6 กุมภาพันธ์ 2556 10:58 น.
อินทนนท์(คนเชียงใหม่)
หยกในหิน
มีก้อนหยกถือกำเนิดเกิดในหิน
เป็นก้อนดินสิ้นคุณค่าราคาของ
ไม่มีใครเอาใจใส่อยากได้ครอง
เพียงแค่มองของต่ำค่าราคาดิน
เมื่อทุบหินจึงจะเห็นเป็นก้อนหยก
เพราะดินรกปรกคุณค่าราคาหิน
พอหินแตกก็แยกหยกตกลงดิน
จึงเห็นหินกินก้อนหยกที่ตกตาม
ถึงแม้นเห็นว่าเป็นหยกตกตรงหน้า
แต่คุณค่าหาใช่เป็นเช่นคำถาม
หยกที่เปรอะเลอะด้วยดินสิ้นความงาม
ต้องใช้น้ำชำระล้างอีกทางทำ
เปรียบเช่นคน..ตนไหนดูคล้ายหิน
คล้ายก้อนดินสิ้นคุณค่าดูน่าขำ
โดนดูถูกว่ารูปชั่วเนื้อตัวดำ
ไม่อาจนำล้ำหน้ากว่าผู้ใด
เมื่อรู้ตนชนชาติปามาตรต่ำ
แต่เฝ้าทำตามจิตนิมิตรหมาย
พัฒนาตัวตนฝึกฝนไป
จึงเปรียบคล้ายสลายหินที่กินตน
ฝึกแค่ตนใช่หลุดหล่นพ้นไปหมด
จะหมดจดต้องฝึกจิตสัมฤทธิ์ผล
มีธรรมะคอยขัดถูคู่ใจตน
สิ้นกังวลว่าตนต่ำอย่างคำใคร
หินก็คล้ายอย่างกายนอกที่บอกเล่า
หยกคือใจข้างในกล่าวว่าเท่าไหน
หากกายนอกเป็นหยกทำตรงข้ามใจ
แต่ข้างในกลายเป็นหินก็สิ้นดี
จึงฝากกลอนก้อนหินที่กินหยก
เพื่อหยิบยกหยกคือใจในวิถี
หินอยู่นอกหยกอยู่ในไร้ราคี
คนจะดีหยกจะเด่นก็เช่นกัน
อินทนนท์
6 กุมภาพันธ์ 2555
7 พฤศจิกายน 2555 12:50 น.
อินทนนท์(คนเชียงใหม่)
เมื่อครั้งก่อน ตอนเป็นเด็ก ยังเล็กนัก
แม่คอยทัก คอยตักเตือน เสมือนสอน
ให้อยู่คง ดำรงมั่น ทุกขั้นตอน
ที่แม่สอน ให้ลูกจำ คำโบราณ
แม่บอกหนึ่ง มี ถ้วยใส ด้วยใยแก้ว
ประดับแวว เจียรนัย พิไลหวาน
แซมดอกกอ ช่อผกา วิลาวัลย์
คล้องบุหลัน จันทร์กระพ้อ เป็นช่อชม
อีกสองชาม มีนามหวาน ว่าขวัญแก้ว
พิลาศแพร้ว เป็นแนวเรียง เคียงผสม
ดูงดงาม นามก็เพราะ พอเหมาะชม
เยี่ยงสนม สมมหา ราชินี
เวลาจัด จะคัดวาง ให้ห่างออก
เป็นแนวบอก ศอกเทียบ เปรียบวิถี
กันเพื่อให้ ไม่กระทบ จบวิธี
แก้วยังดี ชามก็เด่น เช่นทุกวัน
เปรียบเช่นคน อยู่ชนชั้น อย่างขวัญแก้ว
ดูงามแล้ว ทั้งแนวจิต ที่คิดฝัน
ดำรงตน เป็นผลบุญ คุณอนันต์
มีความฝัน มีหน้าที่ ทวีกาล
ต่างคนต่าง ก็มีดี ที่ตัวทราบ
ไม่คิดทาบ ปราบแย่ง คอยแข่งขัน
น้ำใจจิต มิตรก็อยู่ มิรู้วัน
เช่นชามขวัญ ยังคู่แก้ว อย่างแนวกลอน
แม่เคยสอนผมว่า....ทั้ง"ถ้วยแก้ว" และ "ชามขวัญ" เป็นของมีค่าสวยงาม เวลาจัดวางต้องระวัง ไม่ควรวางใกล้กันเพราะอาจกระทบกันแตกเสียหาย เหมือนกับมิตรภาพที่ดีก็เช่นเดียวกัน รักกันสนิทกันมาก มีมิตรภาพที่ดีต่อกันควรรักษาให้ยาวนาน ไม่ควรก้าวก่ายกันมากจนเกินไปหากบาดหมางใจกัน ก็จะเสียดายมิตรภาพเกิดการสูญเสีย เช่นของสวยงามทั้งสองสิ่งนี้ ....
25 ตุลาคม 2555 23:14 น.
อินทนนท์(คนเชียงใหม่)
อันจิ้งจกไม่เปลี่ยนสีมีด้วยหรือ
เพราะนี่คือสื่อการล่าหาอาหาร
เป็นเหตุผลกลไกลใช้มานาน
สัญชาตญาณของการล่าอาหารตน
หากยังขืนฝืนตัวเพราะกลัวกฎ
สุดท้ายอดหดแห้งทุกแห่งหน
ไม่สามารถกวาดเสบี่ยงมาเลี้ยงตน
สุดท้ายผลทนผอมแห้งหมดแรงตาย
เปรียบเช่นคนทนทำตามแนวจิต
ยังยึดติดไม่คิดจับปรับขยาย
มีความรู้อยู่กับตัวแต่กลัวตาย
ไม่เคยใช้ให้สมองประลองตน
กล้าจะปรับหากว่ารับกับแนวคิด
ไม่ยึดติดแต่ให้ปรับอย่าสับสน
สิ่งไหนดีก็ทำไปให้คงทน
เช่นเม็ดฝนยังทนคู่สู่พื้นดิน
แต่ไม่ลืมที่จะจับปรับแนวใหม่
เป็นกลไกลในชีวิตนิจสิน
เปรียบจิ้กจกตกจากฝามาสู่ดิน
ก็เปลี่ยนสิ้นเป็นดินสีที่ผิวตน
อินทนนท์
2 ตุลาคม 2555 11:07 น.
อินทนนท์(คนเชียงใหม่)
สายสุรีย์สีแสดเป็นแดดเผา
คีรีเขามืดดับทับเวหน
ฟ้าตะบันดันกระแทกแยกสกล
กระแสชลทนท่าชลาลัย
คึกคะนองก้องกึกระทึกเดช
อาณาเขตเหตุหนโจนสลาย
พังพินาศดาระดาดขาดกระจาย
สิ้นสลายย้ายขยับนับคณา
แสงสุรีย์สีอ่อนๆในตอนใหม่
อุ่นละมัยไพรสว่างกลางเวหา
หมู่วิหกผกผันจำนรรจา
หมู่พฤษาดาระดับขยับใบ
ผีเสื้อน้อยคอยนับขยับปีก
ที่หลบหลีกออกรับขยับสาย
กระจงไพรใบข้าวดาวกระจาย
ตะแบกไผ่ไทรสนต้นกระวาน
ก็พร้อมรับขับขานประสานสรรพ
ดาระดับจับเสียงสำเนียงหวาน
เป็นพฤกษ์ใหญ่ใบหญ้าสุทธาธาร
เมื่อวันวานผ่านลับไม่กลับมอง
เปรียบคล้ายเช่นเป็นอยู่ในหมู่ปราชญ์
มิสามารถข่มเขาคราวผยอง
เวลาโทษโกรธศึกคึกคะนอง
ส่งทำนองกระบวนท่าภาษาไป
จึงเปรียบกลอนย้อนท่าเวลาโกรธ
ยิ่งกว่าฟ้าคราพิโรธเป็นไหนๆ
สิ่งควรนึกและฝึกปรือคือจิตใจ
หากข่มได้ใจก็สุขทุกเชื่อวัน
ฝากเป็นกลอนสอนตัวยังมัวหม่น
ว่าใจคนนั้นยากท่าอย่าไปฝัน
มิอาจเปลี่ยนเขียนให้ได้เหมือนกัน
ง่ายกว่านั้นเราเปลี่ยนขั้วตัวเราเอง
หากเปลี่ยนได้ใจตนก็พ้นบาป
เมื่อเราทราบจึงหลุดพ้นคนข่มเหง
เปรียบเหมือนฟ้าหลังฝนฝึกตนเอง
ฝึกเพื่อเก่งแร่งแรงฉุดพุทธคุณ
อินทนนท์
28 กันยายน 2555 13:36 น.
อินทนนท์(คนเชียงใหม่)
เราทุกคน มีชาติศาสนา
มีตำราฝึกฝนเป็นคนสูง
มีความรู้คู่ความรักคอยชักจูง
เพียงหมายมุ่งจูงสร้างกำลังใจ
ประเทศชาติใหญ่ยิ่งทุกสิ่งกล่าว
มีเรื่องราวบาดหมางหนทางไหน
บริบททศวัตรผลัดกันไป
แย่งกันใหญ่ใครจะสูงก็มุ่งทำ
ในใจจริงยิ่งแล้วมิตรแก้วเอ๋ย
อย่าหลงเลยเคยไหมใคร่จะถาม
ประเทศเราเป็นของเราแต่เก่ากาล
ต้องถูกผลานเผาไหม้ไปกับตา
เหตุเพราะเราลืมเราเข้าไม่ได้
แย่งกันใหญ่แย่งกันคิดริษยา
ต้องแยกร่างทางเราแต่เก่ามา
โยธยาพังพินาศนั่นชาติใคร
นี่คงเป็นสิ่งหนึ่งที่พึงตอบ
มิเคยชอบใครหรอกว่าจะกลุ่มไหน
คุณก็คนผมก็คนเป็นคนไทย
เป็นผู้ใช้ใบเรื่องเบื้องยุคล
มีพ่อหลวงดวงใจไทยทั้งชาติ
เป็นร่มใสใบฉัตรรัตติผล
เป็นศูนย์กลางหว่างใจไทยทุกคน
ไม่เคยสนว่าคนไหนใคร่ได้ดี
รู้แต่เพียงสิ่งหนึ่งที่พึงกล่าว
เป็นเรื่องราวที่ควรรู้คู่ศักดิ์ศรี
เกิดเป็นไทยที่ทำได้คือไฝ่ดี
และสิ่งนี้ที่ดีแน่จะแก้ตน
ขอเพียงวันพรุ่งนี้จะดีกว่า
ไทยทุกชาติศาสนาทุกแห่งหน
ทำความดีคนละวันวันละคน
ใครขัดสนจนเจ็บก็เก็บทำ
อย่ามัวแต่เมาหลงที่ธงชาติ
เที่ยวประกาศว่าคือไทยใจถลำ
แต่ไม่เคยรู้เลยที่เคยทำ
ชูธงย้ำนำหน้าว่าข้าไทย
แต่ไม่รู้สีแดงแบ่งเป็นช่อง
เพลงชาติร้องแต่ก่อนมาว่าโฉน
สีน้ำเงินหมายถึงฉัตรกษัตย์ไทย
สีขาวไซ้รใช้แทนมาตรศาสดา
จะสีไหนไม่อยากรู้ตรูไม่เกี่ยว
รู้อย่างเดียวคือชาติศาสนา
ภูมิพลล้นเกล้าชาวประชา
เราเกิดมาต้องรักชาติกษัตรย์ไทย
ยังไม่สุดปลายสายสหายแก้ว
ลิขิตแล้วแนวทางวางตรงไหน
ประเทศชาติใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด
จะแก้ไขใหญ่ยิ่งทุกสิ่งนาน
ขอแค่เพียงเริ่มจิตแล้วคิดใหม่
จากครอบครัวหัวบันไดใช้เป็นฐาน
ครอบครัวเรามีความสุขแล้วทุกวัน
ค่อยคิดหันวันสู่ประตูใคร
อย่าให้เขาเล่าว่าตัวยังมัวหม่น
จะบอกใครหลายคนได้ที่ไหน
คำพูดเหมือนผีสอนแต่ก่อนไกล
ที่นอนไซร้ยั่กใย่ทับจับที่นอน
ทางสายเดียวที่เที่ยวฉุดพุทธทาส
บริสุทธิ์ แสนสะอาดประกาศสอน
หัวใจงามจึงถ่ายทอดลงบทกลอน
มิใช่สอนก่อนจะเรียกสำเนียกเรียน
กวีเก่งอยู่ที่ปราขญ์ฉลาดเปรื่อง
อยู่ที่ใจไม่ขุ่นเคืองเรื่องเขียน
กลอนจึงเพราะเสนาะใจให้บทเรียน
มีใช่เขียนแก้กำหนัดไปกัดคน
อินทนนท์
ด้วยความเคารพ ปัญหาของประชาติชาติก็เหมือนของเรา สิ่งที่ยั่งยืนและได้ผลที่สุดคือการเปลี่ยน เปลี่ยนตัวเราเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนวิธีการ เริ่มจากใจจากจิตของเรา เราคิดดี ครอบครัวจะดีตามแนวคิดแนวปฎิบัติ ของเรา ทางสายกลางมั่นคง การบริหารเป็นเรื่องของผู้บริหารระดับประเทศ เราเองเราจะทำเช่นไรให้ครอบครัวและชุมชนของเรามีความสุข เราตีกลองแข่งกับฟ้า ขี่ม้าแข่งตะวันไม่ได้ ขอเพียงเรารู้ว่า แม้ไก้แจ้จะไม่โก่งคอขัน ดวงตะวันก็ยังขึ้นมิใช่หรือ ตามนี้ครับ ด้วยความเคารพ
อินทนนท์
หน้าส่วนตัว
4000
