9 มกราคม 2553 16:36 น.
อินสวน
ตื่นแต่เช้าหนาวหมอกออกเดินเที่ยว
เลียบลัดเลี้ยวเหลียวแลรอบชายโขง
บ้างผิงไฟรอหาข้ามท่าโยง
สุดหัวโค้งมีวงสนทนา
เป็นสภากาแฟนั่งแห่ห้อม
กรุ่นกลิ่นหอมล้อมวงตรงไปหา
ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เจรจา
ร้านประซานิยมสังคมลาว
กาแฟดำเสิร์ฟมาปาท่องโก๋(ขนมคู่)
มีทั้งโอ-วัลติน นมข้นขาว
ขนมอึ่งเบ็ดเสร็จเซ็ทละซาว(ยี่สิบ)
เจ้าของร้านเอิ้นกล่าวคำขอบใจ
ออกจากร้านเดินผ่านตลาดนัด
แม้แออัดแม่ค้าหน้าสดใส
มีเด็กน้อยเดินคู่ผู้สูงวัย
หิ้วตะกร้าใบใหญ่ใส่ผักปลา
8 มกราคม 2553 06:43 น.
อินสวน
อยากรู้จักมากนักจักรู้อยาก
ของซื้อฝากแม่พ่อต่อซื้อของ
ปองใจพี่ครานี้พี่สมปอง
เรือข้ามของลำพองของข้ามเรือ
ทักทายกราบแม่พ่อรอทายทัก
เมื่อรู้จักฮักน้องต้องทุกเมื่อ
เอื้อไมตรีมากมีไมตรีเอื้อ
บุญก่อเกื้อเพิ่มต่อมาก่อบุญ
ขวัญสุขีวันนี้มีพาขวัญ
หนุนสัมพันธ์ยืนยันสัมพันธ์หนุน
จุนเจือจิตญาติมิตรคิดเจือจุน
ใจอบอุ่นเอมอิ่มกระหยิ่มใจ
พลบตะวันครานั้นตะวันพลบ
ใหลหลงสบมั่นคงจึงหลงใหล
ใกล้ก่อนค่ำจำจรอ้อนชิดใกล้
ลาร่ำไรจำใจไรร่ำลา
สางรุ่งเรานัดพบสบรุ่งสาง
หาน้องนางหน้าวัดตักบาตรหา
พาเพิ่มพูนจำรูญพูนเพิ่มพา
บุญร่วมมาชาติหน้าได้ร่วมบุญ
7 มกราคม 2553 07:33 น.
อินสวน
น้ำคานใสไหลลงแม่โขงขุ่น
ใจแม่คุณโค้งคดหมดสงสาร
ปล่อยให้พี่งอนง้อรอตั้งนาน
หลงคำหวานชอกช้ำน้ำใจคน
แววตาซื่อยิ้มใจน้ำใจหนอ
นวลลออหลอกอ้ายให้สับสน
ต่อแต่นี้เหินห่างร้างกมล
หวั่นกังวลคนลวงหลวงพระบาง
เพราะความรักคิดถึงจึงมาหา
อยากเห็นหน้าพอมากลับราร้าง
ยกพระหนักแต่รักกลับเบาบาง
วอนพระบางถามน้องอ้ายข้องใจ
คงกลับบ้านร้าวรานเรื้อรอยเจ็บ
ใจหนาวเหน็บจากกันด้วยหวั่นไหว
แม้สัมพันธ์ไม่เหลือสิ้นเยื่อใย
ขอฝากใจไว้ที่วัดเชียงทอง