14 พฤศจิกายน 2549 00:40 น.
อินทรีน้อย
เขาบอกว่าข้าร้ายหมายจันทร์เจ้า
ทั้งที่นั่งจับเจ่าเฝ้ากอหญ้า
ภัยรอบด้านทั้งเหยี่ยว, แมว, งูนานา
หาเวลาลอบมองจันทร์นั่นยากเย็น
นักกวีทั้งหลายใส่ร้ายข้า
ว่าเฝ้าเพ้ออ้อนจันทราทุกคราเห็น
หารู้ไม่ชีวิตน้อยข้าลำเค็ญ
จันทร์ผ่องเพ็ญสูงสง่ากว่าเด็ดดม
ยังตัดพ้อต่อว่าเห็นข้าอยู่
นั่งคุดคู้ใจกลางจันทร์อย่างสุขสม
จันทร์สาดแสงสุดปลายฟ้าข้าเพียงชม
เท้าข้าเดินยังพลาดล้ม...ฤา...เอื้อม.......จันทร์
ในตำนานเล่าไว้ในจันทร์เจ้า
มีรูปเงาเยี่ยงข้าในจันทร์นั่น
ข้าไม่รู้เรื่องราวหรอกเกิดไม่ทัน
เพียงยังชีพไปวันวันตามครรลอง
นะ กวีทั้งหลายอย่าได้ตู่
ยังไม่รู้วิสัยข้า อย่า.............ขอร้อง
ตาพวกท่านต่างหากที่หมั่นมอง
นิยามใหม่ คน...สิจ้อง เฝ้าปองจันทร์
11 พฤศจิกายน 2549 16:33 น.
อินทรีน้อย
“เร่งเข้าเถิด! วัวเอ๋ย! ทำงานเข้า!
ทุกค่ำเช้าอย่าอู้ให้กูฉุน
อย่าลืมสิว่ากูมีพระคุณ
หญ้าทุกกอก็ล้วนทุนทุนของกู
กูอุตส่าห์ลากมึงมาจากป่าใหญ่
ที่มีภัยรอบด้านพาลอดสู
มาอยู่ใต้ชายคาที่นากู
มึงจงรู้กูลำบากกว่าลากมา
อย่าสะเออะเที่ยวออกไปนอกที่
ไม่งั้นกูจะตีไม่ไว้หน้า
ไปโน่น! ไร่! อย่าใกล้บ้าน ให้รกตา
แน่ะมาทำมองหน้าทำท้าทาย
ทำงานไปอย่าบ่นทนเอาหน่อย
กูจ่ายเงินไปไม่น้อยกับค่าที่
กินหญ้ากูจงตอบแทนกูให้ดี
ลูกค้ากูล้วนผู้มีอันจะกิน”
เสียงตะโกนกึกก้องเต็มสองหู
เพิ่งจะรู้ว่าตัวติดหนี้สิน
ท่านเจ้านายรีดนมไปขายกิน
เพราะข้ามาอาศัยดินเจ้านายนอน
แต่ใจข้าว้าวุ่นงุนงงนัก
ยิ่งคิดหนักในใจคลับคล้ายหลอน
จึงลองพังคอกมาข้าขอจร
กลับไปนอนในป่าบ้านข้าเอง
9 พฤศจิกายน 2549 16:29 น.
อินทรีน้อย
วุ่นวายสับสนอลหม่าน
งุ่นง่านงุนงงสงสัย
เหนื่อยหน่ายหนัักนักนะใจ
สิ่งใดสิ่งใดเดิมเดิม
ท้อแท้ทุกข์ทนท่วมทับ
ไข้จับขั้วใจพูนเพิ่ม
หมองหม่นมัวเมาเข้าเติม
ส่งเสริมโศกเศร้าแสบซึ้ง
สุดท้ายก็เป็นเช่นนี้
หน้าตาดูดีกลับบึ้ง
ไร้แววควรค่าตราตรึง
เหมือนหนึ่งลิงนี้นี่เอง
18 กันยายน 2549 12:09 น.
อินทรีน้อย
ชื่อว่าความรักนี้ เช่นใด
น่าแปลกที่ใครใคร ก็รู้
ถามเถิดหากสงสัย ล้วนตอบ ได้นา
แต่แตกต่างกระทู้ ที่ล้วนอธิบาย
ความหมายแห่งรักนั้น ฉันใด
ใครหนึ่งเจ็บนักใจ เจ็บช้ำ
ความรักที่หลงใหล ทำเจ็บ
หนาวเหน็บใจลึกล้ำ ทุกข์ท้อทั้งใจ
ใครหนึ่งรักแรกแย้ม ผลิบาน
ความรักคือตำนาน รักล้น
ทุกอย่างช่างหวามหวาน ไม่หน่าย
ลิงโลดดั่งหลุดพ้น โลกล้วนงดงาม
โลกกับความรักนั้น คล้ายคลึง
มีสุขบ้างคนจึง เกี่ยวข้อง
บางทีทุกข์ถามถึง คนเบื่อ
รัก, โลก ช่างสอดคล้อง คลับคล้ายครรลอง
5 เมษายน 2549 09:32 น.
อินทรีน้อย
ที่เธอพูดฉันก็ซึ้งก็ซึมซับ
ก็ยอมรับ รับรู้ไปทุกสิ่ง
อยากเปิดเผยหัวใจให้แอบอิง
แต่ความจริงไม่ใช่ง่ายอย่างใจคิด
ได้แค่รับความฝันอันมีอยู่
แม้จะรู้ว่าใดถูกและใดผิด
ก็คิดหนักให้หักใจไม่ให้คิด
แม้อยากเปิดจำต้องปิดอย่างปวดร้าว
แต่หัวอกหัวใจที่ไหวหวั่น
ท่ามทาง, คืนและวันอันเหน็บหนาว
ใจเพียงแนบแอบซึ้งหนึ่งแสงดาว
เก็บความฝันทุกเรื่องราวไว้...สุดใจ
หน้าส่วนตัว
962
