กลอนกระด้าง..ในทางฝัน

อินสวน

ร้างรอยใจ

อินสวน

   เธอเคยบอก แววตา ฉันอบอุ่น
ยามว้าวุ่น ชิดใกล้ หายเหน็บหนาว
ประกายตา เธอฉาย คล้ายแสงดาว
หายปวดร้าว ทุกคราว ที่ฉันมอง

   เคยบอกว่า วาจา ฉันอ่อนโยน
คลายกังวล หม่นหมาง ร้างรอยหมอง
วาจาเธอ เสมอดั่ง ระฆังทอง
เสียงดังก้อง กังวาน หวานซ่านใจ

   เคยบอกว่า ฉันยิ้ม อิ่มรอยรัก
สุดจะหัก ห้ามได้ ไม่หลงใหล
รอยยิ้มเธอ สวยจริง ยิ่งสิ่งใด
กำลังใจ แฝงไว้ ไม่เคยจาง

   เคยบอกว่า วงแขน ฉันเข้มแข็ง
หายระแวง ปลอดภัย ในทุกอย่าง
 พร้อมเกาะเกี่ยว เผชิญ เดินร่วมทาง
ทางรกร้าง ถากถาง เป็นทางใจ
  
     มาบัดนี้ มีแต่ แววเย็นชา
จากสายตา มองกัน เจือหวั่นไหว
ถ้อยวาจา ปร่าแปร่ง เปลี่ยนแปลงไป
ยิ้มฝืนใจ แฝงนัย สิ่งปิดบัง
  
   ในอ้อมแขน อบอุ่น เริ่มอึดอัด
เหมือนภาระ ผูกมัด รัดกักขัง
เส้นทางใจ เลอะเทอะ ดูเกรอะกรัง
ไม่กล้าหวัง ร่วมทาง ร้างรอยใจ
 				

ศรัทธารัก

อินสวน

   ลิขิตฟ้าบัญชาชะตาต้อง
ให้เราสองเชื่อมั่นอยู่เสมอ
รักยิ่งใหญ่มีไว้ให้เพียงเธอ
ยินดีเสนอแด่เธอหมดหัวใจ

      ศรัทธารักมากมายให้เชื่อมั่น
อุปสรรคขวางกั้นไม่หวั่นไหว
พายุร้ายเมฆฝนผ่านพ้นไป
ฟ้าแจ่มใสวันใหม่เป็นของเรา

	   ทานตะวันหันหน้าสู่อาทิตย์
เหมือนชีวิตขาดเธอคงเงียบเหงา
อย่านิยามความรักให้โศกเศร้า
รักของเราเทียบเท่าสุริยา

	  ยังเชื่อมั่นยืนยันในความรัก
ยังแน่นหนักภักดีปรารถนา
ไม่เคยลืมถ้อยความตามสัจจา
ลิขิตฟ้าชะตา...เราคู่กัน.....
  				

ฟ้าสาง...บนทางจร

อินสวน

 	   ยามดึกดื่นไร้ดาวหนาวใจหม่น
บนถนนเดียวดายทางสายเหงา
มีก็เพียงเสียงเพลงพอบรรเทา
ลูกทุ่งเก่าหวานเศร้าเหงาจับใจ

	   อีกไม่นานหรอกหนาฟ้าจะสาง
ณ ปลายทางข้างหน้าคงสดใส
หอมจำปีอวลกรุ่น ละมุนละไม
จากมาลัยเพื่อนไทยริมทางจร

	   แวะผ่อนคลายเข้าปั๊มทำธุระ
ข้างถังขยะเพื่อนหมาไม่เดือดร้อน
นอนหลับใหลเรียบง่ายไม่อาทร
ขออวยพรให้เพื่อนหลับฝันดี

	   มองข้างหน้าบูรพาฟ้าเริ่มสาง
ความอ้างว้างเริ่มจางกลางวิถี
จะสนใจพอใจในสิ่งมี
ทางเส้นนี้.ถึงที่หมาย...ไม่ไกลเลย