18 มกราคม 2552 15:33 น.
อิทิตย์
กาลผ่านพัดไม่หวนคืนวันเก่า
นั่งคิดเอาเหตุการณ์ผ่านวิถี
น่าสมเพชหนอเราที่พึงมี
กลืนน้ำลาย หลายที มีที่มา
เคยทำงานพาลเกลียดชิงชังหนึ่ง
เสนอซึ่งโครงการมุ่งสรรหา
เข้าแข่งขันแก่งแย่งสิ่งหมายมา
เอาวาจาประชันข่มจมดิน
เพื่อเข้าชิงล้มเขาที่แข็งแกร่ง
จู่โจมแรงด่าว่าก่อนตัดสิน
ทำอะไรก็แย่ทั่วธานิน
อีกแอบกินที่ลับด้วยเล่ห์กล
พูดส่อเสียดเหยียดหยามพยายามสร้าง
ทำทุกอย่างเหมือนแย่แส่สับสน
คนตัดสินโครงการเริ่มกังวล
เริ่มคิดยลดั่งคำที่แหย่ไป
ทั้งทางตรงทางอ้อมเล่ห์มากเหลือ
อีกจุนเจือจากพวกทางสุขใส
เราเชื่อว่ารับชัยรางวัลใจ
อีกไม่ไกลที่หวังงานใหญ่มี
ในวันนี้เราชนะดังใจหวัง
งานประดังให้เราไม่หลีกหนี
แต่ก่อนอื่นขอบคุณจากฤดี
ทุกมิตรมีช่วยเหลือสำเร็จพลัน
ให้กำนัลเพื่อนพ้องดังบอกกล่าว
แค่เล็กน้อยไม่มากบอกสิ่งฝัน
เราให้ได้สมกับที่ช่วยกัน
เล็กน้อยนั้นพึ่งพากันอีกนาน
เริ่มทำงานสานต่อโครงการใหญ่
ดั่งตั้งใจให้ดีให้สืบสาน
ต้องถูกใจในผลยืนนานกาล
เพื่อเบิกบานผู้รับจากสิ่งทำ
อีกระยะผ่านมานั่งมองนิ่ง
หลากหลายสิ่งที่เริ่มก็นึกขำ
ทั้งสมเพชตัวเองหลากเรื่องนำ
ต้องกลืนกล้ำกลืนน้ำลายของตัวเรา
เคยเอ่ยปากสาดโคลนโยนความผิด
ระบบคิดไม่สวยดูอับเฉา
แต่วันนี้ลงมือทำต้องขัดเกลา
เรื่องของเขาทำใหม่ให้ถูกใจ
แต่กลับแก้ปัญหาปมไม่ตก
กลัวเวียนวกเพิ่มใหม่อีกปมไข
โอ้อนาถ! จริงแท้ ต้องแก้ไป
ทำให้ได้สมที่อยากได้มา
โดนกระแสเสียงข้างวางแว่วหู
ให้รับรู้เลียนแบบลอกสิ่งหา
ไม่เห็นสมคำพูดสมราคา
เอาแต่ว่าคนเขาไม่ดูตัว