีฉัน ต้องมีเธอ อยู่ไม่ห่าง
เป็นเส้นทาง เราสอง สู้สู่ฝัน
สร้างชีวิต อนาคต กันและกัน
สร้างพนา เป็นสวรรค์ ฉันให้เธอ
วันเดือนปีผ่านไปใจยังมั่น
แต่เธอนั้น กลับหยุดสร้างทางสวรรค์
มองชีวิตเป็นอุปสรรค ถึงทางตัน
มองความฝันเป็นเปลวไฟเผาวิมาน
อยู่เพื่อรักจริงหรือ ช่างซื่อสัตย์
มีเกณฑ์วัดหรือไร ใจฉงน
อยู่กับเธอ นับวันฉันยิ่งจน
อยู่กับคนไร้น้ำยา พาฉันพัง
เธอไปแล้วไปลับไม่กลับอีก
ฉีกใจหลีก หลบรี้ หนีความหมาย
อนาคตที่เราสร้างพังมลาย
สะท้านใจ มืดมิด ปลิดชีวัน
ไม่มี ไม่มี อะไรอีก
ไม่เอา ไม่เอา อะไรแล้ว
ไม่ฝัน ไม่ฝัน สานใยแก้ว
ไม่แคล้ว ไม่แคล้ว ปลิวตามลม
หน้าส่วนตัว
885
