17 พฤษภาคม 2551 16:30 น.
อินสวน
พฤษภา พฤกษา พนาสันต์
พร้อมเพรียงกัน ผลิดอกใบ ให้โลกสวย
สู่วสันต์ อันชุ่มฉ่ำ เอื้ออำนวย
สวรรค์ช่วย ด้วยบันดล ฝนหลั่งริน
พฤษภา เวลาเริ่ม เปิดเทอมใหม่
ดอกไม้ไทย งามสดใส ในทุกถิ่น
ทั้งไม้เมือง เอื้องดอย ด้อยดอกดิน
ต่างถวิล ปริญญา ที่ท้าทาย
พฤษภา เพาะกล้า หน้าหว่านไถ
กำลังใจ ในทุนรอน ก้อนสุดท้าย
รอฝนฟ้า ห่าใหญ่หวัง ดังทำนาย
คงคลี่คลาย ขายข้าว ทุเลาจน
พฤษภา ฟ้าประทาน หรือกลั่นแกล้ง
ข้าวของแพง แก่งแย่ง ทุกแห่งหน
เพียงน้ำมัน อาหาร พอทานทน
น้ำใจคน เหือดหาย โหดร้ายจัง
พฤษภา ห่ากระสุน กรุ่นรู้สึก
รอยจารึก ขมขื่น ยังค้างคลั่ง
สังเวยชีพ ประชาธิปไตย ไทยอยู่ยัง
ได้แต่หวัง พฤษภา อย่าทมิฬ
14 พฤษภาคม 2551 08:11 น.
อินสวน
ฟ้าคะนอง ร้องครวญ ชวนไหวหวั่น
ท่ามกลางฝัน ขวัญผวา แววตาหมอง
ม่านสายฝน สับสน คนเหม่อมอง
ต่อเนื่องนอง รองล้น บนผืนดิน
มรสุม คลุ้มคลั่ง คำสั่งฟ้า
โบยพฤกษา พาโลมลู่ อยู่ไม่สิ้น
วูบลมพัด สัมผัสใจ กลิ่นไอดิน
ทอดถวิล จินตนา คอยหาใคร
ท่ามสายฟ้า มองหา ห่างจุดหมาย
แม้เดียวดาย ใจไม่ท้อ พอทนไหว
โค้งม่านฟ้า จรดดิน ถิ่นแดนไกล
หนาวบ้างไหม ฝากห่วงไย ไปปลอบโยน
เกาะหน้าต่าง อ้างว้าง จางรอยฝัน
หมายเชื่อมั่น วันไม่สิ้น กลิ่นไอฝน
ยังยืนยัน มั่นใจ ใครบางคน
ฝากเม็ดฝน จูบกลางใจ แม้ไกลตา
3 พฤษภาคม 2551 10:11 น.
อินสวน
ยิ่งดั้นด้น ค้นหา ฟ้ายิ่งกว้าง
ใจอ้างว้าง เคว้งคว้าง ห่างจุดหมาย
ยิ่งสืบเสาะ เกาะเกี่ยว ยิ่งเดียวดาย
เหือดแห้งหาย โหยหา ว้าวุ่นทรวง
หนักเหนื่อยหน่วง ล่วงล้า ไขว่คว้าไล่
หม่นหมองไหม้ ใจหมาง ร้างลืมห่วง
กี่ฝนหนาว ร้าวร้อน ย้อนคำลวง
ล้านดาวดวง ห้วงหาว เรื่องราวรอย
เหน็ดเหนื่อยไหม เพียงใด มากมายหมด
ท้อรันทด จดจาร ผ่านเหงาหงอย
กี่วันวาร นานเนิ่น เกินรอคอย
หมื่นพันร้อย ยังน้อย ถ้อยคำวอน
ขอบฟ้านี้ อยู่ที่ใจ ใช่ไกลกว้าง
ระยะทาง ใช่ช่องว่าง ห่างกั้นขวาง
เหตุไฉน ทำไม ใจเปราะบาง
ให้จืดจาง ร้างรอย เพราะน้อยใจ
10 เมษายน 2551 11:40 น.
อินสวน
หางนกยูง แดงแสด กลางแดดจ้า
งามจับตา ท้าทาย รอสายฝน
หรือตั้งท่า คอยหา ใครหลายคน
เมษายน ยามเยือน เหมือนยินดี
รอยแย้มยิ้ม อิ่มเอม เต็มใบหน้า
ทั้งปู่ย่า ตายาย ไม่หน่ายหนี
กราบพ่อแม่ ญาติผู้ใหญ่ ใจปรานี
เหล่าน้องพี่ เพื่อนพ้อง ปรองปรีดา
เสื้อผ้าใหม่ ตั้งใจ หามาฝาก
ของขวัญจาก เมืองหลวง ด้วยห่วงหา
ยีนส์ของพี่ นี่สร้อยทอง ของคุณอา
ตามสัญญา น้องชายได้ รางวัล
ถึงเวลา อาหาร คาวหวานพร้อม
ตั้งวงล้อม อ้อมอุ่น กรุ่นกล่อมขวัญ
เบิกบายศรี วันดี พญาวัน
ร่วมเรียงกัน เอื้ออวย ด้วยผูกพัน
แว่วน้ำคำ จำเรียง เสียงทายทัก
บอกความรัก จริงใจ ไม่แปรผัน
แม้ห่างเหิน เนิ่นนาน ผ่านวารวัน
ยังใฝ่ฝัน ได้ชื่นชวน หวนคืนรัง
สวมเสื้อใหม่ มั่นใจ ในความหล่อ
เพื่อนคงรอ งานศิษย์เก่า เล่าความหลัง
กราบคุณครู ผู้มีคุณ หนุนพลัง
คำสอนสั่ง ยังสดับ ประทับใจ
คูนอร่าม งามเหลือง เรืองประดับ
เบ่งบานรับ งามขำ จำได้ไหม
บ้านนาเรา เพื่อนเก่า เฝ้าห่วงใย
กำลังใจ มีให้ ไม่จืดจาง
แสนสุขสันต์ วันสงกรานต์ เบิกบานจิต
มีกัลยาณมิตร ไม่เหินห่าง
สุขภาพดี มีชัย ไม่แรมร้าง
ช่วยกันสร้าง เมืองไทย ให้งดงาม
3 เมษายน 2551 09:47 น.
อินสวน
วิชาการถูกผิดทฤษฎี
สามารถชี้ชัดเจนเป็นเหตุผล
ยากตัดสินชีวิตจิตใจคน
ทุ่มเทท้นก็หลั่งล้นไม่เต็มใจ
อัตตานังอุปมังกเร
คือเสน่ห์แห่งตนคนรักใคร่
เอาใจเขาใส่ใจเรามากเท่าใด
จึงจะได้ใจมากมายจากหลายคน
อยากหลีกลี้ให้โลกนี้มีเพียงเรา
จะหงอยเงาหรืออย่างไรใจสับสน
หากโลกนี้ต้องมีใจให้อดทน
คงอับจนในวังวนพันธนา
ขอเพียงใจไม่ทำให้ใครเดือดร้อน
อาจปรนผ่อนอ่อนไหวไม่ไร้ค่า
หากทำให้ใครขัดใจใช่เจตนา
ไม่มีอะไรมากกว่าความจริงใจ
หน้าส่วนตัว
3467
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
