30 กรกฎาคม 2553 15:22 น.
อินสวน
หนึ่งถ้อยจำคำเคยที่เผยผ่าน
อีกนับล้านซ่อนเร้นประเด็นฝัน
หลายเรื่องราวรักชังยังผูกพัน
หมื่นตะวันจันทร์เพ็ญเด่นดารา
ทุ่งดอกหญ้าภูผาเมฆาสวย
หอมระรวยโชยชื่นเสน่หา
งามทะเลคลื่นเห่ย้อนเวลา
สายธาราโค้งฟ้าแลรุ้งงาม
กับหนึ่งใจรู้สึกสำนึกหวั่น
ที่ฝ่าฟันล้านลวงห้วงคำถาม
นับแสนท้อหมื่นทุกข์ที่ลุกลาม
จะก้าวข้ามอย่างไรใจกังวล
อยากย้อนมาทะเลให้เห่กล่อม
ให้ดอกไม้รายล้อมหอมทุกหน
ตื่นหลับใหลใต้รุ้งจรุงดล
พร้อมกับคนเคียงข้างสร้างฝันงาม
29 กรกฎาคม 2553 14:14 น.
อินสวน
ภาษาไทยจำความในยามเยาว์
กอไก่เอ๋ยเล่มเก่าพ่อเฝ้าสอน
ท่องจำเป็นคำคล้องทำนองกลอน
อ่านได้ก่อนฝึกเขียนเรียนคัดไทย
อินสวนเขียนอักษรย้อนจากหาง
พ่อเขียนเป็นตัวอย่างให้ดูใหม่
หลายวันยังเขียนย้อนพ่ออ่อนใจ
ภาษาไทยทำไมเขียนยากจัง
เข้าประถมครูชมลายมือสวย
คำครูช่วยเพิ่มให้ใจมีหวัง
สะกดคำชำนาญอ่านเสียงดัง
ควบกล้ำฟังชัดเจนกระจ่างความ
ขอเทิดทูนคุณครูผู้ใจดี
ที่ท่านมีเมตตาไม่มองข้าม
ถ่ายทอดศาสตร์ภาษาค่างดงาม
บรรลุตามจำนงดำรงไทย
14 กรกฎาคม 2553 15:30 น.
อินสวน
แดดจางบนทางเปลี่ยว
ลัดเลาะเลี้ยวเลียบขอบเขา
ลดหลั่นชั้นลำเนา
มองเทือกเถาทอดเงาบาง
เมฆแต้มไต่ราวฟ้า
ไกลสุดตาท่าเหินห่าง
ยอดภูดูเลือนราง
แอบอ้างว้างบนทางจร
เบื้องล่างหุบห้วยลึก
ซ่อนรู้สึกไหวสะท้อน
หวนย้อนมาอ้อนวอน
ขอคำพรจากพฤกษ์ไพร
แผ่วฝันที่พลิ้วพรม
ยังห้อมห่มและโลมไล้
เคล้าคุ้นละมุนใจ
เจืออุ่นไอธรณิน
ใจแล้งที่แห้งผาก
เจ็บล้นหลากแทบแดดิ้น
ละเลยจนเคยชิน
ไม่สร่างสิ้นทุกข์ระทม
ฟุ้งซ่านทะยานคว้า
โหยไห้หาพาขื่นขม
หลงใหลกามรมย์
จึงเหลวล้มเพราะคมคำ
ซ่อนซุกรุกกระชั้น
ทวีวันลึกถลำ
เหวห้วงแห่งบ่วงกรรม
อกระส่ำร่ำระทวย
ทดท้อทรมาน
หวนกลับบ้านวันฟ้าสวย
ยามนี้ใจลูกป่วย
หวังให้ช่วยชุบชีวิน
ไอดินกลิ่นพฤกษ์พง
ยังดำรงคงถวิล
เรียกขวัญกลับสู่ดิน
ก่อนสูญสิ้นจิตวิญญาณ
ดอกหญ้าแห่งปลายดอย
ต้อนรับคอยกลับถิ่นฐาน
ดอกดินในดวงมาลย์
ต่างเบ่งบานอย่างพร้อมเพรียง