6 กันยายน 2553 14:54 น.
อินทรีน้อย
แมลงปอปีนป่ายฟ้า สีคราม
เลาะลัดผ่านโมงยาม เยี่ยมไม้
ด้วยปีกบอบบางงาม เป็นสุข
คอยปลอบประโลมไล้ มิ่งไม้มนต์กวี
ด้วยมีรักแรกนั้น กับกลอน
เขียนขีดตามบทตอน ร่างร้อย
หลงใหลหมู่อักษร วิจิตร
มิตรมิ่งก็ใช่น้อย ต่างโต้กวีกัน
คืนวันที่ผ่านพ้น ทุกคืน
เราต่างถูกกลบกลืน ค่ำเช้า
วัยล่วงไม่อาจขืน หรือขัด
เขียนขีดพอหยอกเย้า ชุ่มชื้นชื่นใจ
ใครเลยจะล่วงรู้ วันใด
เราอาจจากใครใคร ร่างร้าง
สิ่งใดที่ภายใน ร้องร่ำ
เขียนเถิดอย่าปล่อยคว้าง ร่างร้อยบทกวี
แมลงปอมีหนึ่งต้น กวีไกว
บินเยี่ยม ยอด, ดอก, ใบ กิ่งก้าน
ข่มเหงาข่มดวงใจ เซ็งจับ
เขียนสื่อทุกทุกด้าน จากห้วงหัวใจ
สดใสหรือโศกซึ้ง ทรงจำ
เขียนสื่อผ่านลำนำ ฝากไว้
มีบ้างแนบขำขำ มาหยอก
เท่าที่พอแต่งได้ แต่งด้วยใจจริง
อ้างอิงกลอนอื่นบ้าง บางกวี
ร้อยร่างต่างวลี แต่งแต้ม
อาศัยสื่อสุนทรีย์ แต้มแต่ง
กลอนต่อพอเยาะแย้ม หยอกล้อรมย์กวี
2 กันยายน 2553 07:17 น.
อินทรีน้อย
ท้องฟ้า ท้องฟ้า
เธอผู้เป็นดั่งจันทราแสนไกลห่าง
ฉันคิดถึงท่ามฝันอันเลือนลาง
บอกข่าวเธอให้รู้บ้างคนทางนั้น
ดอกไม้ ดอกไม้
ข้าขอฝากคำห่วงใยไปแดนฝัน
ฝากเจ้าแนบ ปีก ภู่, ผึ้ง ไปโดยพลัน
มอบให้เธอในวันที่ท้อใจ
น้ำค้าง น้ำค้าง
บนยอดหญ้าแบบบางช่างสดใส
ก่อนที่เจ้าระเหยหายกลายเป็นไอ
คำคิดถึงขอแนบไปกับไอน้ำ
ผีเสื้อ ผีเสื้อ
ถือซะว่าช่วยเหลืออย่าได้ขำ
ข้าขอฝากคำห่วงใยสักร้อยคำ
ได้โปรดนำแนบปีกไปฝากเธอ
สายลม สายลม
ขอประนมนอบไหว้ด้วยใจเพ้อ
ช่วยพัดความคิดถึงจากคนละเมอ
บอกกับเธอ ว่ารักนี้ ไม่มีจาง
26 สิงหาคม 2553 15:06 น.
อินทรีน้อย
บ่ายแห่งความคิดคำนึงถึง
ในห้วงหนึ่งระหว่างฝนหล่นรินร่วง
หน้าหนังสือกาลเวลาถูกถามทวง
ให้แง้มห้วงความทรงจำจากห้องใจ
หน้ากระดาษเก่า ๆ ชวนเหงานั่น
ฉันวาดเธอเป็นแสงจันทร์สุกสดใส
ฉันเป็นคนเดินทางไกลแสนไกล
คอยส่งยิ้มละไมให้จันทร์นวล
ตรงข้างหมอน, ข้างแก้วกาแฟกรุ่น
ริมหน้าต่าง, บนเบาะอุ่น, ระเบียง, ล้วน
เป็นที่ที่ความทรงจำได้ทบทวน
ถึงกลิ่นไออันอบอวลอดีตเรา
บ่ายแห่งความคิดคำนึงถึง
เสียงสดใสยังตราตรึง+ยิ้มเหงาเหงา
ฉันเปิดอ่านนิยายนั้นอย่างแผ่วเบา
ยิ้มพริ้มเพรายังแนบเนาในห้วงใจ
8 กรกฎาคม 2553 14:36 น.
อินทรีน้อย
กลางนอกชานวันนี้มีดาวเด่น
ศาลาบ้านยังเป็นแรงใจให้
แม้ทุกคนจะจากกันไปไกล
แต่เยื่อใยยังส่งถึงให้ซึ้งใจ
ครั้งหนึ่งเคยเติบโตจากตรงนี้
ความทรงจำดี ๆ ยังสดใส
พ่อกับแม่ก็ยังอยู่กลางห้วงใจ
รักยิ่งใหญ่ลูกจะแทนด้วยความดี
ให้รู้ว่าพ่อแม่ไม่เหนื่อยเปล่า
ที่คอยเฝ้าฟูมฟักเลี้ยงลูกคนนี้
พ่อแม่หลับขอให้หลับฝันดี
ทั้งชีวีขอทำดีบูชาคุณ
ริมหน้าต่างบานใหญ่จำได้แม่น
มองจันทร์ผ่องโดยมีแขนพ่อคอยหนุน
จะเก็บภาพเหล่านั้นไว้เป็นทุน
ยามว้าวุ่นหยืบเตือนใจไม่ให้ท้อ
3 กรกฎาคม 2553 10:53 น.
อินทรีน้อย
ความรัก ความรัก
ยังปักหลักตรงนี้ยังดีอยู่
กิ่งก้านใบยังงดงามทุกฤดู
เพราะอะไรไม่รู้ ไม่รู้แล้ว
ความรัก ความรัก
ใช่สลักเสลาใช่พลิ้วแผ่ว
แต่อยู่ในทุกนิยามความเพริศแพรว
ประดับตามกิ่งแก้วกาลเวลา
ความรัก ความรัก
ไร้น้ำหนักแต่ไม่ไร้คุณค่า
เป็นกระแสซ่อนนทีแทรกนภา
เป็นสายลมดับอ่อนล้า, เป็นยาพิษ
ความรัก ความรัก
บ้างจำหลักในใจน้อยนิ่งสนิท
บ้างขจรกระจายไปสิบทิศ
บ้างปกปิดด้วยใบหน้า บ้า+บึ้งตึง
ความรัก ความรัก
บ้างรู้จักแค่ความคำนึงถึง
บ้างฝังใจแนบชิดติดตราตรึง
บ้างเป็นเพียงลมรำพึงรำเพยพัด
ความรัก ความรัก
บ้างร้อนนักบ้างเยียบเย็นแทบเป็นหวัด
บ้างอบอุ่นละมุนละไม บ้างร้อยรัด
บ้างก็เพิ่งฝึกหัดก็พลาดล้ม
ความรัก ความรัก
เหมือนหนาวนักแล้วมีใครให้ผ้าห่ม
เหมือนดินแห้งแล้วมีสายฝนพรม
เหมือนหกล้มแล้วมีมือประคองยืน
ความรัก ความรัก
เจ้าจำหลักกลางใจใช่ที่อื่น
อยู่อย่างนั้นไม่เว้นวันและคืน
แต่พอตื่นลืมตากลับพร่าเลือน
ความรัก ความรัก
เจ้ามีอยู่จริงใช่ไหม?
หน้าส่วนตัว
2422
