หน้าส่วนตัว
สาวน้อยคนหนึ่งนั้น เล่นเพลง
งันเงียบแล้วบรรเลง ร่ายนิ้ว
เปียโนขับครืนเครง โลดแล่น
ไพเราะแลเพริศพลิ้ว เพราะพริ้งจับใจ
ได้ฟังแล้วแอบยิ้ม ยินดี
คอยส่งสายตาพลี เพื่อเจ้า
ในมือชุ่มเหงื่อมี ช่อดอก ไม้งาม
หวังมอบใช่หยอกเย้า แต่ให้จากใจ
ใครเลยจะนึกรู้ ใจคน
ยามที่รักแรกดล จิตข้อง
ทั้งโลกช่างชอบกล เหมือนอยู่ เพียงเรา
ทั้งที่คนทั่วห้อง หนึ่งร้อยก็เกิน
อัญเชิญเพลงจบแล้ว ยิ้มมา
ตาสบประสานตา จดจ้อง
ผู้คนกลับแน่นหนา ไม่อาจ ใกล้กัน
สองเนตรเราต่างฟ้อง ปวดร้าวทั้งใจ
2074
