27 กุมภาพันธ์ 2555 06:24 น.
อินสวน
ยามหมางจิตคิดเรื่องเคืองขุ่นข้อง
เมื่อใจต้องแค้นคิดความผิดหวัง
จากรักใคร่ใจจริงกลับชิงชัง
ซากความรักหักพังเต็มกลางใจ
ยามฝนมาพายุฤดูร้อน
ลางสังหรณ์สะท้อนความอ่อนไหว
สิ่งสังเกตบอกเหตุทุกข์เภทภัย
จะมีใครอีกคนบนเส้นทาง
สิ่งที่คาดอาจคือมือที่สาม
จะติดตามต่อเนื่องเรื่องบาดหมาง
หลังพายุปรวนแปรกระแสจาง
รักจะร้างเลือนหายตามสายลม
ปลายกุมภาถึงจุดสิ้นสุดทาง
การราร้างเกิดตามความเหมาะสม
จะเกิดจากเหตุผลหรืออารมณ์
หรือคำคมที่สะบัดตัดสัมพันธ์
19 กุมภาพันธ์ 2555 11:42 น.
อินสวน
ลมละเมอเพ้อผ่านตะวันบ่าย
เหงื่อชุ่มกายใจแกร่งแรงยังไหว
หญ้าเหี่ยวแห้งแสดงความเป็นไป
รอฝนใหม่หมุนสู่ฤดูกาล
สองขาปั่นล่าฝันยืนยันหมาย
เสียงทักทายต้อนรับเพลงขับขาน
เป็นบทเพลงบรรเลงดอกไม้บาน
ทำนองหวานแผ่วเพราะเสนาะใจ
แดงดอกงิ้วจัดจ้านหว่านเสน่ห์
ยากถ่ายเทพิศวงห้ามหลงใหล
คลายอ่อนล้าว้าวุ่นละมุนละไม
จนวาบไหวหวั่นหวามยามชื่นชม
คิดถึงครากุมภาฯคำว่า รัก
จะแน่นหนักหวานชื่นหรือขื่นขม
หรือเป็นรอยพิศวาสบาดอารมณ์
หรือเพียงคมคารมแค่คมคำ
ปั่นปีนฟ้าภูผาหนีหน้าหลบ
ไม่ยากพบคำบอกที่ตอกย้ำ
ภาพเหตุการณ์เล่าผ่านการกระทำ
มองเห็นความล่วงล้ำที่จำใจ
ร้องเพลงเพ้อเผลอคำร่ำไรหา
ลมพัดพาฝากถามความเคลื่อนไหว
เสือภูเหงาชุ่มเหงื่อยังเยื่อใย
แต่จะไม่กลับคืนรื้อฟื้นรอย
ฤดูกาลความรักจักสิ้นสุด
ดอกงิ้วหยุดบานต่อจำท้อถอย
ยังมีใครหลายคนกังวลคอย
ณ แดนดอยดอกหญ้า...สง่างาม
13 กุมภาพันธ์ 2555 18:54 น.
อินสวน
bสายหมอกเคล้าเย้าหยอกกับดอกหญ้า
ใกล้ถึงวันอำลาของหน้าหนาว
น้ำค้างพรอดยอดชู้ดูวับวาว
ร้อยเรื่องราวเล่าผ่านม่านฟ้าไกล
กอดอกเหม่อเพ้อคำซ้ำซ้ำเก่า
กับความเหงาพ่ายแพ้ยากแก้ไข
จึงชินชาอารมณ์เพราะข่มใจ
ฤดูกาลยาวไกลใช้เยียวยา
บนยอดดอยอินทนนท์ฟ้าหม่นเศร้า
รถสีเทาคันเก่าเฝ้าคอยหา
ร้านกาแฟหอมกรุ่นคุ้นเคยมา
ใครตัดพ้อต่อว่าสัญญากัน
กุหลาบขาวร่วงโรยโปรยกลีบทัก
บอกรู้จักคนรักที่ร่วมฝัน
แต่เขาคงไม่คืนมายืนยัน
ความสัมพันธ์ก่อนนั้นจึงสั่นคลอน
รูปสวยๆครับ
นี่อีกรูปครับขอบคุณเครดิตภาพของเพื่อนนักปั่น กาฬสินธุ์ด้วยครับ
5 กุมภาพันธ์ 2555 14:15 น.
อินสวน
วันพรุ่งนี้จะมีไม่สิ้นสุด
เพียงไม่หยุดฝันต่อหรือท้อถอย
ตะวันส่องแสงทอยังรอคอย
ไม่อ้างความเหลือน้อยของเวลา
ด้วยสมองสองมือคือหน้าที่
หนึ่งใจมีแข็งแกร่งแข่งปัญหา
ด้วยพลังสร้างสรรค์ของปัญญา
สู่ศรัทธาคุณค่าความเป็นคน
มีอะไรให้หวั่นในวันนี้
ณ วันที่ก้าวข้ามความสับสน
หรือใจยังรันทดต้องอดทน
ยังขังความกังวลในหัวใจ
ด้วยความรักมากเกินประเมินค่า
ล้นขอบฟ้าเกินกั้นความหวั่นไหว
เลยจุดข้ามคำถามว่าทำไม
จะกี่คนกี่ใครต่างเพื่อนกัน
เพลงใบไม้เห่กล่อมทุกหย่อมหญ้า
เพลงภูผาท้าทายประกายฝัน
มีดอกดินดอกหญ้าท้าประชัน
มีน้ำใจแบ่งปันความงดงาม
วันพรุ่งนี้ยังมีไว้เพื่อหวัง
จะกี่หมื่นพันครั้งยังไถ่ถาม
ตราบใจฝันยืนยันจะติดตาม
ในทุกยามพร่างพรมลมหายใจ