15 กันยายน 2554 01:28 น.
อินทนนท์(คนเดิม)
สายฟ้าสั่งดังเหมือนแกล้งแสดงเดช
เกิดอาเพศเหตุใดหนอใคร่ขอถาม
เส้นสายฝนหล่นสายโยงทุกโมงยาม
เป็นสายน้ำตามเส้นฝนบนแผ่นดิน
ระริ้วฝนกระโจนจับเป็นทัพศึก
พร้อมผนึกเป็นศึกแน่กระแสสินธุ์
จากเม็ดหนึ่งถึงเม็ดสองนองพื้นดิน
กระแสสินธุ์ดินกับฝนระคนไกล
ทะลักผ่านที่ด้านหน้าพนาโปร่ง
ดูเตียนโล่งมีอาจรั้งพลังไหว
โจนทะยานจากน่านฟ้ามหาภัย
มิอาจให้ใครว่ากล้ามาท้าดวล
กระแทกถั่งดังสนั่นประจันจบ
เทกระทบรบระบัดสลัดสวน
กวนกระแสแปรระบบจบกระบวน
กระแสสวนม้วนกระสินธุดินประทัง
พุ่งทะลวงห้วงมหันต์ดันกระแทก
แผ่นดินแตกแหลกยับมาทับหลัง
กระท่อมไก่ใบหญ้าคันนาพัง
แผ่นดินฝังทางลาดขาดกระเด็น
คำทำนายใครว่าผิดลองคิดใหม่
ด้วยหัวใจและสายตาว่าที่เห็น
จริงหรือไม่ใช่คัมภีร์ชี้ให้เป็น
สิ่งที่เห็นเป็นหลักคู่ให้รู้ตน
รู้ควรสร้างหนทางหนีหาที่หลบ
รู้ทางจบทบทวนกระบวนฝน
รู้รักษาป่าเปลี่ยนให้เวียนวน
รู้จักฝนรู้จักฟ้ารักษาดิน
อินทนนท์
15 กันยายน 2554
12 กันยายน 2554 10:50 น.
อินทนนท์(คนเดิม)
ลำน้ำไหล ได้อาศัย ในท้องร่อง
ลุ่มลำคลอง อาศัยพา ชลาไหล
ลำน้ำน้อย อาศัยรอย ค่อยไหลไป
ลำน้ำใหญ่ อาศัยฝั่ง หลั่งนที
ทะเลใกล้ อาศัยหาด ไว้สาดซัด
เรือระบัด อาศัยผ้า กลาสี
ให้โลดแล่น บนแผ่นหล้า หานที
สองสิ่งนี้ มีให้รู้ ว่าคู่กัน
ลำน้ำใหญ่ อาศัยช่อง ร่องน้ำน้อย
ลำน้ำค่อย ล้นเข้าหา ชลาหัน
อาศัยช่อง ร่องทาง ที่ต่างกัน
ลำน้ำหัน แล้วดันซู่ เข้าสู่คลอง
สายน้ำมาก หลากเหล่า เข้าไม่หยุด
เข้าชิงฉุด มุดถาง หนทางสอง
ไหลเอ่อท่วม รวมร่าง อย่างเนืองนอง
มิอาจป้อง บนช่องว่าง หนทางไป
ลำน้ำใจ ใช่อาศัย ที่ใครแน่
ที่จริงแท้ อย่าแลหา ว่าอยู่ไหน
ร่องน้ำจิต ที่คิดอยู่ ใช่ผู้ใด
อยู่ที่ใจ ของเราแน่ ที่แท้จริง
รู้จักรับ รู้จักให้ กำไลเกิด
รู้จักเปิดช่องให้ใจอย่างสิงห์
เป็นผู้ให้ เป็นผู้รับ สลับอิง
อย่าได้ทิ้ง สิ่งใดรู้ ที่คู่กัน
ใจเปรียบรับ ดั่งกับช่อง ร่องน้ำน้อย
ดังน้ำปล่อย เข้ามามาก ยากมหันต์
น้ำที่ได้ จะท่วมใจ เท่าไรกัน
ให้เปลี่ยนผัน เป็นผู้ให้ จากใจควร
เมื่อรับมา คว้าไว้ แล้วให้ตอบ
เป็นสิ่งหนึ่ง ที่พึงชอบ ขอบใจสวน
ให้คืนกลับ สลับบ้าง อย่างคู่ควร
ทุกสิ่งล้วน จึงควรคู่ อยู่ร่วมกัน
อินทนนท์
วันที่ 11กันยายน 2554
หน้าส่วนตัว
890
