20 มีนาคม 2554 11:28 น.
อินสวน
นอนกระสับกระส่ายก่ายหน้าผาก
คิดถึงมากที่รักของอินสวน
แม้ยามหลับยังเพ้อละเมอครวญ
เฝ้าโหยหาโหยหวนปั่นป่วนใจ
บนเตียงนอนหม่นหมองห้องคับแคบ
เจ็บปวดแปลบแสบคันพอทนไหว
เปิดไฟล์ภาพของเจ้าบรรเทาไป
อีกไม่ไกลเกินฝันวันรอคอย
โอ้จอมขวัญยามนี้พี่คอยอยู่
ไม่เห็นหน้า น้องบลู หดหู่หงอย
คิดถึงคราพร่ำพรอดบนยอดดอย
ใจพี่ลอยโลดแล่นแสนยินดี
ส่วน น้องมินท์ขวัญตาอย่าใจน้อย
โปรดรอคอยเถิดหนาอย่าด่วนหนี
พี่ยืนยันรักเจ้าเท่าชีวี
จะพาเที่ยวทุกที่ทั่วถิ่นไทย
รักเท่าเทียมทั้งสองนะน้องรัก
จะกลับไปฟูมฟักเอาใจใส่
สัญชาติเสือลือนามห้ามน้อยใจ
มิ้นท์ทางไกล บลู ภูเขาเรารักกัน
19 มีนาคม 2554 10:44 น.
อินสวน
ณวันที่ม่านฟ้ามืดมัวหม่น
ในห้วงความสับสนปนหวั่นไหว
อุบัติเหตุคราวเจ็บเหน็บหนาวใจ
ทุกนาทีผ่านไปแสนเนิ่นนาน
บนเส้นทางท้าทายสายนักสู้
มีความฝันคอยอยู่ทุกก้าวผ่าน
มีความหวังทุกซอกดอกหญ้าบาน
เพลงไพรหวานขับขานเป็นรางวัล
ณวันที่ไม่มีแสงสีทอง
เส้นทางพร่องสายลมมาพรมฝัน
ไม่มีแม้ดอกหญ้ามาแบ่งปัน
ลมหายใจยืนยันฟันฝ่าไป
ท่ามกลางความร้าวรอนและอ่อนล้า
คอยเวลาพ้นผ่านสู่วันใหม่
แม้เจ็บปวดทรมานสักปานใด
แต่หัวใจยังกรุ่นและอุ่นอวล
ณวันที่ก้าวผ่านเพลงหวานขับ
ดอกไม้คลี่กลีบรับกลิ่นหอมหวน
เย็นสายลมเห่กล่อมพร้อมเชิญชวน
พฤกษ์ไพรล้วนประทินความยินดี
ขอบคุณแสงสีทองสาดส่องฟ้า
สายธาราชุบชีวาในครานี้
ความห่วงใยจากจิตมิตรไมตรี
ความฝันที่พังพับกลับเบ่งบาน
ณวันนี้ใจเสือยังเหลือฝัน
มีเดิมพันของขวัญความกล้าหาญ
คือความรักแผ่เผื่อที่เจือจาน
เพื่อนร่วมบ้านร่วมงานเป็นรางวัล