19 กันยายน 2553 07:55 น.
อินสวน
ในค่ำคืนดื่นดึกสะอึกสะอื้น
รสขมขื่นของคำระส่ำระสาย
ความสับสนเอ่อล้นกระวนกระวาย
เขาคงหน่ายรักหมดระทดระทม
สารภาพถ้อยคำละล่ำละลัก
ก่อนรู้จักใกล้ชิดสนิทสนม
ช่างน่ารักสดชื่นระรื่นระรมย์
ยากจะข่มใจต้านสะท้านสะเทือน
ยามใกล้ชิดหายกลุ้มกระชุ่มกระชวย
อาสาช่วยรักเธอเสมอเสมือน
เป็นพี่ชายไม่คิดกระบิดกระเบือน
ไม่แชเชือนเลื่อนลับประคับประคอง
ปรารถนาสิ่งใดไม่ขัดไม่ข้อง
พี่รับรองเพื่อเธอเสนอสนอง
แม้วันใดห่างใจระร่ำระร้อง
หม่นไหม้หมองเมื่อน้องกระเง้ากระงอน
ขอโทษทีที่ทำระเคืองระคาย
พี่ใจหายเสียดายสมัครสมร
อย่าใจดำแกล้งทำละล่ำละลอน
มาออดอ้อนใจอ่อนทะลักทะลาย
17 กันยายน 2553 20:36 น.
อินสวน
หากสัมพันธ์เราจางร้างราไกล
มีสิ่งใดเก็บไว้ให้คิดถึง
หรือไม่เหลือเยื่อใยในคำนึง
เพียงพี่ชายคนหนึ่งใช่ผูกพัน
เธอย้อนถามทำไมต้องไกลห่าง
มีหลายอย่างงดงามในความฝัน
ความอาทรอ่อนโยนห่วงใยกัน
มีเพียงพี่เท่านั้นที่ผ่านมา
คือความจริงในสิ่งที่พี่เอ่ย
จะเหลือคำว่าเคยเห็นคุณค่า
ความสวยงามเดินข้ามกาลเวลา
ปรารถนาร่ำหาคราตัดใจ
กับคำว่าพี่ชายที่แสนดี
ตำแหน่งนี้พี่คงไม่อยากได้
รู้ไหมพี่ทรมานสักปานใด
ยามเราใกล้แต่ใจห่างไกลเกิน
จะกี่วันเนิ่นนานผ่านวันคืน
ที่ต้องฝืนบนทางความห่างเหิน
ยังรอคอยเคียงข้างร่วมทางเดิน
วันที่กล้าเผชิญความเป็นจริง
ณ วันหนึ่งวันใดใจทุกข์ร้อน
โทรมาอ้อนเหมือนก่อนย้อนทุกสิ่ง
ยามหนาวเหน็บเจ็บหนักมาพักพิง
พร้อมให้อิงซบไหล่ได้เหมือนเคย
แต่วันนี้ต้องถอยใจหงอยเหงา
แววตาเศร้ากล้ำกลืนฝืนเอื้อนเอ่ย
อาจดูเหมือนใจดำทำละเลย
อยากเปิดเผยว่าเจ็บเจียนสิ้นใจ
11 กันยายน 2553 11:52 น.
อินสวน
งามดอกหญ้าปลายภูฤดูฝน
ไอหมอกกอดยอดสนบนปลายฝัน
พญาเสือโคร่งขาวพร่างพราวพรรณ
แต้มสีสันแห่งวันกำนัลใจ
อุ้มน้ำใจไมตรีที่เบ่งบาน
พร้อมบทเพลงรักหวานมามอบให้
แหวนดอกหญ้าของฝากจากแดนไกล
สนสามใบถักร้อยเป็นสร้อยคอ
ลมปลายฝนบนภูกรูสะท้าน
เพียงพัดผ่านกายหนาวส่งข่าวต่อ
ใจยังอุ่นโอนอ่อนซ่อนรักรอ
ยังหนักแน่นเพียงพอไม่ท้อเลย
จิบกาแฟเติมฝันในวันหนาว
คืนชมดาวสารภาพในใจเผย
วันนี้จิบวิสกี้...ณ ที่เคย
จึงเอื้อนเอ่ย เรื่อยเปื่อย....ฝากลมพา
7 กันยายน 2553 05:02 น.
อินสวน
คงขุ่นข้องเคืองขัดหรือค้างคา
จึงหลบหน้าโทรหาไม่รับสาย
ปล่อยคนเหงาอ้างว้างอย่างเดียวดาย
อยู่กับความวุ่นวายที่วกวน
เธอคงคิดคำนวณเป็นส่วนเกิน
เปรียบสะพานให้เดินข้ามถนน
สู่ฝั่งฝันร้อยพันหมื่นวันทน
จะกี่คนกี่ข้ามตามเจตนา
ไม่มีสิทธิ์คิดชอบให้ตอบแทน
ไม่มีแม้นน้อยใจในวาสนา
ห้ามหวั่นไหวเงื่อนไขเรื่องเวลา
จะกลับมาไหมหนอห้ามรอคอย
จำกัดเขตขีดเส้นสัมพันธ์กั้น
พื้นที่ฝันตีบตันจนเหลือน้อย
ผ่านมาแล้วผ่านไปให้เลื่อนลอย
ใจละห้อยห่วงหาทุกคราคราว
รู้ทั้งรู้แก่ใจเธอไม่รัก
สุกห้ามหักยอมเจ็บแม้เหน็บหนาว
เพลงสายฝนขมขื่นคืนไร้ดาว
คงรานร้าวลุกลามเกินห้ามรอย
จะตัดใจอย่างไรใจจะขาด
สายสวาทขาดลงคงเศร้าสร้อย
ตัดแล้วนะตัดใจจะไม่คอย
เหลือเก้าสิบเก้าส่วนร้อยที่เคยแคร์
หน้าส่วนตัว
1812
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
