26 กุมภาพันธ์ 2547 01:39 น.

อย่าได้รัก...

อย่าได้รัก มากนัก ประจักษ์เถิด
รักที่เกิด ไม่นาน ยากคงอยู่
อย่าได้รัก มากนัก เธอควรรู้
แค่ได้อยู่ คู่กัน ไม่กี่คืน

อย่าได้รัก เพียงเพราะ ร้อยคำหวาน
ที่วันวาน ฉันเอย ให้หวั่นไหว
อย่าได้รัก ฉันขอโทษ ที่เอยไป
ไม่ตั้งใจ ให้เธอคิด ฉันผิดเอง

อย่าได้รัก คนที่เจ็บ ก็คือเขา
คนที่เฝ้า รักเธอ มากกว่าฉัน
อย่าได้รัก เพราะฉันรัก เขาเหมือนกัน
เขาเพื่อนฉัน ที่รักเธอ มากว่าใคร

อย่าได้รัก ฉันเลย นะคนดี
ทั่งทั่งที่ ฉันก็รัก รักเธออยู่
อย่าได้รัก อยากให้เธอ พบคนดี
เขาคนที่ มีใจ ให้กับเธอ

บทสรุป สุดท้าย ฉันต้องจาก
ไม่อยากพราก รักใคร ให้ต้องเจ็บ
หนสุดท้าย ที่ฉันทำ จำจนเข็ด
น้ำตาเล็ด เห็นเธอ เดินจากไป....

เธอโชคดีแล้วล่ะที่ไปจากฉัน(ออกแนวประชดเล็กๆ)...ก็เขาเพื่อนฉันรักเธอมากขนาดนั่น...เฮ้อ...แต่ก็เสียใจเหมือนกันน่ะเสียเพื่อนไปเลย
Im betrayer,everybody say that...Oh..shit,Im not(apologies my friends) (T T)