30 พฤษภาคม 2551 08:44 น.
อินสวน
จากรอยหมองหมางในกลางใจก่อ
เริ่มตัดพ้อต่อตามลุกลามไหม้
รอยร้าวแรก แตกลาย สู่ภายใน
รินน้ำใจไหลลด เริ่มหมดแรง
จากจุดดำ ด่างดวง ดังปมด้อย
ยิ่งล้างรอย ค่อยกระจาย ไปทุกแห่ง
ไว้วางใจ เก็บไว้คล้ายเคลือบแคลง
รักแห้งแล้ง พิษสำแดงระแวงใจ
เคยพบหน้าทุกเวลาไป-มาบ่อย
แล้วค่อยค่อยห่างหน้าหาเพื่อนใหม่
เคยไถ่ถามติดตามความเป็นไป
ตัดเยื่อไยไม่มีไมตรีจาง
คนเคยรักนักหนาว่าเพื่อนแท้
กลายผันแปรเปลี่ยนไปใจหม่นหมาง
ต่างใจคิดต่างจิตต่างทิศทาง
คือช่องว่างระหว่างใจในอุดมการณ์
26 พฤษภาคม 2551 13:09 น.
อินสวน
ขอขอบคุณความผูกพันอันอบอุ่น
ความเคยคุ้นจุนเจือเกื้อกูลก่อ
ผ่านน้ำใจสายใยได้ทักทอ
แต่งเติมต่อพอเพียงหล่อเลี้ยงใจ
กำลังใจมากมายผ่านสายตา
สงวนท่า อาทรซุกซ่อนไว้
ความหวังดี ที่รับรู้อยู่ภายใน
แอบหวั่นไหวสนใจห่วงใยกัน
ขอขอบคุณข้อความยามเจ็บไข้
ช่อดอกไม้นิรนามงดงามนั้น
บอกความนัยเยื่อไยใช้ยืนยัน
ยังรักกันพร้อมแบ่งปันวันท้อตรม
รับรู้ได้ด้วยใจคือสื่อสัมผัส
ปราศจากข้อผูกมัดให้ขื่นขม
ใจต่อใจไม่ต้องเอ่ยเผยเชยชม
ทิพย์พร่างพรม ชโลมใจหายร้าวรอน
17 พฤษภาคม 2551 16:30 น.
อินสวน
พฤษภา พฤกษา พนาสันต์
พร้อมเพรียงกัน ผลิดอกใบ ให้โลกสวย
สู่วสันต์ อันชุ่มฉ่ำ เอื้ออำนวย
สวรรค์ช่วย ด้วยบันดล ฝนหลั่งริน
พฤษภา เวลาเริ่ม เปิดเทอมใหม่
ดอกไม้ไทย งามสดใส ในทุกถิ่น
ทั้งไม้เมือง เอื้องดอย ด้อยดอกดิน
ต่างถวิล ปริญญา ที่ท้าทาย
พฤษภา เพาะกล้า หน้าหว่านไถ
กำลังใจ ในทุนรอน ก้อนสุดท้าย
รอฝนฟ้า ห่าใหญ่หวัง ดังทำนาย
คงคลี่คลาย ขายข้าว ทุเลาจน
พฤษภา ฟ้าประทาน หรือกลั่นแกล้ง
ข้าวของแพง แก่งแย่ง ทุกแห่งหน
เพียงน้ำมัน อาหาร พอทานทน
น้ำใจคน เหือดหาย โหดร้ายจัง
พฤษภา ห่ากระสุน กรุ่นรู้สึก
รอยจารึก ขมขื่น ยังค้างคลั่ง
สังเวยชีพ ประชาธิปไตย ไทยอยู่ยัง
ได้แต่หวัง พฤษภา อย่าทมิฬ
14 พฤษภาคม 2551 08:11 น.
อินสวน
ฟ้าคะนอง ร้องครวญ ชวนไหวหวั่น
ท่ามกลางฝัน ขวัญผวา แววตาหมอง
ม่านสายฝน สับสน คนเหม่อมอง
ต่อเนื่องนอง รองล้น บนผืนดิน
มรสุม คลุ้มคลั่ง คำสั่งฟ้า
โบยพฤกษา พาโลมลู่ อยู่ไม่สิ้น
วูบลมพัด สัมผัสใจ กลิ่นไอดิน
ทอดถวิล จินตนา คอยหาใคร
ท่ามสายฟ้า มองหา ห่างจุดหมาย
แม้เดียวดาย ใจไม่ท้อ พอทนไหว
โค้งม่านฟ้า จรดดิน ถิ่นแดนไกล
หนาวบ้างไหม ฝากห่วงไย ไปปลอบโยน
เกาะหน้าต่าง อ้างว้าง จางรอยฝัน
หมายเชื่อมั่น วันไม่สิ้น กลิ่นไอฝน
ยังยืนยัน มั่นใจ ใครบางคน
ฝากเม็ดฝน จูบกลางใจ แม้ไกลตา
3 พฤษภาคม 2551 10:11 น.
อินสวน
ยิ่งดั้นด้น ค้นหา ฟ้ายิ่งกว้าง
ใจอ้างว้าง เคว้งคว้าง ห่างจุดหมาย
ยิ่งสืบเสาะ เกาะเกี่ยว ยิ่งเดียวดาย
เหือดแห้งหาย โหยหา ว้าวุ่นทรวง
หนักเหนื่อยหน่วง ล่วงล้า ไขว่คว้าไล่
หม่นหมองไหม้ ใจหมาง ร้างลืมห่วง
กี่ฝนหนาว ร้าวร้อน ย้อนคำลวง
ล้านดาวดวง ห้วงหาว เรื่องราวรอย
เหน็ดเหนื่อยไหม เพียงใด มากมายหมด
ท้อรันทด จดจาร ผ่านเหงาหงอย
กี่วันวาร นานเนิ่น เกินรอคอย
หมื่นพันร้อย ยังน้อย ถ้อยคำวอน
ขอบฟ้านี้ อยู่ที่ใจ ใช่ไกลกว้าง
ระยะทาง ใช่ช่องว่าง ห่างกั้นขวาง
เหตุไฉน ทำไม ใจเปราะบาง
ให้จืดจาง ร้างรอย เพราะน้อยใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
หน้าส่วนตัว
1353
