31 มีนาคม 2553 11:36 น.
อินสวน
ฟ้าคำรณฝนพรมลมกรรโชก
โบยกิ่งโศกโยกโยนโอนเอนไหว
นอกหน้าต่างอ้างว้างดูห่างไกล
ความห่วงใยจากใครอยู่ไหนกัน
มองม่านหม่นฝนพราวจากราวฟ้า
ภาพมัวพร่าเกินกว่าจะคว้าฝัน
มีบางอย่างกั้นกลางทางผูกพัน
ความสำคัญแบ่งปันผกผันแปร
สายฝนจางริมหน้าต่างบานเก่า
กลิ่นไอฝนปนเหงาเร้ารอยแผล
กลีบคูนเหลืองร่วงหล่นปนกลีบแค
เกลื่อนบนแคร่ไม้ไผ่ใต้โศกเงา
เจ้าของบ้านกวาดลานร่องรอยหล่น
ความสับสนทิ้งในถังใบเก่า
เก็บทุกอย่างลงวางให้บางเบา
จึงบอกเล่าเรื่องราวส่งข่าวมา
26 มีนาคม 2553 10:44 น.
อินสวน
บนหนทางอ้างว้างช่างโหดร้าย
มองจุดหมายปลายฟ้าเกินกว่าฝัน
เหมือนโลกร้างเดียวดายไร้ผูกพัน
เพียงเศษเสี้ยวแบ่งปันนั้นไม่มี
ลมคิมหันต์วันเหงาเศร้าเร้นลึก
ซ่อนรู้สึกในซอกที่หลอกลี้
พัดเล้าโลมพรมรักด้วยภักดี
มวลดอกไม้หลากสีที่เบ่งบาน
ท่ามสีสันสดใสใจกลับหม่น
ความสับสนปะปนบทเพลงหวาน
เอ่อไหลล้นคนรอทรมาน
วอนลมผ่านรักฝากจากคนไกล
ปลายราวฟ้าเมฆาพราวระยับ
ยังคอยนับสดับความเคลื่อนไหว
มีเพื่อนเก่าแนบเนาที่ราวไพร
คอยส่งใจไปหาปรารถนาดี
28 กุมภาพันธ์ 2553 16:08 น.
อินสวน
สรรพสิ่งหยุดลง ณ ตรงนี้
แม้เวลานาทีที่เคยหมุน
ทั้งเดือนดาวพราวฟ้าเคยการุณย์
สุริยาเอื้ออุ่นที่อาทร
มวลดอกไม้ชูช่อรอสดับ
เสียงขานขับหยุดโหมเล้าโลมก่อน
พระพายพร่ำรำเพยเคยอวยพร
ขอวิงวอนอ้อนท่าน...หยุดรับฟัง
ข้ามีเสียง หัวใจแสนไพเราะ
ฟังเสนาะรื่นรมย์สุขสมหวัง
ด้วยจังหวะทำนองกึกก้องดัง
เปรียบเสียงสั่งสวรรค์บันดาลมา
ขอบคุณฟ้าภูผาเป็นพยาน
เทพประทานรางวัลอันล้ำค่า
ขอประกาศแถลงแจ้งเจตนา
ณ..เวลาสามปีที่บ้านกลอน
ต่อแต่นี้คงมีแต่ความรัก
ด้วยแน่นหนักภักดีศรีสมร
หยุดหัวใจร่อนเร่พเนจร
แอบอิงอ้อน...จอมขวัญ..จนวันตาย
16 กุมภาพันธ์ 2553 15:19 น.
อินสวน
เขตขอบฟ้าขุนเขาสีเทาหม่น
เห็นถนนอ้อมป่ายเป็นลายเส้น
โขดเขาเขินขอบขั้นลดหลั่นเป็น
สลับเร้นซับซ้อนสูงเสียดแซง
ข้ามจุดผ่านแดนด่านบ้านห้วยโก๋น
สู่ภูโพนร้อนร่ายสายลมแล้ง
กรูกราวระนาวรอบล้วนกรอบแดง
ดูโหยแห้งผะผ่าวทั่วราวไพร
หริ่งเรไรร่ำหล่มระงมร้อง
ตามทำนองก้องกลบกระทบไล่
ท่ามกันดารสะท้านราญฤทัย
ไม่สิ้นไร้สายฝันบันดาลริน
ช่อเสี้ยวขาวสกาวพราวระยับ
ปลอบประดับรับขวัญปานถวิล
พร่ำเพรงเพียรผลพลีชุบชีวิน
สูฐานถิ่นเมืองเงินดำเนินมา
แวะโรงหมอ พัวพันธ์มิตรไมตรี
แสนยินดีเต็มใจได้มาหา
ร่วมโครงการเร่งรัดพัฒนา
สืบค้นคว้าวิชาการงานวิจัย
ใจลันทดหดหู่น่าเป็นห่วง
กับภาระหนักหน่วงคนป่วยไข้
ครุภัณฑ์การแพทย์ไม่พอใช้
มาตรฐานปลอดภัยไม่เพียงพอ
ตะวันคล้อยเคลื่อนคล้ายตอนบ่ายแก่
รถเลื่อนแลเหลียวมองท่องเทียวต่อ
เมืองหงสาหุบเขาเงาทาบทอ
แวะรับหมอบุญพักตร์เพื่อนรักกัน
แล้วมุ่งหน้าตะลุยฝุ่นตลบ
ทางผ่านพบคุณค่านักล่าฝัน
ทั้งลาวม้ง ขะมุผู้ผูกพัน
ร่วมสร้างสรรค์แบ่งปันความงดงาม
สุริยาลาร่ำค่ำคืนคืบ
ยังเสาะสืบยืนยันไม่หวั่นหวาม
ขับเลาะเลี้ยวเร่งด่วนขบวนตาม
ทะยานข้ามโขดเขาลำเนาธาร
ถึงไชยะบุรีที่มุ่งหมาย
คนทักทายอินสวนสำนวนหวาน
สบายดีรวยรื่นดูชื่นบาน
ผู้อำนวยการโรงหมอรอยินดี
14 กุมภาพันธ์ 2553 07:19 น.
อินสวน
ไม่มีแม้ดอกไม้สื่อใยรัก
ไม่มีคำแน่นหนักพร่ำรักหวาน
ไม่มีความผูกพันอันยาวนาน
ไม่ต้องการของขวัญหรือสิ่งใด
ไม่ซึมเศร้าเหงาซ่อนคอยงอนง้อ
ไม่เคยรอใจสั่นหรือหวั่นไหว
ไม่เคยคิดทอดทิ้งหรือจริงใจ
ไม่มีใครต้องไปหรือใครมา
ไม่จำเป็นไม่เห็นจะสำคัญ
ไม่มีวันวันนี้จะดีกว่า
ไม่มีบทรักช้ำพร่ำพรรณนา
ไม่มีฉากน้ำตาไหลบ่านอง
มีแต่เสียงหัวเราะและเยาะเย้ย
มีแต่ความคุ้นเคยเฉยชินหมอง
องุ่นเปรี้ยวมะนาวหวานตามครรลอง
ไม่เรียกร้อง...ต้องการ....รักจากใคร
หน้าส่วนตัว
1346
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
