30 กรกฎาคม 2550 09:31 น.
อินสวน
กลับมาเยือนลานชมดาวถามข่าวฟ้า
หวนกลับมาท้าหมอกบางสุดทางฝัน
บนยอดภูสู้ลมพรมพลิ้วพลัน
ใจไหวหวั่นสั่นสะท้านกลั้นอารมณ์
ณ ค่ำคืนยืนเหงามองดาวตก
ร้าวในอกโศกสอื้นด้วยขื่นขม
เคยเอนแอบแนบชิดสนิทชม
กลับระทมตรมเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ลานชมดาวเงียบเหงาเศร้ายิ่งนัก
ไร้เงารักแรมร้างจางความหมาย
กลับมาเล่าเรื่องราวเก่าบรรยาย
ฝากทักทายผ่านดาราไปหากัน
นั่งชันเข่าเฝ้ามองกองไฟก่อ
เปลวไฟล้อโลมเลื้อยเหมือนเย้ยหยัน
วิหคร้องก้องพฤกษ์นึกรำพัน
ดาวในฝันล่วงจากฟ้าพาเศร้าใจ
24 กรกฎาคม 2550 15:23 น.
อินสวน
เลี้ยวรถลอดจอดซุ่มใต้ซุ้มไม้
เลียบเลาะไปในสวนชวนสงสัย
ย่องไปหาอยากรู้ว่าทำอะไร
อยู่กับใครกันหนอไม่รอรอรี
หลบเร้นกายหมายมองจ้องขยับ
หวังจะจับหนำใจไม่ให้หนี
โอกาสเหมาะเหยาะย่างอย่างยินดี
รีบเร็วรี่เข้าด้านหลังตามตั้งใจ
รวบกอดรัดล็อคไว้ไม่ให้ดิ้น
เสียงยุพินโวยวายลั่นด้วยหวั่นไหว
อย่าเสียงดังเดี๋ยวเจ็บตัวกลัวทำไม
ทายซิใครมาหาอย่าดิ้นรน
หอมแก้มซ้ายย้ายแก้มขวาหัวเราะร่า
เปลี่ยนทีท่าพาดีใจหายสับสน
มาเมื่อไหร่เป็นอย่างไรไหนรถยนต์
กำลังบ่นคอยหามาหลายวัน
มีของกินมากมายเตรียมในตู้
ยำถั่วพลูน้ำเต้าหู้หมูสวรรค์
กินอิ่มแล้วเรียบร้อยค่อยคุยกัน
ลูกสุขสันต์แม่สดใสใจอิ่มเอม
16 กรกฎาคม 2550 07:30 น.
อินสวน
ตะวันคล้อยลอยระดับจับปลายไม้
เป็นเงาไหววูบวับรับลมเหงา
ทอดลงทาบบนระเบียงเฉลียงเงา
เหมือนเร่งเร้าเคล้าคลุกทุกข์ท้อตรม
เสียงกรุ๊งกริ้ง..แกว่งกวัดโมบายโบก
กรูเกรียวโมกข์ล่วงลับลงทับถม
กลิ่นหอมบางจางกระจายปลายทางลม
ใจจ่อมจมไม่จางเจ็บเหน็บหนาวนาน
นั้งเหม่อลอยเศร้าสร้อยจนคล้อยค่ำ
ยังจดจำย้ำรอยถ้อยคำขาน
สืบเส้นสายลายรันทดให้จดจาร
เป็นตำนานบ้านสวนหวลคนึง
หอมกลิ่นแก้วกระดังงาการะเวก
เหมือนมนต์เสกสะกดจิตให้คิดถึง
ร่วมปลูกรักถักฝันพันรำพึง
คาดไม่ถึงกิ่งใบแตกต้องแยกทาง
ณ ตรงนี้ราวระเบียงเคยเคียงคู่
กลับหดหู่โหยละห้อยเป็นรอยหมาง
กี่ปีเดือนจะเลือนช้ำหนี้กรรมจาง
ทุกข์หายห่างได้พบทางสร้างสุขใจ/font>
12 กรกฎาคม 2550 14:01 น.
อินสวน
มีส่วนเกินในร่างกายไม่ดีแน่
ต้องเร่งรัดดูแลรีบแก้ไข
ทั้งมะเร็งเนื้องออกตัดออกไป
ขืนปล่อยไว้จะได้ใจทำร้ายเรา
มีวัตถุส่วนเกินดำเนินชีพ
นับเป็นสิบเป็นร้อยคอยผลาญเผา
คลายภาวะโลกร้อนผ่อนบรรเทา
ควรบางเบาเพลามือไม่ซื้อเกิน
ทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์เฟอร์นิเจอร์
ขืนฟุ้งเฟ้อเห่อไปไม่สรรเสริญ
ตกเป็นทาสประเทศชาติพังยับเยิน
ตัดส่วนเกินลงบ้างสร้างเพียงพอ
เรื่องหัวใจความรักอย่ามักง่าย
บ่อนทำลายครอบครัวเขาเศร้าใจหนอ
เป็นส่วนเกินสอดแทรกเขาแตกคอ
เวรกรรมก่อต่อสนองต้องช้ำใจ
11 กรกฎาคม 2550 08:36 น.
อินสวน
นายกิน นายกาม และนายเกียรติ์
ยามโหยหิวลำบากเรื่องปากท้อง
ต้องสนองเร่งรัดคอยจัดหา
ตกเป็นทาสนายกินตลอดมา
กับตัญหาความอยากที่มากมาย
ด้วยหลงใหลกลิ่นไอในรสชาติ
ไม่สามารถเยียวยารักษาหาย
กองกิเลสโกงโกยกันวุ่นวาย
โลกเลวร้ายนายกินไม่รู้พอ
กามราคะไม่ลดละก่อกำหนัด
ยากบำบัดตัดใจไม่ให้ก่อ
เหล่านายกามหัวงูจึงชูคอ
โรคติดต่อตายตามลุกลามโลม
ข่มขืนฆ่าน่ากลัวมั่วเยี่ยงสัตว์
ไม่จำกัดเพศวัยไม่เหมาะสม
ธุรกิจงอกงามกามรมณ์
คุณธรรมล่มจมถมจิตใจ
ทั้งนายกินนายกามถามหาเกียรติ์
จึงบังเบียดดุเดือดจนเลือดไหล
ได้ชูคอตอแหลแก่ใครใคร
ข้านี้ใหญ่ใฝ่ธรรมล้ำเลิศดี
ประกาศก้องร้องว่าข้ามีเกียรติ์
เที่ยวหยามเหยีดรังเกียจและเสียดสี
วัดคุณค่าคนด้วยรวยจนมี
นายเกียรติ์นี้ร้ายกาจอนาถใจ
หน้าส่วนตัว
1185
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
