29 มกราคม 2551 15:59 น.
อิจิโกะ
สมัยตอนเป็นเด็ก จำได้ว่าในวิชาพละศึกษา
คุณครูสั่งให้เรา วิ่งรอบสนามกันคนละ 20 รอบ
เพื่อจับเวลา ของแต่ละคน
แถมยังมีรางวัล มาล่อใจอีกด้วย
ใครเข้าเส้นชัยได้คนแรก จะมีคะแนนพิเศษเพิ่มให้
พอเริ่มออกสตาร์ท ฉันก็สังเกตเห็นเพื่อนหลายคน
พยายามจะเบียดตัวเอง ขึ้นมาอยู่แถวหน้าสุด
เพื่อที่จะได้เปรียบคนอื่น ในช่วงออกตัว
แล้วพอครูบอกว่า วิ่งได้เท่านั้นแหละ
เพื่อนหลายคนของฉัน ก็วิ่งปรู๊ดออกไปแบบไม่คิดชีวิต
ส่วนฉัน - โน่น วิ่งอยู่หลังสุด
ไม่ได้ช้าเพราะเหนื่อย หรือเพราะวิ่งไม่เก่ง
แต่ฉันกำลังรู้สึกสนุกสนาน กับการวิ่งจับเวลาซะเหลือเกิน
เพราะฉันวิ่งไป- คุยไป กับเพื่อนซี้รู้ใจแบบไม่สนเวลา
ฉันสนใจความสนุกสนาน ระหว่างการวิ่งมากกว่า
บางทีเห็นคนข้างหน้าที่วิ่งนำมาหลายรอบ กำลังชะลอความเร็ว
เพราะเหนื่อยหอบ ก็อดที่จะขอวิ่งแซงหน้าบ้างไม่ได้
หรือบางทีหันไปเห็นเพื่อน ที่วิ่งรั้งท้ายตลอด
ก็จะพยายามวิ่งให้ช้าลง
รอให้เขาวิ่งทัน จะได้คุยไปด้วยกันหลาย ๆ คน สนุกดี
หรือบางทีรู้สึก ไม่อยากแซงคนข้างหน้าขึ้นมาเฉยๆ
เพราะว่าวิ่งตามหลังเขา จะได้แอบนินทาเขาได้ สนุกไปอีกแบบ
จะทำลายสถิติไหม ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าวิ่งช้าๆ มันไม่เหนื่อยเร็ว
และขอแค่วิ่งให้ถึงเส้นชัยก็พอ
คงคล้าย ๆ กับความรักกระมัง
ทุกคนมีเส้นชัยของตัวเอง
มีสถิติที่ตัวเองพอใจ
แต่ ... คนที่เข้าเส้นชัยก่อน
ใช่ว่าจะคว้าความรักที่ดี ได้ก่อนเสมอไป
และสถิติที่ดี ก็ไม่ได้การันตีว่า ... ความรักจะสมบูรณ์แบบ
ในขณะที่สังคมทุกวันนี้
ปลูกฝังให้เราวิ่งแซงคนอื่น ๆ เสมอ
อย่าพยายามให้ใครแซงหน้า
เพราะนั่นย่อมหมายถึง
การพลาดโอกาสดี ๆ ในชีวิตไป
แต่ ... สังคมของความรัก
สอนให้คนรู้จักผ่อนจังหวะก้าวให้ช้าลง
แต่หนักแน่นขึ้น
โลกภายนอก บอกให้เรารู้ว่า
อย่าวิ่งตามใคร ถ้าไม่แน่ใจว่าจะตามเขาได้ทัน
เพราะมันเสียแรงเปล่า และโง่เหลือเกิน
แต่โลกของความรัก ใครอีกหลายคนสมัครใจที่จะเป็นคนโง่
เพื่อวิ่งตามคนที่ตัวเองรักให้ทัน ทั้งที่รู้แก่ใจว่าไม่มีวันนั้น
เพื่อนรักคนหนึ่งของฉัน มีเส้นชัยในหัวใจของเธอเอง
คนรักของเธอเป็นนักวิ่งฝีเท้าดี
เพราะตั้งแต่อยู่กันมา
เขาออกวิ่งก่อนเธอเสมอ
ไม่เคยบอกล่วงหน้า
และไม่เคยชะลอความเร็วลงเลย
แต่ความเร็วของเขา ก็ไม่มากไปกว่าความรักที่เธอมี
ความรักทำให้เธอวิ่งเร็วขึ้น ใกล้เขามากขึ้น
และไม่ยอมปล่อยให้เขาทิ้งระยะจนคลาดสายตาเธอ
แต่ ... เมื่อเกือบที่จะถึงตัวเขา
เธอก็จะเลือกที่จะวิ่งให้ช้าลงราวกับว่าจะวิ่งเหยาะ ๆ
ตามเขาไปเรื่อย ๆ
เธอแซงหน้าเขาได้ - แต่เธอไม่ทำ
แม้แต่จะวิ่งให้ทันเขาในแนวเดียวกัน
เธอก็ทำได้ - แต่เธอไม่ทำ
เหตุผลที่ฟังดูเหมือนง่ายของเธอทำเอาใจฉันนิ่งงัน
"ถ้าวิ่งให้ทันเขา หรือแซงหน้าเขาไป
ฉันก็คงมองไม่เห็นเขา ในชีวิตอีก
แต่ถ้าฉันวิ่งตามเขาห่าง ๆ แบบนี้
เท่ากับว่า ฉันยังได้เห็นความเป็นไปของเขา
ยังมีเขาอยู่ในสายตา
ในชีวิต แม้ว่าเขาจะไม่เคยหันหลังกลับมา
แล้ววิ่งให้ช้าลงเลยก็ตาม"
"แล้วทำไมไม่เข้าใกล้เขากว่านี้
ทำไมต้องเว้นระยะห่างแบบนี้ด้วย
เธอเป็นคนรักของเขานะ"
คำถามของฉันทำให้แววตาของเพื่อนรัก
ปรากฏรอยเศร้า แต่ปากยิ้ม
"ฉันกลัวเขารู้ตัว แล้ววิ่งหนีฉันไปไกลยิ่งกว่านี้
ถึงวันนั้นฉันอาจเหนื่อย
จนหมดแรงที่จะวิ่งตามอีกต่อไปแล้ว ห่างแบบนี้ดีกว่า
ฉันได้เห็นเขา มันอุ่นใจ หรือถ้าวันหนึ่งเขาล้มลง
ฉันจะได้วิ่งเข้าไปช่วยพยุงได้ทัน
และถ้ามันจะทำให้เขา เห็นความจริงใจของฉัน
เขาอาจจะชวนฉัน วิ่งไปพร้อมกันอีกครั้ง- ถ้าเขาหายดีแล้ว"
ความรักทำให้คนมีความหวังอยู่เสมอ
ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้คนบางคน
ดูโง่งมงายเสียเต็มประดา
ถ้าเพื่อนเลือกที่จะวิ่งออกนอกเส้นทาง
แล้วไปตั้งต้นใหม่กับใครสักคน ที่เขาพร้อมจะวิ่งไปกับเพื่อน
ป่านนี้..เพื่อนของฉัน คงเข้าเส้นชัยไปนานแล้ว
แต่เพื่อนยังคงเต็มใจ ที่จะวิ่งตามเขาไปเรื่อยๆ
แม้ว่าบางที - อาจจะไม่มีวันนั้น...
วันที่เพื่อนเข้าเส้นชัยแห่งความรัก
เพราะบางที"เส้นชัย" อาจไม่มีความหมาย
ต่อคนบางคนหากว่า เขาเข้าเส้นชัย
แต่ได้ทำหัวใจหล่นหายไประหว่างทาง
เมื่อความสุขคือ การโง่ที่จะรักและวิ่งตาม
ในสังคมของความรัก
ฉันจึงมองเห็นคนที่วิ่งช้า
และปรารถนาจะเป็นผู้ตาม ด้วยความเต็มใจอยู่เสมอ
ความรัก ... ไม่ใช่สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิต
แต่ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้ชีวิตมีค่ามากที่สุด
2 มกราคม 2551 18:26 น.
อิจิโกะ
ถ้าจะรัก ต้องยอมโยนเปลือกข้างนอกของเราออกไป ต้องไม่ปลอมตัว ต้องไม่ใส่หน้ากาก จริงๆไม่ต้องสวยงามมาก แต่ต้องมีตัวตนแท้ๆของเราฉายอยู่อย่างจริงใจ ในทางกลับกัน
อย่าคาดหวังที่จะได้เจอคนที่สวยงามเกินจริง เพราะโลกใบนี้ไม่มีให้หาอยู่แล้ว
แม้แต่กระดาษแผ่นเดียวยังมีสองด้าน
แม้แต่มือของเรายังมีหน้าหลัง
แม้แต่หัวใจยังมีสี่ห้อง
แม้แต่ดวงตายังมีสองข้าง
แม้แต่หูของเรายังมีสองข้าง
เมื่อโลกนี้มีสรรพสิ่งมากกว่าหนึ่งด้าน เหมือนจะเตือนเราอยู่ในทีให้มองสรรพสิ่งอย่างชั่งใจ ไตร่ตรอง และมองทุกมุมที่มี
ดังนั้นความรักก็มีหลักคิดหลักเข้าใจเหมือนกัน นานเท่าไร เรื่องของความรักก็เป็นเรื่องซ้ำๆไม่เคยเปลี่ยน ผ่านมากี่ชั่วอายุคนก็ยังมีน้ำตาให้เห็น มีเสียงหัวเราะให้เชยชม มีรักสามเส้า สี่เส้า เป็นเรื่องธรรมดา
เธอต้องถอยหลังออกมา และมองสรรพสิ่งด้วยความเข้าใจ มองไม่ต้องทุกด้านที่มีก็ได้ แต่มองมากกว่าด้านเดียวที่เธออยากจะมองด้วย มองเรื่องที่เธอไม่อยากจะเจอจะพบด้วย
เธอไม่จำเป็นต้องเจอสิ่งดีดีในชีวิตเสมอ แต่ถ้าเธอเข้าใจสิ่งร้ายๆที่ผ่านมาในชีวิตบ้าง มีสติ ก็พอแล้ว
เมื่อคุณยอมรับใครบางคนในตัวตนและสิ่งที่เขาเป็น คุณจะประหลาดใจเมื่อเขาดีกว่าที่คุณคาดหวังไว้มาก ถ้าคุนรักก็ต้องยอมรับทั้งข้อดีและข้อเสียของเขาได้
คุณจะได้รับรู้ว่าคน ๆ หนึ่งมีความหมายกับคุณมากเพียงไร ก็เมื่อคุณตื่นขึ้นและพบว่าคุณได้สูญเสียใครคนนั้น ที่คุณเคยคิดว่าไม่มีความหมายกับคุณเลยไปเสียแล้ว
สำหรับสิ่งที่คุณอาจจะคิดหลบหนี แต่หัวใจคุณเก็บมันไว้ตลอดเวลา การปล่อยมันไปไม่ใช่เรื่องง่าย แต่จะเหนี่ยวรั้งไว้ก็ยากเย็น ความเข้มแข็งไม่ได้วัดที่ว่าสามารถเหนี่ยวรั้งมันไว้ แต่อยู่ที่สามารถปล่อยมันไปต่างหาก
ผู้ชายพร้อมที่จะเสียสละความรักเพื่อจะได้ปกครองโลก แต่ผู้หญิงพร้อมที่จะตัดใจจากโลกเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่มีค่าพอให้เสียสละ
มันปวดใจเมื่อได้เห็นคนที่คุณรักมีความสุขอยู่กับคนอื่น แต่มันจะเจ็บปวดกว่าที่ได้รู้ว่าเขาไม่มีความสุขเลยเมื่ออยู่กับคุณ
ความรัก ไม่จำเป็นต้องตามหา ถึงเวลามันก็มาเอง ถ้ายิ่งตามก็ยิ่งหาไม่เจอ ถ้าหากคุยกระหายอยากจะเจอคุณก็อาจกลายเป็นคนที่มีคุณค่าลดลง และถ้าหากวันที่ตัวจริงซึ่งเป็นคนที่ใช่ ของคุณปรากฎแล้วคุณอาจเสียเขาไปเพราะเขามองไม่เห็นคุณค่าที่ควรจะมีจากคุณเพราะ คุณให้คุณได้แจกให้คนใครต่อใครหลายคนจนแทบจะไม่มีแล้ว
1 มกราคม 2551 17:16 น.
อิจิโกะ
ีบนฟ้ามีดวงดาวมากมายนั้นก็เพื่อให้คู่รักนอนนับดาวด้วยกันและการที่ลมหนาว พัดผ่านมาเพื่อพิสูจน์ความอบอุ่นในใจของคนทั้งสอง .. ฉันกำลังเดินทางตามหาสิ่งนั้นสิ่งที่เรียกกันว่า ความรัก ฉันตามหามันมานานเหลือเกิน เกือบครึ่งชีวิตแล้วสินะที่หามันแต่ก็ยังคงไม่เจอสักที อยากหาใครสักคนที่เข้าใจความหมายของความรู้สึกเหล่านั้น ดังนั้นฉันจึงเริ่มออกเดินทางบนเส้นทาง แห่งความโหยหาที่มีทั้งความสุข ความเศร้า และความเหงา ทำไมถึงไม่เจอสักทีผ่านมาหลายสิ่งมากมายมีทั้งใช่และไม่ใช่ เมื่อเราใช่แต่อีกฝ่ายกลับว่าไม่ใช่ แต่ใยเวลาเราว่าไม่ใช่ทำไมอีกฝ่ายถึงว่าใช่ สิ่งนี้นี่เองที่ทำให้เราอยากรู้ว่าความรัก คืออะไรกันแน่
บ้างก็ว่าความรักคือการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แต่ฉันคิดว่าไม่ใช่เพราะทุกคนเมื่อให้แล้วก็ต้องหวังสิ่งตอบแทน แต่สิ่งตอบแทนของความรักคือความสุขที่ได้ทำเพื่อใครสักคนที่เรารัก บนหนทางนี้ฉันได้เรียนรู้อีกอย่างว่าความรักไม่ใช่การแสดง ความเป็นเจ้าของ เราต้องรักในสิ่งที่เป็นไม่ใช่รักในสิ่งที่อยากให้เป็น ฉันได้พานพบผู้คนมากมายที่หลงทางไปกับสิ่งนี้ การแสดง ความเป็นเจ้าของทำให้เขาต้องแยกจากกัน จงตระหนักไว้ว่าทุกคนมีชีวิตเป็นของตนเองและคงไม่มีใครอยากเอาชีวิตของตนเอง ไปผูกติดกับใคร คนเหล่านั้นต้องการคนเคียงข้างก้าวไปพร้อมกันบนเส้นทางแห่งชีวิตด้วยความเข้าใจมีคนคอยให้กำลังใจเป็น เพื่อนคู่คิดยามไม่มีใคร
หากความเข้าใจกับความรักเดินไปด้วยกันบนหนทางแห่งนี้จะราบรื่นและคงจะไม่มีใครเจ็บเพราะมันอีก วันนี้ฉันได้เดินทางมาถึงจุดจุดหนึ่งบนเส้นทางที่ยาวไกลนี้ ฉันพบแล้วคนที่จะเคียงข้างยามมีดาวเต็มท้องฟ้า อ้อมแขนที่อบอุ่นยาม ลมหนาวพัดผ่าน คนที่ฉันพร้อมจะให้อย่างมีความสุข คนที่เฝ้ารอที่จะก้าวไปหาฝันพร้อมกัน บนหนทางที่เงียบเหงาแห่งนี้ฉันคงจะ ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป ฉันหวังว่านี่คงเป็นปลายทางของหนทางแห่งนี้ที่เค้าเรียกกันว่า หนทางแห่งความรัก
30 ธันวาคม 2550 13:13 น.
อิจิโกะ
เพื่อนทั่วไปไม่เคยเห็นคุณร้องไห้ เพื่อนแท้มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาคุณ
เพื่อนทั่วไปจะไม่รู้ชื่อพ่อแม่ของคุณ เพื่อนแท้จะมีเบอร์ของท่านไว้ในสมุดจดโทรศัพท์ของเขา เพื่อนทั่วไปจะถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ เพื่อนแท้จะมาแต่วันเพื่อช่วยเตรียมงาน เพื่อนทั่วไปอยากคุยกับคุณถึงปัญหาของเขา เพื่อนแท้อยากช่วยปัดเป่าปัญหาของคุณออกไป เพื่อนทั่วไปจะพิศวงในเรื่องโรแมนติกเก่าๆ เพื่อนแท้สามารถเอาเรื่องนี้มาอำคุณได้ เพื่อนทั่วไปเวลามาเยี่ยมคุณจะทำตัวเยี่ยงแขก เพื่อนแท้จะตรงรี่ไปเปิดตู้เย็นและบริการตนเอง
เพื่อนทั่วไปคิดว่ามิตรภาพจบลงเมื่อเกิดการทะเลาะถกเถียง เพื่อนแท้รู้ดีว่านั่นจะมิใช่มิตรภาพ จนกว่าคุณได้เคยวิวาทกัน เพื่อนทั่วไปคาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ เพื่อนแท้คาดหวังที่จะอยู่เคียงคุณตลอดไป เพื่อนทั่วไปจะอ่านข้อความนี้แล้วโยนลงถังขยะ เพื่อนแท้จะเฝ้าส่งต่อๆไป จนกว่าจะมั่นใจว่ามันได้ถึงมือผู้รับ ส่งผ่านให้ใครก็ได้ที่คุณห่วงใย หากคุณได้รับมันกลับมา นั่นหมายว่าคุณได้พบเพื่อนแท้แล้ว
29 ธันวาคม 2550 19:34 น.
อิจิโกะ
คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม รู้สึกว่าเวลาที่คุณอยู่กับคนรักของคุณมันช่างเป็นช่วงเวลาที่ไม่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด จะสุขก็สุขไม่เต็มที่ คุณไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควรกับฉากรักที่เขาบรรจงสร้างขึ้น ถ้าเคย..คุณควรจะเริ่มหันกลับมาสำรวจความสัมพันธุ์กับหนุ่มคนรักกันใหม่อีกครั้งแล้วล่ะ..แล้วเลิกความคิดผิดๆ เหล่านี้ซะ!!
อย่าคิดว่าการที่คุณและเขาชอบอะไรเหมือนกันจะหมายความว่า คุณและเขาคือคู่ที่พระเจ้าสร้างมา
เพราะบางครั้งความแตกต่างอาจจะช่วยเติมเต็มช่องว่างระหว่างความรักให้แนบแน่นยิ่งขึ้นก็เป็นได้
รู้สึกประหม่าร้อนรนทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน
คุณอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องปรกติ ถ้าเราจะรู้สึกประหม่าเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนที่เรารัก นั่นก็ไม่แปลกหรอกค่ะ ถ้าจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ถ้ามากกว่านั้นความรู้สึกประหม่าร้อนรน น่าจะมาจากความไม่มั่นใจในตัวคุณเวลาอยู่ต่อหน้าเขามากกว่าว่า ควรจะวางตัวอย่างไรให้เขารักคุณที่สุด แล้วคุณจะมีความสุขได้อย่างไร ถ้าต้องคอยปกปิดความเป็นตัวคุณอยู่อย่างนี้
อย่าคิดว่าการประนีประนอมจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น
ถ้าคุณกับเขาเข้ากันไม่ได้ แม้ว่าจะเดทด้วยกันเป็นครั้งที่ 3 ในเวลา 1 เดือน จะมีประโยชน์อะไรที่คุณจะมานั่งหลอกตัวเองว่าเวลาจะช่วยให้คุณและเขาปรับตัวเข้าหากันได้ เลิกบังคับตัวเองซะที และยอมรับความจริงเถอะค่ะว่า ผู้ชายคนนี้ให้ในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้
อย่าโทษตัวเอง
หากว่าผู้ชายที่คุณคบอยู่ยังทำตัวไม่ดีมากพออย่างที่คุณหวังไว้ เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะอดทนกับสิ่งที่คุณไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หรือมันยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ เพราะการที่คุณจะหาผู้ชายคนใหม่ที่ดีพออย่างที่คุณต้องการนั้นมันย่อมง่ายกว่าที่จะเปลี่ยนผู้ชายคนเก่าให้เป็นอย่างที่คุณคิด ทั้งๆ ที่มันเป็นไปไม่ได้ หรือมัวแต่นั่งโทษตัวเองไปวันๆ ว่า ฉันนั่นแหละที่เรื่องมากไปเอง
อย่าเปรียบเทียบผู้ชายคนใหม่กับแฟนเก่า
และอย่าตัดสินใจคบกันเพียงเพราะว่า เขาดีกว่าแฟนเก่าของคุณแค่เล็กน้อย มันไม่เป็นผลดีนักหรอกค่ะ เพราะคุณจะไม่ได้มองเขาในสิ่งที่เขาเป็นจริงๆ แต่คุณจะมองเขาในมุมมองที่คุณมองแฟนเก่า มองแต่สิ่งที่เขาเหนือกว่าแฟนเก่าของคุณ ซึ่งสิ่งที่คุณยังไม่เห็นในตัวเขาอาจจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายเกินรับไหวมากกว่าแฟนเก่าของคุณก็เป็นได้
ถ้าคุณจะรักใครสักคน คุณควรรักเขาโดยมองจากสิ่งที่เขาเป็น และคุณก็จงแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณให้เขารับรู้ เพื่อความรักที่แท้จริงไม่ใช่ความรักจากภาพลวงตาที่คุณสร้างขึ้น
หน้าส่วนตัว
1571
