30 กันยายน 2554 12:45 น.
อินสวน
คิดฮอดคนหลอกลวงหลวงพระบาง
ป่านฉะนี้แรมร้างแล้วไฉน
คงลืมเลือนเพื่อนเก่าเคยเอาใจ
ลืมสะใบพาดบ่าเมื่อพาแลง
กราบพระธาตุพูสีที่ยึดมั่น
จวบตะวันล้ารอนเริ่มอ่อนแสง
กลับถึงบ้านเร่งรัดแล้วจัดแจง
ห้างพาขวัญแต้มแต่งดอกจำปา
ฟั่นฝ้ายเกลียวผูกข้อจากพ่อแม่
ทั้งผู้เฒ่าผู้แก่แห่ห้อมหา
อวยพรให้ปลอดภัยไร้โรคา
ปรารถนาสิ่งใดสมใจปอง
ข้ามฟากจากเชียงแมนเกาะแขนเกี่ยว
ยื่นมือเหนี่ยวฉุดรั้งขึ้นฝั่งของ
ท่องราตรีอ้อนออดกอดประคอง
สบตามองไม่กระพริบจิบเบียร์ลาว
ร้านอินโดไชน่าฯในครานั้น
แรกเจอกันสัมพันธ์กลางลมหนาว
พลิ้วหมอกบางพร่างพรมฟ้าห่มดาว
ยามห่างไกลถามข่าวจากดาวดวง
อีกไม่นานเทศกาลออกพรรษา
จะกลับมาแม้เวลาจะเลยล่วง
หากไม่ลืมช่วยบอกอย่าหลอกลวง
ยังเป็นห่วงคิดฮอดตลอดมา
27 กันยายน 2554 13:56 น.
อินสวน
ฟ้าวันนี้สีจางเมฆบางแต้ม
สัญญาณแรมเลือนร้างจะห่างฝน
จะผ่านพร้อมฝันจางของบางคน
อีกหนึ่งความอดทนผ่านพ้นไป
ดอกแก้วร่วงกรูกราวอีกคราวนับ
การลาลับร้างเลื่อนความเคลื่อนไหว
เก็บกวาดซากเศษซอกออกจากใจ
ตัดเยื่อใยหอมห่างเจือจางตาม
มองราวฟ้าภูผาฝ้าม่านหมอก
มีข่าวบอกนำฝากฟากตรงข้าม
ว่าทางโน้นฟ้าคลี่เป็นสีคราม
แต่หนาวเริ่มรุกลามทุกยามนอน
พลิ้วเพลงเหงาเว้าวอนย้อนปลายทุ่ง
ดอกผักบุ้งขอบคุ้งเคล้าแดดอ่อน
วูบลมหวนชวนฝันวันอาทร
ภาพสะท้อนซ้อนลายแลชายเงา
เหลืองอร่ามดาวเรืองเล่าเรื่องผ่าน
เป็นตำนานใจคนหวานปนเหงา
ครบรอบลากันยาฝนบางเบา
นิยายรักเรื่องเก่า...ก็ขาดตอน
24 กันยายน 2554 10:28 น.
อินสวน
เพลงกล่อมเห่ทะเลทะลวงลึก
ทะลักล้นรู้สึกสะอึกกลั้น
กระทบทับขับไล่กระไรกัน
จวนจะขาดสะบั้นกระนั้นใจ
อุตส่าห์หนีเดียวดายจากชายเขา
ทะเลเหงาร้อยเท่าฤาไฉน
ข่มสะอื้นขมขื่นกลืนกลับไป
สู่ห้องใจอัดอั้นกลั่นเก็บรอย
เรือหาปลาลอยลำจำเจจอด
ความอยู่รอดไม่รอแม้ท้อถอย
ณกลางอ่าวชาวประมงยังคงคอย
หมึกกุ้งหอยประทังหวังของวัน
กระโจนจมงมงายแล้วหงายหน้า
เค็มน้ำตาเค็มกว่าทะเลฝัน
สำลักไล่คลื่นแรงช่วยแบ่งปัน
ความกดดันจากใจให้ทะเล
18 กันยายน 2554 08:18 น.
อินสวน
นิทานรักฉากท้ายใกล้จะจบ
การค้นพบสิ่งใหม่ใกล้มาถึง
จะกลายเป็นเพียงช่วงห้วงคำนึง
กาลครั้งหนึ่งสั้นสั้นฉันงมงาย
เพราะมันคือเวรกรรมที่ลำเอียง
สวรรค์เบี่ยงสับสนหล่นสลาย
จึงเชื่อมโยงย้อนถามความเดียวดาย
หรือคือความโหดร้ายได้รักเธอ
อีกไม่นานจะสิ้นกลิ่นไอฝน
ไม่ต้องทนรับผลความพลั้งเผลอ
เปลี่ยนโปรยปรายสายฝนเคยปรนเปรอ
เป็นเพียงแรงลมเพ้อพัดผ่านไป
เพลงวสันต์สวาทที่บาดจิต
ใกล้จะปิดลำนำคำขานไข
คงไม่ใช่ความหลังที่ฝังใจ
เป็นเพียงเศษสายใยในผูกพัน
รอลมหนาวเยี่ยมหาฝนลาร้าง
สวรรค์จะเปิดทางสร้างรอยฝัน
จะมอบมนต์เสน่ห์ของเหมันต์
เป็นรางวัลปลอบขวัญฉันแน่นอน
วัฏจักรความรักหมุนรอบครบ
ไร้จุดจบเริ่มใหม่ไม่ใช่ย้อน
เพราะจำเป็นต้องเปลี่ยนตัวละคร
ไม่มีบทซ้ำซ้อนให้ย้อนรอย
14 กันยายน 2554 18:10 น.
อินสวน
ตลอดเดือนกันยา สารภาพ
โปรดรับทราบคิดถึงซึ่งถดถอย
จากใจที่ร้อนรนกังวลคอย
อยากเจอหน้าบ่อยบ่อยค่อยลดลง
เคยกระวนกระวายใจเต้นถี่
เคยพิรี้พิไรเพราะใหลหลง
นอนกระสับกระส่ายหลับไม่ลง
ใจประสงค์รักใคร่อยู่ใกล้เธอ
ความรู้สึกวุ่นวายหายไปบ้าง
อาจคิดถึงเริ่มห่างในบางเผลอ
ลดระดับสำคัญวันอยากเจอ
เคยพร่ำเพ้อพิษถอนพอผ่อนคลาย
คิดถึงเธอวันเดียวเดือนกันยา
เป็นเพราะว่าเวลาที่ห่างหาย
คิดถึงกันเฉพาะวันฝนโปรยปราย
ฝนใจร้ายตกอยู่ได้ทุกวี่วัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
หน้าส่วนตัว
1300
