24 มกราคม 2553 07:07 น.
อินสวน
ศาลาชายชาตรี
อีกวิถีและคงคา
ล้วนเป็นสาธารณา
เหล่าประชานึกตรึกตรอง
ศาลาคนพักใจ
ผ่านมาไปใช่เจ้าของ
ละสิทธิ์คิดครอบครอง
ตามครรลองต้องจากไป
ศาลามีคนเศร้า
ดูเงียบเหงาซึมเซาไฉน
ถมทับทิ้งทุกข์ไว้
ตะกอนใจท่วมศาลา
แม้นหมายชายชาตรี
เหล่านารีปรารถนา
เชยชิดคิดตีตรา
พันธนาล่ามโซ่ใจ
ชายชาญจึงรานเจ็บ
ด้านหนาวเหน็บเก็บเงื่อนไข
แรงกดดันภายใน
ปล่อยชายให้ใจเสรี
วิถีที่เทียวท่อง
ปราศเจ้าของมองถ้วนถี่
ทุกคนทั้งจนมี
ตราบเศรษฐีถึงขอทาน
ต่างทอดทิ้งรอยย่ำ
เป็นทางธรรมกรรมสถาน
ทุกเท้าที่ก้าวผ่าน
ทิ้งวันวารให้เดียวดาย
คงคาวารีไหล
ล่อเลี้ยงไกลไม่สิ้นสาย
ชุบชีพชนมากมาย
พรรณรายสองฝั่งชน
กระแสสินธุท่อง
ที่หลากล่องไม่หมองหม่น
จริงใจกับทุกคน
อภิสิทธิ์ชนอย่าคิดครอง
22 มกราคม 2553 10:29 น.
อินสวน
ในหนึ่งใจมากมายล้านรู้สึก
คะนองคึกลึกเร้นเต้นระส่ำ
หมื่นตะวันแสนฝันล้านถ้อยคำ
บันทึกจำสุขเสพและเจ็บรอย
ในหนึ่งจิตวิญญาณบันดาลรัก
ที่ทอถักถมทับนับหลายร้อย
ไม่สิ้นสุดเติมต่อการรอคอย
ยังนิดน้อยไม่ถึงครึ่งต้องการ
หนึ่งความรักหนักหนากว่าจารจด
รักทั้งหมดจึงเก็บเจ็บผสาน
เป็นแผลหลบซ่อนไว้ในดวงมาลย์
ประสบการณ์ผ่านพอรอเวลา
ในวันนี้เธอฉันรวมหนึ่งใจ
แม้เรื่องใหญ่เพียงใดใช่ปัญหา
เป็นรักแรกและสุดท้ายในสัญญา
ที่ผ่านมาเพียงว่า......รอยอารมณ์
17 มกราคม 2553 11:16 น.
อินสวน
ชีวิตมีมากมายหลายเรื่องราว
ทั้งปวดร้าวหนาวเหน็บและเจ็บช้ำ
สุขเกษมเปรมฤทัยให้จดจำ
มีตกต่ำเฟื่องฟูควบคู่ไป
ชีวิตนี้มากล้นคนเกี่ยวข้อง
เป็นเรื่องของเวรกรรมเก่าสมัย
มีรักจริงชิงชังแย่งชิงชัย
ทั้งพอใจขมขื่นฝืนอารมณ์
ล้วนแล้วมีความจริงจินตนาการ
ส่อสันดานแสดงตามเหมาะสม
มีเหตุผลเงื่อนไขหลายปุ่มปม
ให้ด้อยข่มดีเด่นเช่นหลายคน
บ้านกลอนไทยในวิถีที่เสนอ
รำพันเพ้อลำดับความสับสน
อาจมีบ้างสาระที่ปะปน
เปรียบถนนศาลาและวารี
ผ่านมาแล้วผ่านไปในห้วงกาล
กระแสธารหลากเชี่ยวไหลเร็วรี่
เกลียดรักชอบช่างใครไม่ไยดี
สิทธิเสรี....ชนล้วนที่ควรมี
12 มกราคม 2553 15:27 น.
อินสวน
มื้อกลางวันที่ร้านบุญย่าศักดิ์
สวยงามนักระเบียงเคียงชายโขง
บริกรต้อนรับคำนับโค้ง
ดูปลอดโปร่งโล่งแลละลิบตา
จิ้มแจ่วบองตำแตงแกงอ่อมวัว
เครื่องเคียงยั่วถั่วผักแซ่บนักหนา
แสนห้าพันกีบเก็บเป็นเงินตรา
จึงบ่ายหน้าตาดกวางสีที่ลือไกล
ผ่านไร่นาอุดมสมบูรณ์พร้อม
เรียงรายล้อมขุนเขาลำเนาไสว
เกษตรกรรมทำนาขั้นบันได
ลำธารไหลเลี้ยงหล่อก่อชีวี
มีชุมชนลาวม้งคงเอกลักษณ์
ปลูกพืชผักหัตถกรรมตามวิถี
ข้างเส้นทางลดเลี้ยวเขียวขจี
ตาดกวางสีมาถึงตลึงงัน
ฤาจะเป็นดังเช่นเทพนิยาย
ธาราสายไหลหลากจากสวรรค์
เนรมิตสรรเสกอเนกอนันต์
เป็นเชิงชั้นหลั่นลดงดงามจริง
เป็นแอ่งสระชะลอเชี่ยวเขียวอมฟ้า
ต่างลงมาแหวกว่ายทั้งชายหญิง
บันทึกภาพประทับจำคำอ้างอิง
เก็บทุกสิ่งประดับประทับใจ
11 มกราคม 2553 18:39 น.
อินสวน
ออกเขตห้วงหลวงพระบางมรดก
ใจสะทกห่างอกอ้อมกอดพี่
เห็นลำเนาป่าเขาเขียวขจี
น้องจากพี่คราวนี้คงเนานาน
สองข้างทางอ้างว้างเหมือนร้างแล้ว
เจ้าดวงแก้วจำลาแม่ตาหวาน
ผ่านป่าดงพงพฤกษ์ลึกกันดาร
อกร้าวราญเจ็บลึกพี่ตรึกตรอง
เห็นน้ำเหืองไม่แห้งยังแรงไหล
แต่น้ำใจแล้งไร้ไม่สนอง
น้ำเย็นใสทำไมไยขุ่นข้อง
หรือใจน้องขุ่นคล้ำน้ำคำลวง
ถึงเขตบ้านย่านคนชนบท
ดูลันทดหดหู่ห่างเมืองหลวง
พี่ยิ่งหวนโหยหาสุดาดวง
เพราะเป็นห่วงดวงใจห่างไกลตา
เหล่าเด็กน้อยเลิกเรียนเดินเรียงไล่
แสนหวั่นใจเลิกรักเป็นหนักหนา
อยากเดินเรียงเคียงข้างไม่ร้างรา
ปรารถนาเพียงเจ้าโปรดเข้าใจ
เห็นคุณยายเก็บฟืนสุมไฟผิง
โอ้น้องหญิงของพี่เป็นไฉน
ยามหนาวยิ่งน้องผิงอิงอุ่นใคร
ยิ่งหมองไหม้กลัวใจน้องรวนเร
ผ่านหน้าบ้านริมทางช่างตัดผม
กลัวเอวกลมตัดสัมพันธ์แล้วหันเห
หัวอกชายใช่มักง่ายชอบถ่ายเท
เจ้ารักเร่อย่าโลเลตัดพี่เลย
ถึงท่าเรือเหลือกลั้นสะท้านอก
สายอุทกสองสีกระนี้เอ๋ย
โขงสีขุ่นน้ำอูใสไหลชิดเชย
คล้ายเปิดเผยให้ดูชู้สองใจ
เรือลอยลำเห็นถ้ำโขดเขาคล้าย
บอกความหมายลึกล้ำกว่าถ้ำไหม
เรียกถ้ำติ่งยิ่งอยากดูรู้ภายใน
จะเทียบเท่าถ้ำใจในอกนวล
พระพุทธรูปรายล้อมน้อมลงกราบ
โปรดรับทราบไม่ลาลับจะกลับหวน
หินงอกย้อยแปลกตาน่าคิดครวญ
ถามทบทวนมิ่งมิตรคิดอย่างไร
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
2322
