10 กุมภาพันธ์ 2554 13:49 น.
อินสวน
กับหนึ่งชายวุ่นวายไม่จบสิ้น
หนึ่งชีวินมายมากรักหลากหลาย
มิตรภาพไมตรีที่ทักทาย
ไม่เคยมีสุดท้ายในคำนึง
รักท่องเที่ยวทะเลให้เห่กล่อม
รักกลิ่นหอมไม้ป่าคราคิดถึง
รักแม่น้ำธารใสใจตราตรึง
กับอีกหนึ่งรักภูไม่รู้คลาย
รักเขียนกลอนอ้อนคำรำพันถ้อย
รักวาดรอยเหตุการณ์ผ่านความหมาย
รักร้อยแก้วเก็บคำนำบรรยาย
รักถ่ายทอดความหมายฝากสายลม
รักมะม่วงชมพู่อยู่ข้างบ้าน
มะปรางหวานลำไยกิ่งใบร่ม
รักต้นเงาะยงชิดรักมะยม
รดน้ำพรมพรวนดินแสนยินดี
รักกีฬาวิ่งเพลินเกินหักห้าม
ทุกสนามทุกเหรียญเหมือนศักดิ์ศรี
เสือภูเขาใจแกร่งแรงทวี
รักควบขี่ขึ้นเขาลำเนาไพร
รักเพื่อนเพื่อนบ้านกลอนอวยพรฝาก
จริงใจจากจิตชอบมามอบให้
ในโอกาสสัปดาห์วาเลนไทน์
จากแดนไกลปลายดอยล่องลอยลม
27 มกราคม 2554 19:53 น.
อินสวน
ซุ้มหน้าบ้านลานหญ้าดูว้าเหว่
ลมหนาวเห่ล่ำลาสบตาหมอง
จามจุรีร่วงกราวลงก่ายกอง
ละลิ่วล่องกรูเกรียวยิ่งเดียวดาย
ทอดสายตาเย็นชาและล้าอ่อน
คิดยอกย้อนหวนหาน่าใจหาย
มีเหตุการณ์พบจากล้วนมากมาย
มีแพ้พ่ายผิดหวังยังตรึงตรา
เพลงใบไม้รายล้อมยังกล่อมเห่
เคยทุ่มเทชีวินถวิลหา
เงียบเหงางันเศร้าจางบางเวลา
แล้วพัดพาผ่านพ้นจนชาชิน
บนเส้นทางสับสนคนแปลกหน้า
การแข่งขันไขว่คว้าไม่จบสิ้น
ทิ้งรอยคราบอายไอที่ไหลริน
ด้วยผลการตัดสินแห่งหัวใจ
ทอดสายตาเมื่อยล้ากึ่งกล้าแกร่ง
หวาดระแวงเข้มแข็งหรือหวั่นไหว
จะทุกข์สุขร้อนหนาวจำก้าวไป
ตามเงื่อนไขกฎเกณฑ์ของเวรกรรม
2 มกราคม 2554 10:44 น.
อินสวน
ร่ายลมว่าวกราวกรูสู่ท้องทุ่ง
คิดถึงคนอยู่กรุงมุ่งหมายหา
พกพารักทักท้วงทวงสัญญา
ด้วยศรัทธาเข้มแข็งแห่งหัวใจ
หอบความรักมากมายท้ายทุ่งกว้าง
พัดพาวางระหว่างทางอ่อนไหว
รวบรวมความคิดถึงซึ่งห่วงใย
มามอบให้คนดีที่เมืองกรุง
แรงลมหนาวเรื่องราวว่าวลอยเหลิง
ระรื่นเริงลีลาบนฟ้ารุ่ง
สุดสายป่านขาดรอยคอยพยุง
จะหล่นลงลับทุ่งหรือกรุงไกล
ยังคอยหาสัญญาประสาซื่อ
ไม่เคยเชื่อข่าวลือหรือสงสัย
เพราะยึดมั่นตามหาสัญญาใจ
ให้อภัยหากเป็นไปตามข่าวลือ
26 ธันวาคม 2553 07:39 น.
อินสวน
สายลมที่เดียวดายบ่ายวันนี้
หอบเอาความหวังดีที่ไร้ค่า
ผ่านภูสูงเหน็บหนาวจากราวฟ้า
นำหอมจากบุปผามากำนัล
สายลมหวั่นหวิวหวามเยี่ยมยามข่าว
อยากรับรู้เรื่องราวเส้นทางฝัน
ใช่คิดคืนฟื้นฟูสู่สัมพันธ์
เพียงอยากช่วยแบ่งปันยามทุกข์ใจ
สายลมหงอยอ้อยสร้อยร่องรอยร้าง
พัดผิดทางอ้างว้างยังหวั่นไหว
ร่วงหล่นแล้วไม่เหลือแม้เยื่อใย
สลัดใบจากต้นจนวังเวง
สายลมที่เดียวดายหวนชายเขา
หอบเรื่องเศร้าขื่นขมถูกข่มเหง
แว่วเพลงฝันปลอบขวัญที่บรรเลง
จากบทเพลงขุนเขาที่เข้าใจ
20 ธันวาคม 2553 13:30 น.
อินสวน
ระหว่างวันเวลาที่ล้าอ่อน
กลับมองย้อนเส้นทางร้างรอยฝัน
ซากรู้สึกกีดขวางทางสัมพันธ์
จากวันนั้นวันนี้ ณ ที่เดิม
ทบทวนความผูกพันก่อนหันหลัง
กับกี่ครั้งความหมายใจเจ็บเพิ่ม
หมดปัญญาหาทางสร้างต่อเติม
เพราะจุดเริ่มบอบบางรักข้างเดียว
ปิดผนึกบันทึกรักขมขื่น
คงขอคืนใจท้อที่ห่อเหี่ยว
เหลือแต่ซากชีวิตที่ซีดเซียว
ตัดเยื่อใยข้องเกี่ยวเลิกเหลียวแล
เปิดประตูหัวใจห้องใหม่ออก
ระบายบอกให้รู้เป็นผู้แพ้
ต่อจากนี้ไม่มีความอ่อนแอ
ไม่ยอมถูกรังแกอย่างแน่นอน
หน้าส่วนตัว
1529
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
