กลางห้วงหาวดาวดวงร่วงจากฟ้า บนยอดหญ้าน้ำค้างพร่างพรายฝัน หลับหรือตื่นคืนพ้อรอตะวัน ยังยืนยันบากบั่นไม่ปันใจ ลมภูเขาจู่โจมโถมทายทัก แม้หน่วงหนักทนต่อพอหลับใหล รัตติกาลร้าวรานคงผ่านไป อาจหลงเหลือพิษไข้ผ่าวในทรวง สิ้นแสงดาวราวฟ้าบูรพา เป็นสัญญาไถ่ถามความเป็นห่วง เพียงพร่างพรายเคลื่อนคล้ายสายลมลวง มีคนทวงหนี้ค้างที่ร้างเลือน อุษาสางกลางไพรที่ดายเดียว หมดเวลาท่องเทียวคนไร้เพื่อน เขาไม่เคยฝากคำมาย้ำเตือน จึงดูเหมือนไร้ค่าประสาจน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
Lovings
อินสวน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
Lovings
อินสวน เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3841
