22 ธันวาคม 2546 00:37 น.
อิฐขาว
ฉันมองดวงดาวบนฟ้าไกล ฉันเหงา
ฉันเศร้าหัวใจอ่อนล้าหมดแรงไป
วันเวลาตอนนี้ไม่มีใครมาเข้าใจ
น้ำตาไหลนั่งมองดาวเลื่อนเคลื่อนไป
หลับตานึกถึงสิ่งที่ผันผ่าน
คืนวานอันร้าวรอนที่เราเจ็บ
ที่ได้ผิดพลั่งผลาดน้ำตาเล็ด
รำเค็ญเหน็จเหนื่อยอ่อนช้ำชอกใจ
ลืมตามองแสงขาวพราวระยับ
ไม่เคยดับอับแสงให้เลือนหาย
เป็นที่พักพึ่งจิตให้ผ่อนคลาย
ได้ร้องให้ใต้แสงดาวก็สุขใจ
มีเวลาที่อ่อนล้าบ้างให้ใจพัก
หากเหนื่อยนักก็พักก่อนค่อยเดินต่อ
เหมือนได้เรียนได้รู้จักชีวิตไม่คิดท้อ
ฉันแค่รอโอกาสไปต่อ รอกำลังใจ
17 ธันวาคม 2546 00:29 น.
อิฐขาว
มันเป็นห้วงคนึงของความคิด
ในดวงจิตที่แสนจะอ่อนล้า
เฝ้ารำพึงคิดถึงพรรณา
ถึงเธอที่ลาจากฉันไป
เสียงเธอยังวนเวียนอยู่ในหัว
ตัวเธอเป็นภาพคอยหลอกหลอน
ไม่เคยหนีพ้นยามตื่นหรือยามนอน
ฉันวิงวอนให้ใครช่วยฉันที
มันเจ็บปวดแสนระกำซ้ำโศก
อยากหนีโลกให้พ้นคนใจร้าย
คนแสนดีที่เคยรักมากลับกลาย
มาทำร้ายมางเมินเหินห่างไกล
ฉันยังอยู่กับหัวใจที่อ่อนล้า
และเวลาที่ผ่านไปยิ่งไกลฝัน
จะกลับคืนมายืนอยู่เคียงคู่กัน
ไม่มีฉันไม่มีเธอ...อีกต่อไป
หน้าส่วนตัว
1099
