27 มกราคม 2554 19:53 น.
อินสวน
ซุ้มหน้าบ้านลานหญ้าดูว้าเหว่
ลมหนาวเห่ล่ำลาสบตาหมอง
จามจุรีร่วงกราวลงก่ายกอง
ละลิ่วล่องกรูเกรียวยิ่งเดียวดาย
ทอดสายตาเย็นชาและล้าอ่อน
คิดยอกย้อนหวนหาน่าใจหาย
มีเหตุการณ์พบจากล้วนมากมาย
มีแพ้พ่ายผิดหวังยังตรึงตรา
เพลงใบไม้รายล้อมยังกล่อมเห่
เคยทุ่มเทชีวินถวิลหา
เงียบเหงางันเศร้าจางบางเวลา
แล้วพัดพาผ่านพ้นจนชาชิน
บนเส้นทางสับสนคนแปลกหน้า
การแข่งขันไขว่คว้าไม่จบสิ้น
ทิ้งรอยคราบอายไอที่ไหลริน
ด้วยผลการตัดสินแห่งหัวใจ
ทอดสายตาเมื่อยล้ากึ่งกล้าแกร่ง
หวาดระแวงเข้มแข็งหรือหวั่นไหว
จะทุกข์สุขร้อนหนาวจำก้าวไป
ตามเงื่อนไขกฎเกณฑ์ของเวรกรรม
2 มกราคม 2554 10:44 น.
อินสวน
ร่ายลมว่าวกราวกรูสู่ท้องทุ่ง
คิดถึงคนอยู่กรุงมุ่งหมายหา
พกพารักทักท้วงทวงสัญญา
ด้วยศรัทธาเข้มแข็งแห่งหัวใจ
หอบความรักมากมายท้ายทุ่งกว้าง
พัดพาวางระหว่างทางอ่อนไหว
รวบรวมความคิดถึงซึ่งห่วงใย
มามอบให้คนดีที่เมืองกรุง
แรงลมหนาวเรื่องราวว่าวลอยเหลิง
ระรื่นเริงลีลาบนฟ้ารุ่ง
สุดสายป่านขาดรอยคอยพยุง
จะหล่นลงลับทุ่งหรือกรุงไกล
ยังคอยหาสัญญาประสาซื่อ
ไม่เคยเชื่อข่าวลือหรือสงสัย
เพราะยึดมั่นตามหาสัญญาใจ
ให้อภัยหากเป็นไปตามข่าวลือ