28 กุมภาพันธ์ 2553 16:08 น.
อินสวน
สรรพสิ่งหยุดลง ณ ตรงนี้
แม้เวลานาทีที่เคยหมุน
ทั้งเดือนดาวพราวฟ้าเคยการุณย์
สุริยาเอื้ออุ่นที่อาทร
มวลดอกไม้ชูช่อรอสดับ
เสียงขานขับหยุดโหมเล้าโลมก่อน
พระพายพร่ำรำเพยเคยอวยพร
ขอวิงวอนอ้อนท่าน...หยุดรับฟัง
ข้ามีเสียง หัวใจแสนไพเราะ
ฟังเสนาะรื่นรมย์สุขสมหวัง
ด้วยจังหวะทำนองกึกก้องดัง
เปรียบเสียงสั่งสวรรค์บันดาลมา
ขอบคุณฟ้าภูผาเป็นพยาน
เทพประทานรางวัลอันล้ำค่า
ขอประกาศแถลงแจ้งเจตนา
ณ..เวลาสามปีที่บ้านกลอน
ต่อแต่นี้คงมีแต่ความรัก
ด้วยแน่นหนักภักดีศรีสมร
หยุดหัวใจร่อนเร่พเนจร
แอบอิงอ้อน...จอมขวัญ..จนวันตาย
16 กุมภาพันธ์ 2553 15:19 น.
อินสวน
เขตขอบฟ้าขุนเขาสีเทาหม่น
เห็นถนนอ้อมป่ายเป็นลายเส้น
โขดเขาเขินขอบขั้นลดหลั่นเป็น
สลับเร้นซับซ้อนสูงเสียดแซง
ข้ามจุดผ่านแดนด่านบ้านห้วยโก๋น
สู่ภูโพนร้อนร่ายสายลมแล้ง
กรูกราวระนาวรอบล้วนกรอบแดง
ดูโหยแห้งผะผ่าวทั่วราวไพร
หริ่งเรไรร่ำหล่มระงมร้อง
ตามทำนองก้องกลบกระทบไล่
ท่ามกันดารสะท้านราญฤทัย
ไม่สิ้นไร้สายฝันบันดาลริน
ช่อเสี้ยวขาวสกาวพราวระยับ
ปลอบประดับรับขวัญปานถวิล
พร่ำเพรงเพียรผลพลีชุบชีวิน
สูฐานถิ่นเมืองเงินดำเนินมา
แวะโรงหมอ พัวพันธ์มิตรไมตรี
แสนยินดีเต็มใจได้มาหา
ร่วมโครงการเร่งรัดพัฒนา
สืบค้นคว้าวิชาการงานวิจัย
ใจลันทดหดหู่น่าเป็นห่วง
กับภาระหนักหน่วงคนป่วยไข้
ครุภัณฑ์การแพทย์ไม่พอใช้
มาตรฐานปลอดภัยไม่เพียงพอ
ตะวันคล้อยเคลื่อนคล้ายตอนบ่ายแก่
รถเลื่อนแลเหลียวมองท่องเทียวต่อ
เมืองหงสาหุบเขาเงาทาบทอ
แวะรับหมอบุญพักตร์เพื่อนรักกัน
แล้วมุ่งหน้าตะลุยฝุ่นตลบ
ทางผ่านพบคุณค่านักล่าฝัน
ทั้งลาวม้ง ขะมุผู้ผูกพัน
ร่วมสร้างสรรค์แบ่งปันความงดงาม
สุริยาลาร่ำค่ำคืนคืบ
ยังเสาะสืบยืนยันไม่หวั่นหวาม
ขับเลาะเลี้ยวเร่งด่วนขบวนตาม
ทะยานข้ามโขดเขาลำเนาธาร
ถึงไชยะบุรีที่มุ่งหมาย
คนทักทายอินสวนสำนวนหวาน
สบายดีรวยรื่นดูชื่นบาน
ผู้อำนวยการโรงหมอรอยินดี
14 กุมภาพันธ์ 2553 07:19 น.
อินสวน
ไม่มีแม้ดอกไม้สื่อใยรัก
ไม่มีคำแน่นหนักพร่ำรักหวาน
ไม่มีความผูกพันอันยาวนาน
ไม่ต้องการของขวัญหรือสิ่งใด
ไม่ซึมเศร้าเหงาซ่อนคอยงอนง้อ
ไม่เคยรอใจสั่นหรือหวั่นไหว
ไม่เคยคิดทอดทิ้งหรือจริงใจ
ไม่มีใครต้องไปหรือใครมา
ไม่จำเป็นไม่เห็นจะสำคัญ
ไม่มีวันวันนี้จะดีกว่า
ไม่มีบทรักช้ำพร่ำพรรณนา
ไม่มีฉากน้ำตาไหลบ่านอง
มีแต่เสียงหัวเราะและเยาะเย้ย
มีแต่ความคุ้นเคยเฉยชินหมอง
องุ่นเปรี้ยวมะนาวหวานตามครรลอง
ไม่เรียกร้อง...ต้องการ....รักจากใคร
7 กุมภาพันธ์ 2553 13:21 น.
อินสวน
ชีวิตนี้มีเวลาพริบตาผ่าน
เทียบเสี้ยวล้านจักรวาลนานเพียงไหน
ไยมากมีปริศนาค้างคาใจ
มีเงื่อนไขมากมายหลายกฎเกณฑ์
ปรากฏการณ์เกิดดับที่ขับเคลื่อน
กระจายเกลื่อนเลือนรางไม่ว่างเว้น
ในสิ่งที่เคยมีที่เคยเป็น
สิ่งมองเห็นแล้วหายที่คล้ายคลึง
จากสีขาวแลเงาเทาสู่ดำ
ล้านถ้อยคำจำแนกรักคิดถึง
ล้วนรู้สึกหลากหลายในคำนึง
คือมายาดูดดึงซึ่งกามรมย์
กับคุณค่าเวลาอันน้อยนิด
ของชีวิต อสาระที่สะสม
จวบใจหายสายปราณสะท้านลม
เข็ดขื่นขมสุดท้าย ณ ปลายทาง
ชีวิตนี้ยืนยันสั้นยิ่งนัก
เมล็ดรักบ่มไว้ไม่หายห่าง
ถึงเวลาชีพดับลับลงวาง
ต้นรักงามสล้างยังทดแทน
รักคือรักชัดเจนเป็นสัจจะ
มีสาระเกินบ่วงหึงหวงแหน
มีอำนาจล่วงต่อทุกข้อแม้น
รักหนักแน่นยิ่งใหญ่..ในจักรวาล
1 กุมภาพันธ์ 2553 12:18 น.
อินสวน
ทองกวาวแสดแดดบ่ายปลายลมหนาว
บอกเรื่องราวคราวก่อนย้อนความหลัง
ภาพเศษซากวัตถุที่ผุพัง
แคร่ไม้ไผ่เคยนั่งฝังคำนึง
ร้อนลมว่าวผ่าวกายคล้ายบอกย้ำ
เก็บถ้อยคำลำนำความคิดถึง
ร่วงระนาวพราวพร่ำแผ่วรำพึง
รำพันซึ้งเพลงหวานผ่านเวลา
กี่ปีเดือนเคลื่อนขับวันลับล่วง
ยังเป็นห่วงดวงใจอยากไปหา
บนเส้นทางย่างย่ำกำหนดมา
การศึกษาต่างวิชาสถาบัน
กลีบทองกวาวซังข้าวเมื่อคราวจาก
ต่างรับปากฝากเผื่อความเชื่อมั่น
ยามทุกข์ท้อติดต่อขอแบ่งปัน
จะช่วยกันสร้างฝันสัญญาใจ
บนเส้นทางแตกต่างเริ่มห่างเหิน
ต่างดุ่มเดินเกินกั้นเส้นฝันใฝ่
วันเวลาอ้างว้างที่ห่างไกล
ประสบการณ์สิ่งใหม่ได้ทดแทน
ท้องทุ่งโล่งโค้งฟ้าสุดตาทอด
คืออ้อมกอดจากใจไกลสุดแสน
สุดทางฝันอุดมการณ์กั้นพรมแดน
สุดปลายแขนมือคว้า....ฟ้าห่างดิน
หน้าส่วนตัว
1253
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
