28 ตุลาคม 2553 22:04 น.
อินสวน
ณ ราตรีหนาวลมโสมกระจ่าง
นอกหน้าต่างอ้างว้างทางลมหวน
หอมหมื่นลี้โชยไกลให้รัญจวน
ใจปั่นป่วนครวญร่ำในค่ำคืน
แม่สลองหนาวเนื้อลมเหนือต้อง
ใจลอยล่องถึงใครไม่อาจฝืน
มองดาวตกสะทกกอดอกยืน
จะขัดขืนข่มใจอย่างไรกัน
เห็นหลายคนรุมล้อมตะล่อมร้าน
มีเตาถ่านใครผ่านต้องรีบหัน
ข้าวปุ๊กงาผิงไฟรสหวานมัน
ขายสิบบาทต่ออันเร่เข้ามา
เสียงเพลงแผ่วแว่วหวานตำนานรัก
นักท่องเที่ยวทายทักด้วยหรรษา
ใต้โคมจีนอร่ามงามแปลกตา
บ้างจิบชาบ้างจิบไวน์ได้อารมณ์
ถึงสี่ทุ่มแยกย้ายสลายกลุ่ม
หัวอกหนุ่มสั่นไหวน้ำลายขม
นั่งจิบไวน์ปล่อยใจล่องสายลม
ไปพรอดพรมโลมเล้าลุ่มเจ้าพระยา
คิดถึงนะคนดีสุดที่รัก
อยากหนุนตักออดอ้อนก่อนอุษา
อยากชิดเชยเกยคางข้างกายา
จวบจนฟ้ารุ่งสางสว่างวัน
ตื่นจากฝันเร็วพลันเช้าวันใหม่
สูดอากาศสดใสกลิ่นไอฝัน
วิ่งขึ้นภูบูชาสิ่งสำคัญ
บรมธาตุยึดมั่นบันดาลดล
ตะวันขึ้นขอบฟ้าอรุณสวัสดิ์
จิบน้ำชาตามนัดข้างถนน
ร้านสะอาดปลอดภัยไร้กังวล
เบเกอรี่ อร่อยล้นจนติดใจ
ก่อนล่ำลาอาลัยสลักจิต
ปิยะมิตรไมตรีที่ฝากไว้
แม้วิถีแตกต่างและห่างไกล
แต่น้ำใจซาบซึ้งคงตรึงตรา
27 ตุลาคม 2553 15:42 น.
อินสวน
เพลงพิณแผ่วแว่วโศกโศลกเศร้า
แคนพลิ้วเหงารับพรมผสมเสียง
เป็นลำนำปวดปร่าล้าสำเนียง
ร้อยความเรียงรำพันกลั่นจากใจ
ลายโปงลางครางมาว่าชอกช้ำ
หวูดครวญคร่ำเกินข่มอารมณ์ไหว
ว่าสุดแสนรวดร้าวหนาวทรวงใน
น้ำตาไหลรินรื้นเกินฝืนทน
โอ้ว่ายอดชีวันช่อขวัญเอื้อง
เจ้าขุ่นเคืองเรื่องใดใจสับสน
รู้ไหมใครฅนรอเขาท้อจน
ความหมองหม่นเยี่ยมยามเที่ยวถามใจ
โอ้ว่ายอดชีวันช่อขวัญฟ้า
สิ้นเมตตาแล้วหรือฤๅไฉน
ที่บอกรักถักทอต่อสายใย
เพียงลวงใจลวงกันให้สั่นคลอน?
โอ้ว่ายอดชีวันช่อขวัญรัก
ช่างยากนักเกินใจจะไถ่ถอน
จึงต้องเจ็บเหน็บหนาวแสนร้าวรอน
ให้อาวรณ์ว้าเหว่อยู่เอกา
โอ้ว่ายอดชีวันช่อขวัญแก้ว
คงหมดสิ้นรักแล้วสิเน่หา
เหมือน ฅนสิ้นชีวันแล้วขวัญตา
เมื่อรักมาลาไกลไร้เธอเคียง(ถิ่นแคนแดนอีสาน)
เพลงพิณแผ่วแว่วโศกเหมือนโลกเศร้า
แคนพลิ้วเหงาเล้าโลมผสมเสียง
เหตุใดหนอตัดพ้อท้อสำเนียง
บอกรักไม่พอเพียงหล่อเลี้ยงใจ
หากรักแฟนคนไกลอย่าใจน้อย
อย่าท้อถอยสัมพันธ์ให้สั่นไหว
เสียงหวูดครางอ้างว้างบนทางไกล
กลั้นน้ำตาอย่าให้ไหลหลั่งริน
เหตุไฉนไยคิดว่าขุ่นเคือง
จากช่อเอื้องอาจเพียงกุหลาบหิน
หรืออาจเป็นหญ้างอกเพียงดอกดิน
แล้วจะยังถวิลหรือสิ้นใย
เสียงสะล้อคลอคำลำนำรัก
ลมหนาวทักแตกต่างจากครั้งไหน
เคยเดียวดายหลายปีที่ผ่านไป
กับสิ่งใหม่ในใจเริ่มถักทอ
ไม่อาจเป็นช่อขวัญที่ควรค่า
ไม่อาจเป็นช่อฟ้าประดับหอ
คงเป็นเพียงดอกหญ้าค่าไม่พอ
จะเติมต่อเส้นทางรักอย่างไร
ยังคงเป็นคนดอยเฝ้าคอยถ้า
เสน่หาไม่สิ้นยังสงสัย
ไยตัดพ้อต่อว่าบอกอาลัย
หรือมีใครเปลี่ยนไปให้กังวล ........(เสียงพิณถิ่นเหนือ)
26 ตุลาคม 2553 20:10 น.
อินสวน
จากเชียงรายเลี้ยวซ้ายมุ่งปลายดอย
ใจจดจ่อรอคอยตามรอยฝัน
ขับคดเคี้ยวเลี้ยวไล่ไต่เขาชัน
สุริยันยามบ่ายไล้สีทอง
เงาภูทอดเชิงชั้นหลั่นระดับ
งามต้อนรับคนไกลคลายหม่นหมอง
หนาวสัมผัสกลิ่นไอใจลำพอง
กาสะลองสกาวพราวเรียงราย
แม่สลองร้านรวงละลานตา
ผลิตภัณฑ์คุณค่าการค้าขาย
ชาชั้นดีที่นี่มีมากมาย
ขจรขจายขึ้นชื่อเลื่องลือไกล
มีโรงแรมที่พักนักท่องเที่ยว
ทั้งบ้านเดี่ยวห้องคู่ดูทันสมัย
บรรยากาศสะอาดประทับใจ
ในราคาพอไหวไม่เกินควร
เรื่องอาหารการกินไม่สิ้นไร้
ทั้งเทศไทยท้องถิ่นหรือจีนล้วน
คุ้มนายพลคนชมลองชิมชวน
เพิ่มความอ้วนขาหมูสูตรยูนาน
พอเย็นย่ำค่ำลงส่งตะวัน
แสนสุขสันต์ร่ำรุกสนุกสนาน
พบเพื่อนใหม่ต่างแดนแสนสำราญ
คาราโอเกะบ้านบ้านหวานน้ำคำ
คืนข้างแรมหนึ่งค่ำงามจันทร์ส่อง
ใจลอยล่องถึงไหนในคืนค่ำ
ลมหนาวพรมห่มดอยพลิ้วรอยจำ
คนไกลย้ำโทรหาว่าห่วงใย
บอกว่าลุ่มเจ้าพระยาน้ำท่าล้น
ท่วมบ้านเรือนขัดสนพอทนไหว
เพราะความรักไหลรวมท่วมหัวใจ
จึงส่งเสียงสดใสถึงปลายดอย
20 ตุลาคม 2553 13:39 น.
อินสวน
เพลงพิณแผ่วแว่วหวานซ่านสดับ
แคนก็รับพลิ้วพรมผสมเสียง
เป็นลำนำเจื้อยแจ้วแว่วสำเนียง
ร้อยความเรียงรักฝากไปจากใจ
ลายโปงลางครางมาว่าคิดถึง
หวูดรำพึงพรอดพร่ำรำพันไหว
แสนสะท้านซ่านซึ้งถึงทรวงใน
บอกฅนไกล-ฅนเหงาเขาเฝ้ารอ
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกเอื้อง
เจ้าขัดเคืองเรื่องไหนสิ่งใดหนอ
ฤาว่ารักจากใจไม่เพียงพอ
อย่าปล่อยให้ทุกข์ท้อเพราะรอนาน
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกฟ้า
โปรดเมตตามีจิตคิดสงสาร
รู้ไหมใคร ฅนรอทรมาน
เพราะร้าวรานรอคอยจนน้อยใจ
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกรัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ได้แต่ฝันละเมอเพ้อร่ำไป
บอกความนัยคำนึงส่งถึงกัน
โอ้ว่าโอ้ละหนอช่อดอกแก้ว
หลงรักเจ้าเข้าแล้วนะจอมขวัญ
หากบุญเคยร่วมสร้างแต่ปางบรรพ์
คงมีวันปรองดองร่วมครองเคียง..(คนไกล)
..
เสียงซึงแผ่วแว่วผ่านซ่านสดับ
สะล้อรับพลิ้วพรมผสมเสียง
ซอล่องน่านผสานหวานสำเนียง
หวังร่วมเรียงเพียงฝันทุกวันคืน
หอมเอยหอมดอกรักสลักจิต
อยากสนิทชิดเช่นไม่เป็นอื่น
เป็นเจ้าของจับจองครองขวัญยืน
รักหวานชื่นรื่นรมย์สมฤทัย
งามเอ๋ยงามดอกดินไม่สิ้นสร่าง
สองข้างทางสายหลักรักไสว
ไม่เคยมีช่องว่างความห่างไกล
ระหว่างใจเราสองคล้องผูกพัน
ใจเอ๋ยใจคนรออย่าท้อแท้
ร่วมดูแลรักแท้ไม่แปรผัน
อย่าเคลือบแคลงระแวงรักแบ่งปัน
หากรักมั่นยามคอยอย่าน้อยใจ
ครึกครื้นเครงเพลงแคนแดนอีสาน
ดังประสานสะล้อซอหวานไหว
ประโคมกล่อมพร้อมคำนำรักไป
บอกคนไกลนัยหนึ่งซาบซึ้งทรวง........(อินสวน)
16 ตุลาคม 2553 19:55 น.
อินสวน
ณ ปลายฟ้าปลายฝันวันปลายฝน
กับหนึ่งคนมองผ่านม่านหมอกเหงา
ทะเลภูซ้อนซับสลับเงา
เหมือนซ่อนเศร้าแทรกลายระบายบัง
ฝากสายลมอ่อนโยนไกลโพ้นผ่าน
คงไม่นานคะนึงจะถึงฝั่ง
ไม่ละเลยลืมหลงมั่นคงยัง
ช่วยยืนยันอีกครั้งหลังฤดู
หลังพรรษาฝนลาอย่าแล้งรัก
ยามลมหนาวทายทักไม่หดหู่
ใจยึดเหนี่ยวเกี่ยวกอดยอดพธู
บนยอดดอยผาชู้เคียงคู่กัน
จะเตรียมเต็นท์เครื่องนอนหมอนผ้าห่ม
จะเย้ยฟ้าท้าลม ชื่นชมฝัน
จะนับดาวโต้หนาวรอตะวัน
จะแบ่งปันไออุ่นเกื้อกูลใจ
บอกทางนี้เดือนยี่เรามีนัด
อยากเร่งรัดวันคืนขึ้นเดือนใหม่
ห่วงก็แต่ปลายทางคนห่างไกล
จะเหลวไหลให้เราต้องร้างรอ
ณ ปลายฟ้าปลายฝันวันฝนสั่ง
มีคนนั่งส่งใจไปติดต่อ
สัญญาณใจมากมายมีเพียงพอ
จึงรู้ว่าเขารอเราเช่นกัน
หน้าส่วนตัว
1501
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
