30 มกราคม 2551 08:20 น.
อินสวน
เพียงจดจำ ถ้อยคำ รำพันเอ่ย
ลมรำเพย ผ่านพลิ้ว ริ้วรอยฝัน
สัมผัสแผ่ว แว่วหวาน ทุกวารวัน
ปลุกปลอบขวัญ คนไกล ได้รื่นรมย์
เรียงร้อยคำ ลำนำ พร่ำเพ้อฝาก
เพียงรับปาก จากใจ ได้สุขสม
จะไม่ทำ เจ็บจำ ช้ำตรอมตรม
ให้ขื่นขม เคืองขุ่น วุ่นวายใจ
โค้งขอบฟ้า ไม่ไกล เกินใจฉัน
ใต้ตะวัน ดวงเดียวกัน อย่าหวั่นไหว
ไต่รุ้งงาม ข้ามฟ้า นำพาไป
โลกสดใส สวยงาม ตามใจเรา
ขุนเขาขั้น กีดกั้นใจ ไม่ได้แน่
ส่งรักแท้ ท้าทาย คลายเงียบเหงา
ยามท้อถอย ใจหนึ่งคอย ค่อยบรรเทา
รักของเรา เพียงเข้าใจ ยิ่งใหญ่เกิน
28 มกราคม 2551 16:28 น.
อินสวน
ขออภัย ไม่ได้ ตั้งใจหลอก
คำเคยบอก คุยโว โม้หนักหนา
ว่าหล่อเหลา เข้าขั้น ชั้นดารา
ทั้งหน้าตา รูปร่าง ช่างดูดี
แท้ที่จริง หญิงมอง แล้วเมินหน้า
บ้างบอกว่า น่าทุเรศ เหมือนเปรตผี
แสนระกรรม ต้อยต่ำ ช้ำฤดี
ตราบชีวี ไม่มีสุข ทุกวี่วัน
ถึงหน้าตา อาภัพ อัปลักษณ์
แต่ใจภักดิ์ รักจริง มิ่งจอมขวัญ
รูปไม่หล่อ ขอวางใจ ไว้เดิมพัน
จะรักมั่น ผูกพัน นิรันดร์