23 พฤศจิกายน 2549 04:54 น.
อินทรีน้อย
วานนี้พบหนึ่งเจ้า แมลงปอ
บินว่อนมาเคลียคลอ กิ่งหญ้า
จึงฝากหนึ่งฝันทอ ด้วยใฝ่
วานส่งดาวเด่นฟ้า ฟากโพ้นปลายฝัน
กำนัลแด่เด็กน้อย หนึ่งนาม
เขาท่องผ่านโมงยาม เยี่ยมข้า
เขาชอบคิดไต่ถาม หลายหลาก
ถามเสร็จก็บ่ายหน้า โบกไม้มือลา
จรรยาบ่งลูกเจ้า เยาว์วัย
ชอบท่องเที่ยวเยี่ยมไป ทั่วฟ้า
แวะดาวหนึ่งดาวไหน ตามแต่ ใจนา
แล้วล่องไปสุดหล้า ไม่รู้ดาวไหน
ชอบใจคำพูดเจ้า มากมาย
บี หก หนึ่ง สอง ปลาย ภพเจ้า
ความคิดช่างหลากหลาย มุมต่าง
วานบอกเพื่อนหนึ่งเฝ้า ส่งยิ้มสวัสดี
...........................................................................
แมลงปอสั่นปีกแล้ว บินไป
ไม่ตอบว่ากระไร จากแล้ว
คิดถึงแค่ส่งใจ ถามข่าว
แนบปีกบางเพริศแพร้ว หนึ่งเจ้าแมลงปอฯ
วันนี้พบหนึ่งเจ้า โนรี
..............
14 พฤศจิกายน 2549 00:40 น.
อินทรีน้อย
เขาบอกว่าข้าร้ายหมายจันทร์เจ้า
ทั้งที่นั่งจับเจ่าเฝ้ากอหญ้า
ภัยรอบด้านทั้งเหยี่ยว, แมว, งูนานา
หาเวลาลอบมองจันทร์นั่นยากเย็น
นักกวีทั้งหลายใส่ร้ายข้า
ว่าเฝ้าเพ้ออ้อนจันทราทุกคราเห็น
หารู้ไม่ชีวิตน้อยข้าลำเค็ญ
จันทร์ผ่องเพ็ญสูงสง่ากว่าเด็ดดม
ยังตัดพ้อต่อว่าเห็นข้าอยู่
นั่งคุดคู้ใจกลางจันทร์อย่างสุขสม
จันทร์สาดแสงสุดปลายฟ้าข้าเพียงชม
เท้าข้าเดินยังพลาดล้ม...ฤา...เอื้อม.......จันทร์
ในตำนานเล่าไว้ในจันทร์เจ้า
มีรูปเงาเยี่ยงข้าในจันทร์นั่น
ข้าไม่รู้เรื่องราวหรอกเกิดไม่ทัน
เพียงยังชีพไปวันวันตามครรลอง
นะ กวีทั้งหลายอย่าได้ตู่
ยังไม่รู้วิสัยข้า อย่า.............ขอร้อง
ตาพวกท่านต่างหากที่หมั่นมอง
นิยามใหม่ คน...สิจ้อง เฝ้าปองจันทร์
11 พฤศจิกายน 2549 16:33 น.
อินทรีน้อย
“เร่งเข้าเถิด! วัวเอ๋ย! ทำงานเข้า!
ทุกค่ำเช้าอย่าอู้ให้กูฉุน
อย่าลืมสิว่ากูมีพระคุณ
หญ้าทุกกอก็ล้วนทุนทุนของกู
กูอุตส่าห์ลากมึงมาจากป่าใหญ่
ที่มีภัยรอบด้านพาลอดสู
มาอยู่ใต้ชายคาที่นากู
มึงจงรู้กูลำบากกว่าลากมา
อย่าสะเออะเที่ยวออกไปนอกที่
ไม่งั้นกูจะตีไม่ไว้หน้า
ไปโน่น! ไร่! อย่าใกล้บ้าน ให้รกตา
แน่ะมาทำมองหน้าทำท้าทาย
ทำงานไปอย่าบ่นทนเอาหน่อย
กูจ่ายเงินไปไม่น้อยกับค่าที่
กินหญ้ากูจงตอบแทนกูให้ดี
ลูกค้ากูล้วนผู้มีอันจะกิน”
เสียงตะโกนกึกก้องเต็มสองหู
เพิ่งจะรู้ว่าตัวติดหนี้สิน
ท่านเจ้านายรีดนมไปขายกิน
เพราะข้ามาอาศัยดินเจ้านายนอน
แต่ใจข้าว้าวุ่นงุนงงนัก
ยิ่งคิดหนักในใจคลับคล้ายหลอน
จึงลองพังคอกมาข้าขอจร
กลับไปนอนในป่าบ้านข้าเอง
9 พฤศจิกายน 2549 16:29 น.
อินทรีน้อย
วุ่นวายสับสนอลหม่าน
งุ่นง่านงุนงงสงสัย
เหนื่อยหน่ายหนัักนักนะใจ
สิ่งใดสิ่งใดเดิมเดิม
ท้อแท้ทุกข์ทนท่วมทับ
ไข้จับขั้วใจพูนเพิ่ม
หมองหม่นมัวเมาเข้าเติม
ส่งเสริมโศกเศร้าแสบซึ้ง
สุดท้ายก็เป็นเช่นนี้
หน้าตาดูดีกลับบึ้ง
ไร้แววควรค่าตราตรึง
เหมือนหนึ่งลิงนี้นี่เอง
หน้าส่วนตัว
3562
