เสียงซัดสาดหาดหินถิ่นแก่งหลวง หลั่งไหลล่วงล่องผ่านด่านโขดผา ล้อมเรียงรายรอบหลอมกล่อมนิทรา มิร้างรารวยรินกลิ่นพฤกษ์ไพร ไม่เมินหมางหมอกบางพร่างพรมพรอด ในอ้อมกอดขุนเขาลำเนาไสว น้ำค้างพราวราวปลอบปลุกทุกยอดใบ เปรียบน้ำใจไมตรีที่แบ่งปัน ร่องรอยยิ้มอาบอิ่มพิมพ์ดวงพักตร์ แทนความรักห่วงไยไม่เปลี่ยนผัน เอื้ออาทรอ่อนโยนล้นผูกพัน สืบสร้างสรรค์เป็นโซ่สายไม่สร่างซา จวบอุทัยรำไรต้องขอบฟ้า สาดนภาผ่านไพรลอดใบหนา พร่ำเพลงรับขับขานสกุณา ชื่นชีวาผาสุกรับประทับใจ