18 ธันวาคม 2553 11:59 น.
อินสวน
ในค่ำคืนเหน็บหนาวร้าวรานลึก
ซ่อนรู้สึกงันเหงาในเงาหมอง
เทียนริบหรี่ล้าแรงทอแสงมอง
พอสาดส่องแวววับก่อนดับลง
ริมหน้าต่างม่านบางลายดอกไม้
วูบวาบไหวสะบัดลมพัดหลง
ละอองไอกระจายใจพะวง
อ่อนแอลงกล้าหาญประการใด
ควันธูปฟุ้งตลบอบอวลห้อง
แต่ใจล่องลอยไกลไปหนไหน
คอยห่วงใยปลายทางกับบางใคร
อีกเมื่อไหร่นานไหมในรอคอย
เทียนวูบดับพร้อมกับสายลมหวน
ไยคร่ำครวญร่ำไรให้เศร้าสร้อย
เก็บรู้สึกมัวหมองลบร่องรอย
แล้วปลดปล่อยผ่อนวางคงบางเบา
12 ธันวาคม 2553 14:09 น.
อินสวน
อยู่ในอ้อมกอดฉันฝันถึงใคร
รู้บ้างไหมว่าเจ็บและเหน็บหนาว
อยากครอบครองหมดใจใช่ชั่วคราว
เนื่องนับดาวสุริยันต์และจันทรา
อยากให้มีเธอฉันในวันนี้
ทุกพื้นที่มีเราใต้เงาฟ้า
ไม่มีเทพมนุษย์ครุฑนาคา
ไม่ต้องมีนางฟ้าพญาอินทร์
อยากให้เธอรักฉันเพียงคนเดียว
ไม่ข้องเกี่ยวแลเหลียวใครทั้งสิ้น
ฉันจะเกลียดทุกคนบนแผ่นดิน
ที่ถวิลหมายปองเกี่ยวข้องเธอ
บอกฉันหน่อยทำไมไม่รักฉัน
ไม่มีใจให้กันเพราะพลั้งเผลอ
ที่ผ่านมาเพียงผ่านการพบเจอ
ฉันรักเธอเสมอตลอดไป
4 ธันวาคม 2553 14:27 น.
อินสวน
คืนฟ้าหมองมองจันทร์เหมือนหันข้าง
นอกหน้าต่างอ้างว้างเจือจางฝัน
กี่เดือนดาวก้าวจากที่พรากกัน
ไม่เคยมีสักวันที่ลืมเลือน
อ่านจดหมายพร่าเบลอที่เธอทิ้ง
ฉันเก็บวางบนหิ้งเสมอเหมือน
เป็นตัวแทนภักดีที่ย้ำเตือน
ไม่คลายเคลื่อนเดือนเสี้ยววงเดียวกัน
บนโลกกว้างเส้นทางที่ร้างร้าว
แม้เหน็บหนาวทุกก้าวไม่หวาดหวั่น
พรหมลิขิตชีวิตรักผูกพัน
ยังเชื่อมั่นทุกคราวดาววาววาม
จากหัวใจส่วนลึกรู้สึกห่วง
อยากเห็นเธอลุล่วงและก้าวข้าม
ทุกย่างก้าวเรื่องราวเฝ้าติดตาม
คือนิยามความรักที่ฉันมี
คืนจันทร์เสี้ยวเหลียวแลแต่ว่างเปล่า
อยากทราบข่าวเหลือเกินอย่าเมินหนี
ยามห่างกันฝันเพ้อเจอคนดี
และยังมีรักฝากอีกมากมาย
ยามที่ล้าหมดแรงมองแสงส่อง
สบตามองดาวเถิดยังเฉิดฉาย
ฉันคอยส่งแรงรอทอประกาย
คอยทักทายใกล้ชิดสนิทใจ
20 พฤศจิกายน 2553 09:50 น.
อินสวน
สายลมเพ้อมาเจอใบไม้ร่วง
เล่ห์ลมลวงล่วงเกินสะเทิ้นไหว
หรือแกล้งหลอกกลอกกลิ้งก้านกิ่งใบ
ต้องหวนไห้โหยหาคราจากจร
แสงแดดอ่อนก่อนบ่ายคล้ายอบอุ่น
เหมือนเคยคุ้นเสน่ห์หอมเกสร
เห็นผีเสื้อชักชวนมวลภมร
เข้าออดอ้อนโอ้อวดวาดลวดลาย
มองสายน้ำล่องผ่านธารไหลหลั่ง
เข้าโถมถั่งแก่งหินไม่สิ้นสาย
ซัดกระเซ็นฟุ้งฟองเป็นร่องลาย
เป็นริ้วไล่หาดทรายไม่เหงางัน
ทั้งสายลมแสงแดดและสายน้ำ
คำพรอดพร่ำผีเสื้อเพื่อความฝัน
พร้อมดอกไม้โสภาลดาวัลย์
ต่างผูกพันเรื่อยไปใช่ครอบครอง
ความอาทรอ่อนไหวในสายตา
ตลอดมาเปรียบว่าเป็นเจ้าของ
หรือเป็นเพียงบทผ่านการทดลอง
ที่ถูกต้องนั้นหนาเรียกว่าอะไร
เพราะใจฉันไม่ใช่ใบไม้ร่วง
และไม่ใช่เล่ห์ลวงสายน้ำไหล
ไม่อาจทนร้าวรานผ่านเลยไป
จึงเกิดความเสียใจเป็นธรรมดา
14 พฤศจิกายน 2553 15:33 น.
อินสวน
เย็นลมหนาวกราวกรูดูโหดร้าย
ยังแพ้พ่ายลมเล่ห์เสน่หา
ช่างแสร้งเสกสรรคำจำนรรจา
มาต่อว่าตัดพ้อให้ท้อใจ
เดือนสิบสองน้ำนองเต็มสองฝั่ง
ไหลล้นหลั่งจนอกวิตกไหม้
ฤๅหลากล้นคำหวานจากย่านไกล
ที่ลวงไหลลามเข้าเจ้าพระยา
สู้อุตส่าห์รำพันฝันเพ้อใฝ่
คาดเดาใจเลื่อนลอยคิดคอยหา
รอวันรักรื่นรมย์สมเจตนา
สองเราพาร่วมชิดสนิทเชย
เย็นลมหนาวกราวกรูดูโหดร้าย
ยังแพ้พ่ายรักขมล่มรักเอ๋ย
เขาคงแกล้งแหนงใจไกลลับเลย
หนาวกว่าเคยทุกคราวร้าวรานมา...(จากลุ่มเจ้าพระยา)
หนาวเอยหนาวคราวใดไม่โหดร้าย
หัวอกชายพ่ายลมเสน่หา
จูบมัดจำคำหวานฝากกานดา
อย่าต่อว่าตัดพ้อให้ท้อใจ
เดือนสิบสองจับจองน้องไว้ก่อน
ฝากคำอ้อนจากอกสะทกไหว
หากรักพี่คนดีอย่ามีใคร
ถนอมใจรักมั่นตามสัญญา
โอ้ยอดชู้รู้ไหมใจจะขาด
สายสวาทไม่สิ้นถวิลหา
อยากจุมพิตชิดใกล้นัยนา
กระซิบว่าน้องจ๋าอย่าเอียงอาย
เย็นลมหนาวคราวนี้ไม่หนาวหนัก
อย่าให้รักติดหล่มนะลมเอ๋ย
เนื่องหนาวนี้มีเพื่อนไม่เหมือนเคย
คงไม่มีเสียงเย้ยเหมือนเคยมา....(จากอินสวน)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
หน้าส่วนตัว
1289
