3 มกราคม 2551 20:11 น.
อินสวน
ลงพูสี ซื้อเสื้อผ้า และอาหาร
อยากเที่ยวบ้าน ขวัญตา จะว่าไหม
น้องชวนเชิญ เอิ้นรับคำ ด้วยน้ำใจ
ลงเรือไฟ ข้ามฝั่งโขง ตรงท่าเรือ
พ่อยินดี แม่ปรีดา แต่งพาขวัญ
ญาติร่วมกัน อำนวย คอยช่วยเหลือ
ผูกข้อมือ อวยชัย ได้จุนเจือ
โอบเอื้อเฟื้อ เพื่อเป็นลูก ผูกสัมพันธ์
จวบพลบค่ำ งามขำ นำข้ามฟาก
สุขล้นหลาก ประทับใจ ในห้วงฝัน
ท่องสวรรค์ สุขสันต์ปลื้ม ลืมคืนวัน
สัญญามั่น ไม่จืดจาง ร้างไมตรี
ดีสโก้เธค ชื่อราตรี ที่เมืองชวัว
ไม่มีมั่ว เรียบร้อยนัก มีศักดิ์ศรี
ทั้งเต้นร้อง ลีลา เข้าท่าดี
งามเหลือที ปาสะลอพ แสนชอบใจ
ราตรีสวัสดิ์ นัดหมาย อ้ายแต่เช้า
อย่าขี้เซา ตีห้า อย่าเผลอไผล
นาฬิกา ดังปลุก ลุกทันใด
เจ้าจอมใจ นั่งรอถ้า หน้าเรือนนอน
ห้าโมงครึ่ง ถึงถนน คนพลุกพล่าน
ต่างเตรียมการ ตักบาตรรอ ต่อสลอน
แม่เตรียมข้าว กล้วยหอม พร้อมรับพร
เคียงคู่ซ้อน ทำบุญ อบอุ่นใจ
อาหารเช้า เรียบง่าย ได้ข้าวเปียก
คนไทยเรียก คล้ายก๋วยเตี๋ยว แต่ไม่ใช่
จิบกาแฟ ร้านปะซานิยม รมกลิ่นไอ
เทนมใส่ ได้ขนมคู่ ช่างดูดี
เข้ายามสาย ใจหาย ใกล้ลาจาก
คิดถึงมาก มอบของฝาก ผ้าหลากสี
กล้องถ่ายรูป คู่ใจ ให้คนดี
หากบุญมี พี่กลับมา อย่าอาวรณ์
สิบเอ็ดโมง ตรงเวลา มาแอร์พอร์ต
พี่อิดออด หวั่นไหว ใจรุ่มร้อน
มองสบตา สื่อสัญญา ก่อนลาจร
แววสะท้อน ถอนสะอื้น กลืนร้าวราน
โบกมือลา น้ำตาไหล ร่ำไรโศก
ทั่วทั้งโลก ระบือนาม ตามเล่าขาน
วัฒนธรรม เลิศล้ำ งามตระการ
อีกไม่นาน น้องรอพี่ ที่หลวงพระบาง
1 มกราคม 2551 15:41 น.
อินสวน
ลาหยุดงาน สำราญใจ ไปท่องเที่ยว
แม้โดดเดี่ยว ไม่เป็นไร ใช่ปัญหา
หลวงพระบาง วางจุดหมาย ได้เวลา
เหิรลัดฟ้า ลาวแอร์ไลน์ สายการบิน
ข้ามขุนเขา ลำเนาเขต แม่โขงขาน
ร่อนลงลาน อย่างปลอดภัย ใฝ่ถวิล
แรกสัมผัส มิตรไมตรี ที่ยลยิน
ภาษาถิ่น สบายดี มีเยื่อไย
ประชาสัมพันธ์ โทรฯยืนยัน เรื่องเฮือนพัก
นามรู้จัก มาลิดา น่าอาศัย
สองแสนกีบ รีบจอง ห้องทันใด
ด้วยหัวใจ กระหยิ่มย่อง พองเบิกบาน
ยามเย็นยล มณฑลถิ่น จินตนา
ดูแปลกตา งามสะอาด นิวาสถาน
ชาวฝรั่ง คับคั่ง ทั้งเมืองชาน
ร้านอาหาร บริการ ละลานตา
แวะลิ้มลอง เบียร์ลาว เคล้าบรรยากาศ
ธรรมชาติ แมกไม้ กิ่งใบหนา
บริกร น่าฮัก เอิ้นทักมา
ทั้งวาจา รอยยิ้ม ชวนอิ่มใจ
โชคช่างดี ที่ได้เจอ เธอน่ารัก
ได้รู้จัก สมัครเหมือน เป็นเพื่อนใหม่
รับปากว่า จะนำทาง เที่ยวท่องไป
ทั้งใกล้ไกล ในเขตห้วง หลวงพระบาง